Openbaringen 8 : 1 – 5

Toen het Lam het zevende zegel verbrak, viel er een stilte in de hemel gedurende ongeveer een half uur. Ik zag de zeven engelen die voor Gods troon staan. Ze kregen alle zeven een bazuin. Toen kwam er een andere engel, die met een gouden wierookschaal bij het altaar ging staan. Hij kreeg een grote hoeveelheid wierook om die op het gouden altaar voor de troon te offeren, samen met de gebeden van de heiligen, uit de hand van de engel op naar God. Toen nam de engel de wierookschaal, vulde hem met het vuur van het altaar, en wierp dat op de aarde. Er volgden donderslagen, groot geraas, bliksemschichten en een aardbeving. 

Grote dingen lagen er besloten in de bedoeling van de Voorzienigheid. De gemeente van God – zowel in de hemel als op de aarde- stond zwijgend af te wachten om te zien wat God zou doen. De eerste zes zegels waren geopend. Nu opende het Lam ( 6 : 1 ) het zevende en laatste zegel. De boekrol was nog steeds verzegeld, en kon pas gelezen worden nadat alle zegels verwijderd waren. Het gedeelte dat nu volgt bevat de inhoud van de boekrol. Je zou denken dat nu het einde van de wereld, de komst van de Heere Jezus plechtig geproclameerd ging worden. Maar nee, daarover gaat het nog niet. De opening van het zegel leidde tot een grote stilte in de hemel. Alle gezang en de lofprijzingen die Johannes eerder beschreef, verstomden. 

De stilte zou je op verschillende manieren kunnen interpreteren. Wordt ermee bedoeld dat de oordelen op aarde opgeschort waren voor een bepaalde tijd? Symboliseerde het een terugkeer naar de begintijd, voor de schepping? Die zou volgens de Joodse traditie in de eindtijd terugkeren. Of was het de stilte voor de storm van de eindgerichten? 

Het meest denkbaar is het dat het ging om een stilte in de hemelse eredienst. Tijdens deze stilte werden de gebeden van de heiligen op aarde als reukwerk opgediend voor de Heere, de God van hemel en aarde. Deze stilte was ook gangbaar in de Joodse eredienst. Er werden aan de engelen die daarvoor de opdracht kregen, bazuinen gegeven. 

Als voorbereiding op dat ritueel moest een andere engel eerst reukwerk offeren. ( 8 :  3 ) Dit reukwerk moest de engel- samen met de gebeden van alle heiligen- offeren op het gouden altaar. Die gebeden van de heiligen waren kostbaar in Gods ogen. Alle kinderen van God zijn namelijk een biddend volk. Elke situatie in hun persoonlijk leven zowel als in de kerk of in de wereld spoort hen aan om te bidden. Toch is geen enkel gebed volmaakt, ook dat van Gods kinderen niet. Ze hebben reukwerk en voorbede van Jezus Christus nodig om ze voor God de Vader aangenaam en goed te maken. 

Deze gebeden, geofferd op het altaar met de wierook, brachten grote verandering op aarde tot stand. De engel die in het wierookvat offerde, nam het vuur van het altaar, en wierp het op de aarde. Dat veroorzaakte onmiddellijk vreemde bewegingen: stemmen en donderslagen, bliksemflitsen en aardbevingen. 

Het verbreken van de zegels maakte dus vernietigende krachten vrij. Ze traden onder Goddelijk gezag in werking om oordeel en verlossing tot stand te brengen. ( 6 : 1 – 8 ) De krachten zouden oordeel en beproeving, straf en zuivering onder de mensen teweeg brengen. 

Alles benadrukt echter bovenal de heerschappij van de Heere God. Alle bevelen die Johannes beschreven heeft, kwamen van Zijn troon vandaan, en stelden Johannes in staat om de wisselvalligheid van de geschiedenis te verklaren. 

Wanneer God de geschiedenis laat beschrijven vanuit Zijn perspectief, dan komt er doorzicht en inzicht in ons menselijk denken. Het lijden van de kerk is het evenbeeld van het lijden van Christus. Het lijden vormt een bestanddeel van de voortgang van Gods koninkrijk. Aan dat lijden komt een einde, dat wordt vooral duidelijk uit de Openbaringenbrief. Gelovigen ontvangen geestelijke leiding en bescherming om alles te doorstaan en om stand te houden tot op de dag dat de ultieme vervulling van Gods beloften aan zal breken.