2 Korinthe 5 : 11- 25
“Vervuld van ontzag voor de Heer proberen we iedereen te overtuigen. God weet precies wie en wat we zijn, hopelijk weet u het ook wanneer u te rade gaat bij uw geweten. We bevelen onszelf niet opnieuw aan, maar geven u de gelegenheid om trots op ons te zijn, zodat u zich kunt verdedigen tegen wie zich op uiterlijke zaken laat voorstaan, in plaats van op innerlijke. Zijn we in extase dan is het voor God, zijn we bij zinnen dan is het voor u. Wat ons drijft is de liefde van Christus, omdat we ervan overtuigd zijn dat één mens voor alles mensen gestorven is, waardoor alle mensen zijn gestorven, en dat hij voor allen is gestorven, opdat de levenden niet langer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die voor de levenden is gestorven en is opgewekt. Daarom beoordelen we vanaf nu niemand meer volgens de maatregelen van deze wereld, ook Christus niet, die we vroeger wel volgens die maatstaven beoordeelden. Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen. Dit alles is het werk van God. Hij heeft ons door Christus met Zichzelf verzoend en ons de verkondiging daarover toevertrouwd. Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend. Hij heeft de wereld haar overtredingen niet aangerekend. En ons heeft hij de verkondiging van de verzoening toevertrouwd. Wij zijn gezanten van Christus, God doet door ons Zijn oproep. Namens Christus vragen wij u: laat u met God verzoenen. God heeft Hem die de zonde niet kende, voor ons één gemaakt met de zonde, zodat wij door Hem rechtvaardig voor God konden worden. Als Gods medewerkers sporen wij u dan ook aan: laat de goedheid die Hij u bewijst niet tevergeefs zijn.”
De apostel Paulus was van plan geweest om naar Korinthe te komen nadat hij het land van Macedonië bezocht had. ( 1 Kor. 16: 5 ) De voorzienigheid had het echter zo beschikt dat hij van zijn plan af moest zien. Daarom greep hij naar de pen en schreef de gemeente van Korinthe een brief. Het viel niet te ontkennen dat de verhouding tussen Paulus en de gemeente van Korinthe zo nu en dan gespannen was. Gelukkig waren er ook andere momenten, vervuld van blijdschap omdat de verhoudingen zich stabiliseerden.
Zoals Paulus al eerder had laten zien was hij erg oprecht in zijn ambt. Hij had absoluut geen sluwe of geheimzinnige bijbedoelingen. De verkondiging van Jezus Christus was het centrale middelpunt van zijn leven. De uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag had zijn rijke uitwerking op de andere leerlingen ook niet gemist. Het hart van de apostelen was erdoor verlicht. God had hen door Zijn machtige daden in staat gesteld om de schat van het Evangelie aan alle mensen op de hele wereld bekend te maken. ( 2 Kor. 4 : 1 – 6 )
Hun verkondiging was niet zonder tegenstand gebleven. De apostelen hadden allemaal vervolgingen moeten verdragen. Ze waren verkozen om instrumenten in Gods hand te zijn die als taak hadden de luister, de kracht, en het leven van God bekend te maken. ( 2 Kor. 4 : 7 – 10 ) Maar dat was niet zonder slag of stoot gegaan. Alle apostelen waren er ten volle van overtuigd dat ze hun ambt zodanig uit moesten oefenen dat ze hun roeping waardig waren. Het Evangelie moest in alle zuiverheid verkondigd worden. ( 2 Kor. 4 : 1 – 2 )
Dienaren van het Evangelie moesten een leven leven dat afgewend was van de wereld. Hoewel Jezus lichamelijk niet meer in hun midden was, moest Hij door Zijn geestelijke tegenwoordigheid, en door de troost die Hij achtergelaten had steeds de centrale plaats in hun midden blijven innemen. De vroegere onwetendheid en het onbegrip over de lessen die Jezus hen gegeven had, hadden plaats gemaakt voor kennis, en inzicht en een diep ontzag voor God. De Heere had hen door Zijn Zoon Jezus Christus met Zichzelf verzoend. Hij had Zijn grote liefde overduidelijk laten blijken door Zijn smadelijke en pijnlijke dood aan het kruis van Golgotha. Als God zo gewillig was om Zichzelf te vernietigen voor de zaligheid van zondaren, dan moesten de Korintenaren zich zonder tegenstand met Hem laten verzoenen. De wetenschap dat het oordeel eraan kwam zette Paulus aan tot spoed en grote vrijmoedigheid. Hij riep de mensen uit Korinthe op om gereed te zijn voor de ontmoeting met God. Paulus beroemde zich niet op enige goede prestatie van zichzelf, en al helemaal niet op zijn redenaarskwaliteiten. Het enige waarop hij zich beroemde was de liefde die hij Jezus Christus toedroeg.
Paulus – die soms bijzondere geestelijke ervaringen had ( 1 Kor. 14 : 18 – 19 / 2 Kor. 12 : 1 – 4 ) probeerde zich met betrekking tot de gewoonlijk snel oplopende emoties in Korinthe rustig te houden! Dat was een bijzondere prestatie van de moedige apostel.
Voortdurend werd zijn leven bedreigd. Hij moest zijn leven lang lijden, net zoals Jezus Christus Zelf. Voortdurend werd zijn leven door de dood beheerst omdat hij de Messias diende. Maar zijn volharding liet zien dat Jezus een levende werkelijkheid was! Vroeger geloofde hij niet in Christus en beoordeelde hij Hem op een aardse manier. Maar die oude tijd was voorbij, de nieuwe tijd was gekomen. Paulus was de boodschapper van Christus geworden( Handelingen 9 ) . Via hem sprak God tegen de gemeente van Korinthe. Namens Jezus Christus vroeg hij dringend of de gemeente de vrede van God aan wilde nemen.
Dit moeten wij ook doen. Er zijn twee dingen nodig voor het ontluiken van een verlossend geloof. Het ene is dat we onze waarneming en ons verstand gebruiken om een getuigenis over de waarheid van Christus te horen, te zien, te begrijpen, en te bevestigen. Het andere is dat we de geestelijke schoonheid en waarde van Christus moeten verstaan en aannemen door de verlichting met de Heilige Geest. Ons geloof moet door het essentiële worden bezield: een geestelijk verstaan van geestelijke schoonheid. Verlossend geloof in Gods beloften zal dan een grote geestelijke vreugde beginnen in de God van die beloften. Deze vreugde maakt het geloof stralend en aantrekkelijk. Zonder deze vreugde is het geloof dood. Vergeving van zonden impliceert een toekomstgericht geloof. Het honoreert niet alleen de dood en opstanding van Jezus Christus, maar ook een toekomst die beveiligd en verzadigd is met geestelijke rijkdommen. Want het geloof neemt God aan in al Zijn beloften, Amen! ( MH, SV met uitleg, SBiP, de Bijbel in gewone taal, Piper, Leven in Christus )