Nehemia 8 : 14 – 19

Hoewel het geen feestdag was, kwamen de oversten van het volk de volgende dag weer bij elkaar om zich het Woord van God uit te laten leggen. Deze keer kwamen de priesters en Levieten zelf, samen met alle familiehoofden.  Ze wilden graag door Ezra verder onderwezen worden in de hoop om zelf weer in staat te zijn hun families de wetten van God uit te leggen.

Nadat ze rouw bedreven hadden over hun falen, en van het feit overtuigd waren dat Ezra als geen ander in staat was om de wet van God uit te leggen, ontwaakte er een grote leergierigheid in hun hart. Ze wilden dolgraag meer weten over de wetten die de Elohim in de Sinaïwoestijn aan Mozes gegeven had. De heilige boekrollen werden geopend en gretig bestudeerd. Tot hun verbazing ontdekten ze daar oude schatten met onbeperkte houdbaarheidsdatum. Vol verwondering lazen ze dat de Israëlieten in de zevende maand van het jaar feest moesten vieren. ( Exodus 23 : 15 / 34 : 22 / Lev. 23 : 33 – 43 / Num. 29 : 1 – 38 ) Er stond in de boekrollen dat ze tijdens dat feest in hutten moesten wonen. Dit zogenoemde Loofhuttenfeest was een herinnering aan het wonen van de Israëlieten in tenten in de woestijn. De bekering van de volkeren tot het geloof in Christus was een voorzegging van de herinvoering van dit feest. ( Zach. 14 : 16 ) 

“ De overlevenden van de volken die Israël hebben belaagd zullen dan jaarlijks naar de stad komen om de Heer van de hemelse wachten als koning te vereren en het Loofhuttenfeest te vieren. “ 

Zoals ook de andere feesten kende het Loofhuttenfeest bepaalde regels waaraan de Joden zich moesten houden. Het volk moest takken van bomen zagen om hun hutten van te bouwen. Het was de bedoeling dat er olijfbomen, palmbomen, en andere soorten loofbomen uitgekozen werden. De inwoners van Jeruzalem waren gewend om hun takken van de Olijfberg te halen.  Nu iedereen overtuigd was van de onschatbare waarde van de heilige wetten van God, kende het enthousiasme van de mensen geen grenzen meer. Met onvermoeibare ijver begonnen ze loofhutten te bouwen. De priesters en Levieten zetten de hutten op in de voorhoven van de tempel. Mensen die een huis hadden, bouwden de hutten op het platte dak of zetten ze in de besloten hof daarachter neer. Degenen die geen huis hadden zetten hun hutten gewoon op in de straten van de stad. Langzamerhand vulden de pleinen van de tempel en de pleinen rond de Waterpoort en de Efraïmpoort zich met loofhutten. Alle Israëlieten die uit Babylonië kwamen bouwden voor het eerst van hun leven een prachtige loofhut, en ze genoten ervan. Een week lang waren loofhutten het onderkomen voor het hele gezin. Dat was sinds de tijd van Jozua niet meer gebeurd. Iedereen was erg blij en had het bijzonder goed naar zijn zin. Ze begonnen feest te vieren. Het ritueel duurde zeven dagen. 

Elke dag van het Loofhuttenfeest was een heilige feestdag. De Wet van God werd voorgelezen. Iedereen luisterde aandachtig naar de eeuwenoude woorden die de Elohim ooit aan Mozes gegeven had. Zelfs op de dag na het feest kwamen de mensen bij elkaar, zoals de Wet van God dat voorgeschreven had. Het moet Ezra en Nehemia wonderlijk te moede zijn geweest dat ze het verlangen van hun hart in vervulling zagen gaan. Hoe lang waren ze niet bitter bedroefd geweest? Onwillekeurig dachten ze terug aan de tijd dat ze voor het eerst gehoord hadden over de deplorabele toestand waarin hun geliefde Jeruzalem zich bevond. Dag en nacht hadden ze voor hun volk gebeden. Ze hadden voortdurende plaatsvervangend belijdenis van zonden afgelegd. Daarbij hadden ze zichzelf en hun families ingesloten. Ze hadden gevraagd of de Heere terug wilde denken aan de woorden die Hij tegen Zijn knecht Mozes gesproken had. Nu werd hun gebed voor het eerst verhoord! Onwillekeurig vulden hun ogen zich opnieuw met tranen. Tranen van dankbaarheid, omdat God deed wat Hij beloofd had. Om hen heen rumoerden de mensen. De feestvreugde was groot. Hoewel het Loofhutten feest volgens diverse bijbelteksten bij diverse gelegenheden gehouden was, ( 1 Kon. 8 : 2, 65 / 2 Kron. 7 ; 9 / 8 : 13 / Ezra 3 : 4 ) was het niet eerder zo uitbundig gevierd als onder leiding van Ezra en Nehemia. Hun diepe verootmoediging voor God had vele mensen teruggeleid naar de essentie van het geloof.