Op weg naar Pasen ( 22 )

Lucas 22 : 66 – 71 Toen het dag werd, kwam de raad van oudsten van het volk bijeen, hogepriesters zowel als schriftgeleerden, en ze leidden Hem voor in hun raadszitting. Ze zeiden: ‘ als U de Messias bent, zeg het ons dan. Maar Jezus antwoordde: ‘ als Ik het zeg, gelooft u Mij toch niet. En als Ik een vraag stel, antwoordt niet. Maar vanaf nu zal de Mensenzoon gezeten zijn aan de rechterhand van de Almachtige. ‘ Toen zeiden allen: ‘ dus U bent de Zoon van God? ‘ Hij antwoordde: ‘ U zegt dat Ik het ben. ‘ Ze zeiden: ‘ Waarvoor hebben we nog getuigenverklaringen nodig? We hebben het immers uit Zijn eigen mond gehoord. ‘ 

De morgen gloorde, de vijftiende van de maand Nisan, normaal gesproken de Paasmorgen. Die was al begonnen met de zonsondergang van de vorige avond. De gefrustreerde theologische elite van het Sanhedrin had de hele nacht door bij Annas vergaderd. ( Joh. 18 : 12/ Joh. 18 : 19 – 23 ). Direct daarop volgend was er een vergadering van het Sanhedrin begonnen, die tot aan de ochtend had geduurd. ( Matth. 27 : 1 / Marcus 15 : 1 ) De raad van oudsten had gelijk daarna vergaderd. Waarschijnlijk het voltallige Sanhedrin. De raad van oudsten was de wettige vertegenwoordiging van het volk. Alle groepen waren vertegenwoordigd, zodat het Sanhedrin bevoegd was om besluiten te nemen. 

Jezus was weggebracht naar een hoger gelegen zaal, waar de vergaderzaal van het Sanhedrin vergaderde. Terwijl de andere evangelisten vertellen over allerlei getuigen die erbij geroepen waren om Jezus te veroordelen, beperkte Lucas zich tot de kern van wat er gebeurde: het verhoor. De belangrijke vraag was : is Jezus de Messias? 

De gebonden, gemartelde figuur, bespot, geslagen, en bloedend, antwoordde terughoudend. Hij wist dat niemand in Hem geloofde, dat iedereen op Zijn dood aasde. Niemand wilde Zijn woorden aannemen, en Zijn geestelijk gezag erkennen. Daarom had Jezus Zijn leerlingen steeds nadrukkelijk gezegd dat niemand mocht weten dat Hij de Messias was. ( Lucas 9 : 20 ) 

Jezus was niet op aarde gekomen om de onderdrukte Joden een politieke bevrijding te garanderen. Dat was geen onderdeel van Zijn missie. Hij was een Messias die voor Zijn volk zou sterven. Daaraan had niemand gedacht, zelfs Zijn leerlingen niet. 

‘ Jullie zijn niet bereid om eerlijk en open met mij te spreken. Jullie willen helemaal niet luisteren naar wat Ik te zeggen heb’ antwoordde Jezus het Sanhedrin. Met deze woorden refereerde Hij aan de vele twistgesprekken die tot voor kort het publieke debat in de tempel gekleurd hadden. Het totale gebrek aan geloof bij het Sanhedrin was een routeblokker voor een eerlijke dialoog. Ze geloofden niet en waren niet bereid om Jezus vrij te laten spreken en los te laten. Hun planen om Hem ter dood te veroordelen stonden al vast. 

Er was een nieuwe fase bereikt in het leven van de Heere Jezus. Vanaf nu, vanaf het moment van lijden, kruisiging, opstanding en hemelvaart zou Jezus Zijn loodzware taak hier op aarde volbracht hebben. Nog even, dan zou Hij als een Vorst plaatsnemen aan de rechterhand van God om het beeld worden van de hoogste eer, en waardigheid. ( Psalm 110 : 1 / Hand. 2 : 34 – 36 ) Het zitten aan Gods rechterhand wees ook op Zijn rechterlijke macht. Het zou Hem, de Zoon des mensen gegeven worden om na Zijn bitter lijden en sterven alle mensen te oordelen. 

Dat zei Jezus allemaal, terwijl Hij voor het Sanhedrin stond. Niemand geloofde dat het werkelijk waar was, wat die Man zei. Iedereen vond het een bespottelijke gedachte dat ze eens allemaal voor Hem zouden staan, om zelf veroordeeld te worden. 

Opnieuw werd Jezus de vraag gesteld, of Hij de Messias was. Jezus zette het antwoord op de rekening van Zijn vijanden: ‘ Jullie hebben het gezegd. ‘ zei Hij eenvoudig. ( Lucas 23 : 3 ) Getuigen waren niet meer nodig. Het was Godslastering. Dus was Jezus de dood schuldig.

We zijn geneigd om de Joden te veroordelen. Maar wat doen we zelf. Al onze gedachten, woorden en daden die niet gevangen genomen zijn onder de heerschappij van Jezus, zijn net zo opstandig en verkeerd als wat er gedacht, gezegd en gedaan werd in de rechtszaal van Pilatus.

Wij die zoveel eeuwen na dit moment geboren zijn, pijnigen onze Meester nog steeds met elke ongelovige daad, met elk verkeerd woord of elke negatieve gedachte. 

Gelukkig wil Jezus nog steeds vergeven, en redden. Daarom is Hij God!