Op weg naar Pasen ( 13 )

Lucas 22 : 33, 34
‘Simon antwoordde : Heer ik ben zelfs bereid om met u de gevangenis in te gaan en te sterven.’ Maar Jezus antwoordde: Ik zeg je Petrus: deze nacht zal de haan niet kraaien voordat je driemaal geloochend hebt dat je Mij kent. ‘ 

Simon Petrus had niets van de strekking van de woorden van Jezus begrepen. Hoewel hij aanvoelde dat Jezus diep-ernstige woorden gesproken had, wilde zijn hart niets weten van lijden en sterven, van beproevingen en van gezift worden door de satan. Het liefst had hij zijn oren dichtgestopt voor de woorden van Jezus. Maar als het dan zo zou moeten gaan zoals Jezus aangaf, dan zou er geen haar op z’n hoofd aan denken om zijn Meester in de steek te laten! Vastberaden verklaarde hij zich solidair, hij was bereid om zich door Jezus gevangen te laten nemen, en de dood in te gaan. Hoewel Jezus nooit iets over een gevangenis gezegd had, is het voor de hand liggend dat Petrus aan Johannes de Doper heeft gedacht toen hij het over de gevangenis had. ( Lucas 3 : 20 / Marcus 6 : 27 ). 

Hoewel het een prijzenswaardig feit was, en Petrus ongetwijfeld meende wat hij zei, ging Jezus tegen zijn woorden in. Voor het aanbreken van de volgende morgen, voordat de haan gekraaid zou hebben, zou Petrus drie keer  in alle toonaarden ontkend hebben dat Hij Jezus kende.  

Wij – aandachtige lezers – begrijpen niet waarom het zo moest gaan. Petrus, die spontane man, die zo ontwapend overkomt en Jezus vurig liefhad. Petrus die zomaar uit de boot sprong om dicht bij zijn Meester te zijn. Die gepassioneerd uitriep dat hij alles voor Jezus overhad. Waarom mocht zijn mooie geloof niet zegevieren?

Petrus heeft ongelooflijk veel geleden onder zijn verloochening. Maar het is door zijn geschiedenis wel duidelijk geworden dat God juist ook door gebroken mensen heen gediend wil worden.

Petrus en Jezus. De één faalde, de ander niet. Beiden leden diep en intens. Wie Jezus volgt moet op lijden voorbereid zijn. Daar kunnen we niet omheen, de voorbeelden uit de Bijbel spreken boekdelen. Adam, Abraham, Isaak, Jakob, Jefta, de profeten, de apostelen, de vrouwen die Jezus volgden, allemaal kregen ze met lijden te maken. 

Het was nooit een zinloos lijden. Petrus heeft door deze gebeurtenis geleerd om zichzelf te beheersen, hij zou nooit meer overmoedig zijn. Er groeide door alles heen een diepe wijsheid in zijn hart, getuige zijn latere woorden en de brieven die hij geschreven heeft. Je kunt wel stellen dat Petrus één van de meest liefhebbende en wijze woorden geschreven heeft in zijn brieven. Als geen ander waarschuwde hij tegen bedrog en huichelarij ( 1 Petrus 2 ) Bovendien heeft hij de gemeente in Rome bemoedigd en gesterkt tijdens de vervolgingen. Hij eindigde zijn brieven met de uitspraak: ‘ Laat uw standvastigheid niet varen, maar groei in de genade en kennis van onze Heer en Redder Jezus Christus. Hem komt de eer toe, nu en in eeuwigheid, amen! ” 

Jezus Christus heeft door Zijn lijden de wet van God vervuld.Om Zijn lijden en sterven mogen wij voor eeuwig leven.
Dit maakt ons leven hier op aarde de moeite waard! We hoeven ons niet meer in allerlei bochten te wringen om onze oude identiteit op te poetsen. We mogen dankbaar leven in onze nieuwe identiteit: in die van Christus Jezus. Hij ziet ons als volmaakt in Zijn Zoon, en heiligt ons op de weg naar de hemelse heerlijkheid.
Jezus leeft in eeuwigheid, Zijn shalom wordt werkelijkheid, alle dingen maakt Hij nieuw, Hij is de Heer van ons leven!