Nehemia 5 : 14 – 19

Twaalf jaar lang was Nehemia één van de belangrijkste bestuurders van Juda. Hij was een zeer bekwaam leider en getroostte zich de moeite om zijn handelswijze tot in detail vast te leggen. Dat was geen trots of eigenwaan maar een motivatie voor zijn latere opvolgers en voor de overheidspersonen die zich in rang onder hem bevonden om zich net zo druk te maken om lastenverlichting voor het gewone volk als Nehemia dat had gedaan. 

In de tweede plaats legde Nehemia ook de handelswijze van zijn voorgangers nauwkeurig vast. Hij noemde deze mensen niet bij naam omdat hij hun integriteit niet wilde schaden. Dat sierde hem! De toenmalige regering legde het volk een last van veertig zilveren sikkelen per dag op. Daarnaast verplichtten zij het volk om hen van brood en wijn te voorzien. Alsof dat nog niet genoeg was lieten de dienstknechten van de rijke lieden het volk uitzuigen en waar ze maar konden accijns betalen. 

Omdat Nehemia de Heere vreesde kon hij er niet toe komen om het volk te onderdrukken. Zijn geweten verbood hem dat. Twaalf jaar lang betaalden Nehemia en zijn broers steeds alle kosten die bij hun functie hoorden. Nehemia en zijn broers namen genoegen met de voldoening van het goeddoen. Ze kochten zelf geen meter land. Nehemia zorgde belangeloos voor de 150 leiders uit Juda en voorzag hen van voedsel. De bouwactiviteiten trokken ook werklui buiten Juda aan, en ook voor hen werd gezorgd. Nehemia liet elke dag één koe, zes schapen en een stuk of wat kippen slachten en klaarmaken voor de maaltijd. Hij importeerde zelfs wijn om het hart van de mensen vrolijk te maken. ( Psalm 104 : 15 ) 

Het idee om iets aan zijn missie te verdienen lag zo ver buiten Nehemia`s dromen dat hij nooit een enkele declaratie indiende, maar leefde en uitdeelde van het inkomen dat hij verdiend had aan het hof van de koning van Perzië en van de opbrengst van zijn eigen bezittingen in Judea. Nehemia vroeg zich niet alleen bij alles af of hij rechtvaardig was, maar hij verloochende zichzelf omdat hij zag hoe zwaar de bevolking het had. 

De trouwe Nehemia noteerde alles. Het feit dat hij zijn diensten gratis geleverd had zorgde ervoor dat de bestuurders van Jeruzalem en omstreken zich wezenloos schaamden om hun eigen handelswijze, die bol stond van de afpersingen en onderdrukkingen. Het enige wat Nehemia daarentegen van zijn God verlangd had, was dat Hij aan Hem dacht. ( Nehemia 5 : 19 ) 

Gelukkige Nehemia! Het was hem om de eer, de Naam en de zaak van zijn God te doen. Hij had de Eeuwige aan zijn kant. De God van Abraham. die in Berseba een tamarisk plantte, en de naam van de Heere, de eeuwige God aanriep. ( Genesis 21 : 33 ) 

De God die tegen Mozes gezegd had: “ Kom niet dichterbij en trek je sandalen uit want de grond waarop je staat is heilig land. “ ( Exodus 3 : 5, 6 ) 

De God van Israël,  

De Heer van de hemelse machten! 

De Ik ben die er zijn zal. ( Exodus 3 : 14 ) 

“ Maar Mozes zei: stel dat ik naar de Israëlieten ga en tegen hen zeg dat de God van mijn voorouders mij gestuurd heeft, en ze vragen: “ Wat is de naam van die God? Wat moet ik dan zeggen? Toen antwoordde God hem: IK BEN DIE ER ZIJN ZAL. Zeg daarom tegen de Israëlieten : “ Ík zal er zijn heeft mij naar u toegestuurd. “  

Wie deze God aan zijn kant heeft is echt gelukkig te noemen. ( SV kantt, NBV, de Bijbel in gewone taal, SB )