Matth. 26 : 36 – 39
Jezus ging met de leerlingen naar een plek die Getsemane heette. Hij zei tegen de leerlingen: “ Ik ga daar verderop bidden. Blijf hier wachten tot ik terugkom. Jezus nam Petrus mee en de broers Jakobus en Johannes. Jezus werd verdrietig en bang. Hij zei: “ Ik houd het niet meer uit van verdriet. Blijven jullie maar hier en blijf wakker, net als Ik. “ Jezus liep nog een klein stukje verder. Hij knielde op de grond en begon te bidden. “ Mijn Vader, als het kan, zeg dan dat Ik niet hoef te lijden. Maar doe alleen wat U wilt, niet wat Ik wil. “
De tijd van de voltrekking van het vonnis was aangebroken. Het bitter lijden en sterven van Jezus kwam dichterbij. Donkere wolken hadden zich geruisloos samengepakt en zagen er dreigend uit. Het zou niet lang meer duren, of de storm zou zich in alle hevigheid ontladen. God de Vader verbrijzelde Zijn Zoon omwille van mensen die Hem niet eens goed kenden en Zijn missie niet begrepen. Jezus wist dat. Ondanks dat wilde Hij Zijn Vader gehoorzamen. Het geheim van Zijn gehoorzaamheid lag verscholen in het feit dat Jezus de Enige was die het verschil kende tussen de eeuwige heerlijkheid en de eeuwige rampzaligheid.
Jezus had vaak de hof Getsemane bezocht. Hij had zich er met Zijn leerlingen opgehouden en hen de geheimen van het koninkrijk onthuld. Al spoedig zou blijken dat Jezus deze keer helemaal op Zichzelf teruggeworpen werd. Hij moest de Weg van lijden en sterven alleen gaan. “ Blijf hier wachten tot Ik terugkom. Ik ga daar verderop bidden, “ zei Hij. Alle leerlingen waren bij Hem, behalve Judas. Petrus, Jakobus en Johannes wilde Hij graag dichter bij Zich houden. Hij nam hen mee naar de plek in de hof waar Hij Zijn strijd begon.
De drie leerlingen hadden hun Meester tijdens Zijn verheerlijking gezien. Het moet nog in hun gedachten gegrift staan dat Zijn gezicht begon te stralen als de zon, en Zijn kleren wit werden als sneeuw. Ze hadden de stralend lichtende wolk boven Hem gezien, en de stem van God gehoord die zei: “ Hij alleen is Mijn Zoon. Mijn liefde voor Hem is groot. Luister naar Hem! “ ( Matth. 17 ) De leerlingen waren indertijd van angst op de grond gevallen, en hadden zodoende de essentie van Zijn boodschap gemist. Ze hadden alleen maar gehoord dat ze niet bang hoefden te zijn. De Meester had hen voor willen bereiden op Zijn weg. Hij wist dat mensen die Zijn heerlijkheid gezien hebben, het meest bereid zijn om ook met Hem te lijden.
Jezus voelde zich bedroefd en erg bang worden. Het was geen lichamelijke pijn of kwelling die Hem neerdrukte, maar het waren onze zonden. De zonden van de hele mensheid die Hij overzag en als geen ander besefte. Het was alsof er een loden gewicht op Zijn ziel drukte. Jezus begaf Zich naar een ontmoeting met de machten van de duisternis. Hij wist dat de satan de mensenmoordenaar was vanaf het begin. De satan had alle ellende overzien en zich gehaast om de mens daarin te brengen. De satan wist wie Jezus was. Jezus wist wie de satan was. De vorst van het Licht wilde Zich door de vorst van de duisternis om laten brengen, zodat het Licht over zonde, dood en graf triomferen kon.
Jezus moet in een flits alle zonde gedachten en daden van de mensheid op Zich hebben voelen vallen. Zijn lijden over alle ongerechtigheid, onrecht, en zonde vermorzelden Zijn hart. Hij voelde Zich droevig en bijzonder bang worden.
Als wij lijden als kind van God, dan weten we dat Jezus bij ons is. Maar Christus Jezus moest de weg alleen gaan. Aan ons lijden verbindt de Heere vaak een zegen. Aan het kruis van Christus was een vloek verbonden. Geen wonder dat het Hem droevig en bijzonder bang maakte. Dodelijke droefheid en grote angst drukten Hem tegen de grond. Zijn verdrietige stem vroeg de leerlingen om Hem bij te staan, en mee te bidden. Maar de Vader liet hen in slaap vallen, want Jezus moest alles alleen ondergaan.
Jezus viel op de grond neer met Zijn gezicht naar beneden. Uiterste droefheid en diepste zielenstrijd trokken Hem letterlijk naar de bodem van de aarde. Hij smeekte Zijn Vader of Hij deze kwelling van Hem af wilde nemen. Hij had een levendig besef van de uiterste bitterheid van het lijden dat Hij moest ondergaan. Zijn menselijke natuur verzette zich uit alle macht, maar de genade van God gaf dat Hij vasthield aan het Plan van God.
Zie hier een Held die vrijwillig werd geveld.
Zie Hem vrijwillig vermorzeld liggen.
De Olijf die verpletterd werd zodat wij zouden leven.