De lockdown.
We proberen ons er zo goed mogelijk aan te houden. Anderhalve meter afstand. Mondkapjes, zo veel mogelijk thuis werken, geen bezoeken afleggen die niet noodzakelijk zijn. Coronakapsels. De mannen kammen hun haar achterover en met een beetje extra gel staat het supercool.
De Kerstdagen hebben we verdeeld. De kinderen kwamen per stel, met hun kleine schatten, die voor de eerste keer Kerst vierden. We beschreven elkaar de voordelen van de regels.Dat was dat we nu per spruit meer tijd hadden om met elkaar te praten en het best lekker rustig was. Maar verder kwamen we niet, daar hielden de voordelen dan ook mee op.
Normaal gesproken gingen de dagen van de vakantie met veel rumoer, gelach en gedoe voorbij. Ze kwamen langs, iedereen koos lang van tevoren een onderdeel van het Kerstmenu uit en ging dat uitgebreid klaarmaken. Dat betekende dat er een pastamachine meekwam, een blender, kookboeken en snifjes en snufjes van van allerlei onbekende kruiden uit de Markthallen van de grote steden.
Natuurlijk vlogen er soms medische termen over en weer, en werden er schoolzaken en werkervaringen besproken. Maar verder werden ze thuis hoofdzakelijk gezellige lachers en kletsers. Er kwamen ook stapels spelletjes op tafel die tussen de voorbereidingen door gespeeld werden. We schreven gedichten voor elkaar en pakten cadeautjes in, daar hadden we eindelijk de tijd voor.
Iedereen was een beetje verdrietig dat de eerste kerst met twee levensechte kerstkindjes niet door kon gaan. En nog steeds geen familiemeetings! Ons oudste kleinkind is al een half jaar, we kunnen de keren tellen dat we haar gezien hebben. Filmpjes, video-call en digitale meetings vervangen, maar kunnen het gevoel niet goedmaken dat we haar met haar ouders vreselijk missen!
Het blijft overigens een geweldig iets om de metamorfose van onze kids naar zorgzame vaders en moeders mee te maken. Babyfoons worden midden tussen het eten op tafel gezet en bij het eerste kikje wordt het kindje gehaald, gewiegd en gevoed. Bezorgde blikken en overleggingen tussen de verse vader en moeder. De foto`s uit hun eigen babytijd zijn nog nooit zo vaak bekeken en van commentaar voorzien. Gelukkig hebben we het goed gedaan! Ze zijn zelfs nooit jaloers geweest vertellen ze, want ze kregen altijd ook een cadeautje als er iemand jarig was. Dat klopt. We lachen er maar eens om.
Frans sjort een draagzak om zich heen en loopt als een echte Afrikaan door het huis met een innig vergenoegd kopje op zijn rug of borst. Het moet gezegd worden: ik heb nooit een tevredener kind gezien als in een draagzak. Het is ook erg handig als je tien trappen op moet omdat er zich geen lift in je flat bevindt!
Verder hebben ze talloze kersverse vader en moeder collega – vrienden. Die voorzien elkaar van informatie, kleertjes en speelgoed. Ze vinden het een sport om duurzaam te leven. Ik sta versteld van de kwaliteit van de spullen die ze uitwisselen en via internet kopen. We gaan ook maar eens op pad en komen met een box thuis die we voor een habbekrats op de kop hebben getikt. Te gek! Het kan veel goedkoper allemaal!
Onze leerlingen vinden de crisis ook lastig. Slaperige stemmen, microfoons die “ kapot “ gaan, en soms ligt er nog één in bed als ze inloggen. Weten ze een antwoord niet dan duiken ze gewoon onder hun dekbed weg. Ik kan de humor van de situatie wel inzien en probeer ze met creatieve opdrachten op te vrolijken. Hoewel we onze leerlingen bellen als ze maar even iets niet begrijpen of lastig vinden, het blijft behelpen met die videocalls enzo.
Wie had kunnen denken dat we nog eens met zulke problemen te maken zouden krijgen! Maar verder hebben we eigenlijk niets te klagen. Het heeft ook zo zijn voordelen, niet al te vroeg de winterkou in, en veel meer tijd voor huishouden, je kunt eens even wat opruimen enzo.
Ik lees de kranten door, en zie het leed overal, de bedrijven die failliet gaan en de mensen die door corona getroffen worden. We hebben zelf ook corona gehad, met lichte klachten als je het zo vergelijkt.De maatregelen van het kabinet, en de reacties in de maatschappij. Ik weet dat het andere leed gewoon doorgaat. Syrië, Moïra, de zorgelijke situatie in Amerika en ga zo maar door.
Wat vraagt het van een christen om in een tijd te leven waarin de hele wereld via internet een dorp geworden is en al het leed ongefilterd je huiskamer, je oor, oog en hart binnenkomt? Waar moet je doneren, en waar houd het op? Waar moet je helpen, en wat wordt teveel? We hebben ook onze pleegkinderen met alles wat daar bij hoort. En onze hoogbejaarde ouders, onze mega grote families en de kerk. Ik voel de weerbarstige realiteit als pijlen op mij afkomen. Daarom ontkoppel ik me even en richt me op de woorden van God. Dan weet ik weer dat de ziekten en zorgen om mij heen niet het laatste woord hebben.
“Ik dank de Heer, ik dank de heilige Heer vanuit het diepst van mijn hart. Ik dank Hem voor alles wat Hij heeft gedaan. Nooit zal ik dat vergeten! De Heer vergeeft al mijn zonden. Hij geneest mij als ik ziek ben, Hij laat me niet sterven. Hij is goed voor mij. Hij houdt van mij. Hij maakt me weer sterk en gezond. Hij geeft me nieuwe kracht. De Heer is goed voor mensen zonder macht. Hij helpt hen als ze onderdrukt worden. Aan Mozes vertelde Hij Zijn plan. Aan Israël liet Hij Zijn macht zien. De Heer is goed, Hij vergeeft ons. Geduldig en vol liefde is Hij. Hij blijft niet altijd boos. Zijn woede gaat voorbij. Hij wordt niet boos om iedere fout. Hij straft ons niet zo streng als wij verdienen. Hij doet onze schuld weg, zo ver als het westen is van het oosten. Want Zijn liefde voor ons is groot, zo groot als de hele wereld. De Heer houdt van Zijn volk. Zoals een vader van zijn kinderen houdt. Want Hij weet hoe wij gemaakt zijn. Hij heeft ons zelf uit aarde gevormd. Een mens leeft maar kort. Hij is net als een bloem in het gras die maar heel even bloeit. De wind gaat waaien en de bloem verdwijnt. Niemand weet meer waar hij stond. Maar de liefde van de Heer verdwijnt nooit. Hij houdt van mensen die Hem trouw zijn. De Heer is goed voor hen, en voor hun kinderen en kleinkinderen. Als ze maar doen wat Hij wil. Als ze maar luisteren naar Zijn woorden. De Heer in de hemel is koning. Hij regeert over alles. Machtige engelen, dank de Heer. Jullie die Hem dienen en Hem gehoorzaam zijn, dank de Heer. Dank de Heer zon, maan en sterren die doen wat Hij wil! Dan Hem heel de wereld! Dank Hem in hemel en op aarde! Ik dank de Heer vanuit het diepst van mijn hart! “ ( Psalmen 103 )
Blijdschap en vrede stromen mijn hart binnen. Ik voel me licht en blij. Ik ga koffie zetten. Frans zit in een videomeeting. We kijken elkaar even aan, hij lacht. Het wordt een heerlijke dag!
