Ten slotte verscheen Hij aan de elf terwijl ze aan het eten waren en Hij verweet hen hun halsstarrigheid en ongeloof omdat ze geen geloof hadden geschonken aan degenen die Hem hadden gezien nadat Hij uit de dood was opgewekt. En Hij zei tegen hen: “ trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het Goede Nieuws bekend. Wie gelooft en gedoopt is zal worden gered, maar wie niet gelooft, zal worden veroordeeld.” ( Marcus 16 : 14 – 16 )
Vrouwen mochten moedeloze leerlingen van Jezus Zijn opstanding proclameren. Vrouwen waren het eerst bij het graf en wisten het ook het eerst. Geen enkele andere discipel had de euvele moed om naar het graf te gaan. Niemand kwam daar, slechts een paar vrouwen die niet eens in staat waren om de steen van het graf weg te halen.
Jezus was dood, en met Hem de hoop op een beter bestaan. Blijdschap en moed waren in het graf in de tuin verdwenen. De leerlingen waren ten einde raad en wilden hun verdriet verbergen. Schuw sloten ze zich op in de opperzaal. Maar Jezus wist het. “ Ga naar de discipelen.” zei de engel. “ Hun Meester is opgestaan, vertel het! Vertel het ook Petrus! “
Het is bijna zeker dat Marcus deze woorden later op aanwijzing van Petrus opgeschreven heeft. Bijzonder, hij gaf er niets om dat zijn levensverhaal bekend werd. Het was noodzakelijk dat deze woorden gezegd en geschreven werden omdat Petrus anders nooit meer moed gehad zou hebben om het Woord te brengen.
Maar de vrouwen werden niet geloofd. Het ongeloof van de leerlingen was een afspiegeling van de Joodse cultuur die weinig geloof hechtte aan de getuigenverklaring van vrouwen.
Jezus wachtte. Hij wachtte tot Hij tenslotte ( Marcus 16 : 14 ) Zelf verscheen. Teleurgesteld verweet Hij de mannen hun ongeloof en halsstarrigheid. Toch kwam Hij hen zover tegemoet dat Hij samen wilde eten en drinken. Het is tekenend voor de liefde van Jezus dat Hij – hoewel de bewijzen van de waarheid van het Evangelie overduidelijk waren – Zijn discipelen Zelf van de waarheid wilde overtuigen.
Tot aan dit ogenblik waren de leerlingen alleen naar de verloren schapen van het huis van Israël gestuurd. De weg naar andere volken, heidenen en Samaritanen, was verboden. Maar nu werden ze gemachtigd de hele wereld in te trekken. Het Evangelie moest aan alle creaturen gebracht worden.
Deze elf mannen zouden nooit daadwerkelijk in staat zijn om alle mensen te bereiken. Maar hun missie was duidelijk: ze moesten zich verspreiden, verschillende kanten opgaan. Waar zij ook zouden komen, het Evangelie zouden ze met zich meedragen. Het werd hun levenswerk om de blijde boodschap met de grootst mogelijke precisie uit te dragen. Ze is het enige middel voor de mens om gelukkig te zijn en zalig te worden. Deze ontferming die door Jezus wordt belichaamd en in de wereld is gebracht is volkomen gratis. Niet dat ze niets gekost heeft. Jezus heeft daarvoor de prijs betaald met Zijn eigen leven.