Langzamerhand kwamen er steeds meer mensen op de aarde. Ze werden veel ouder dan wij. Leeftijden van honderden jaren waren heel gewoon. Noach was 500 jaar oud toen hij zijn zonen Sem, Cham en Jafeth kreeg.
Nakomelingen van Set, die godenzonen genoemd werden omdat ze kinderen van God waren ( Ex. 4: 22 / Deut. 14:1a / 32: 5a ) zagen dat de dochters uit het geslacht van Kaïn – die zijn broer Abel had vermoord – erg mooi waren. Ze kozen vrouwen naar het verlangen van hun hart. Het karakter van de vrouwen was geen enkel punt van overweging waard en werd niet eens genoemd. Ze waren alleen maar erg mooi, meer niet.
De Heere zag het, Hij werd er verdrietig van. Hij was na de zondeval geen onbewogen toeschouwer geworden die het niets kon schelen wat er op aarde gebeurde, maar Hij voelde zich tot in het diepst van Zijn wezen gegriefd. Het werd Hem duidelijk dat er nooit meer een mens volkomen aan Zijn wil toegewijd zou zijn. Daarom dacht Hij bij Zichzelf: “ Mijn levensgeest mag niet voor altijd in de mens blijven. Hij is niet meer wat hij vroeger was. Hij is helemaal op de aarde gericht geraakt, niet meer dan een aards wezen. Hij mag niet langer dan honderdtwintig jaar leven. Wilde de God voorkomen dat de mens opnieuw een oppermachtige gedachte over zichzelf zou scheppen? Een feit is dat Hij het nodig vond om de sterfelijkheid van het schepsel opnieuw te benadrukken. Dat was niet voor niets: Er leefden reusachtige mensen op aarde. Giganten, befaamde helden uit het verleden. Jaren later zouden de verkenners van het Beloofde land Kanaän reuzen ontdekken die met dezelfde naam genoemd zouden worden. “ ( Ex. 13: 33 )
De Heere zag dat de neigingen van het mensenhart hen steeds tot het kwaad aanzetten. Letterlijk alles wat ze bedachten was even slecht. Een gevoel van droefheid en weerzin overviel Hem. Hij voelde Zich gedesillusioneerd en diep gekwetst.
“ Ik zal de mensen die Ik geschapen heb wegvagen. “ besloot Hij. Met de mens ook het vee, de kruipende dieren en de vogels. ” Ik heb er spijt van dat ik het schepsel ooit gemaakt heb. Ik wil afstand van hen nemen, en niets meer met hen te maken hebben.“dacht God.
Toen was daar toch die ene: Voor Noach werd een uitzondering gemaakt. Noach vond genade in Gods ogen. Hij had kans gezien om de gunst van de Heere te winnen.
De geschiedschrijver zoomt nu in op deze uitzonderlijke persoon,en begint zijn levensverhaal te vertellen. Wie was Noach?
Hij was een rechtschapen man. In zijn tijd de enige die een voorbeeldig leven leidde, in nauwe samenspraak met God. Noach hield van God, omdat Deze hem had liefgehad. Elk woord dat God zei bewaarde hij in zijn hart. Hij overlegde het en dacht er over na, om vervolgens Gods woorden in zijn dagelijkse leven praktijk te laten worden. Zijn leven zag er in Gods ogen prachtig uit.
Noach had er geen notie van dat God hem had uitgekozen om de redder van de mensheid te worden. De Bijbel zegt niet waarom Noach uitgekozen werd, maar noemt wel zijn voorbeeldige levenswandel.
Vraag: wat zou jij doen om door de Heere God uitgekozen te worden? Kies tussen deze twee mogelijkheden: je uiterste best doen om een voorbeeldige levenswandel te realiseren of hopen op de genade van God en veel bidden? Motiveer je keuze.