Mattheüs 27: 6-10

 

Voor de glorie wachtte Jezus eerst het lijden. Heel vroeg in de morgen sprak het Joodse Sanhedrin het officiële doodvonnis tegen Jezus uit. Blijkbaar waren ze die nacht nog niet zover gekomen ( Matth. 26: 66 ) De opgewonden mannen waren met een korte pauze, vrijwel onafgebroken bezig geweest om de gehate Rabbi van Nazareth veroordeeld te krijgen. De vergadering kon besloten worden, het doel was bereikt, Jezus`leven zou niet lang meer duren. Nu Hij eenmaal officieel tot de misdadigers gerekend werd, kon Hij geboeid worden. Zo deden de soldaten.

Jezus werd aan Pilatus overgeleverd, hij was de officiële Romeinse stadhouder over Judea. Dat feit kon alleen maar bloed betekenen. Pontius Pilatus stond bekend om zijn wrede martelpraktijken. De Joden wisten daar alles van. Maar hun haat tegen de Heere Jezus was zo groot dat ze daar niks om gaven.
Tegen wil en dank voelde Judas een gevoel van ontzetting in zich omhoog kruipen. Zijn vooropgezette plan werd veel grootser en wreder uitgevoerd dan hij zich in de verste verte maar had kunnen voorstellen.Het liep helemaal uit de hand! De opschudding van die nacht, maar daarbij de ogen en stem van de Meester hadden hem ondanks zichzelf diep getroffen. Een gevoel van berouw bekroop hem. Een diepe wroeging over zijn gemene daad vulde zijn hart. Was Judas maar naar Jezus gevlucht. Hij had hem zo zeker als dat Hij Petrus vergaf, ook zijn misdaad vergeven. Maar Judas vluchtte van Jezus weg. In zijn zak rammelden de dertig zilverlingen. Ze brandden als vuur, wat had hij er nog aan nu Jezus de dood ingejaagd werd? Het leek hem grotesk en gemeen ineens.

Judas rende alsof zijn leven ervan afhing. In het schemerige morgenlicht doemden de trappen van de tempel op. Hijgend vloog hij naar binnen, en brak in op de vergadering. Hij riep met rauwe stem uit dat hij een zonde begaan had en verraad gepleegd had aan een onschuldige. 

Maar de overpriesters keken Judas met kille ogen aan. Ze waren niet onder de indruk van zijn bizarre uitroep. De ziel van Judas interesseerde hen nog geen nano-deel van wat die ziel eigenlijk waard was. 

Man, wat hebben we met jou te maken? Los je problemen zelf maar op! Zeiden ze met kille stem en nog killere ogen. 

Judas stond even aan de grond genageld. Toen smeet hij de zilverstukken de tempel in. Met groot geraas kletterden ze op de grond en rolden weg. Met snelle voetstappen rende Judas er vandoor. Hij maakte wanhopig en zonder hoop op verlossing een eind aan zijn leven. 

De hogepriesters kropen over de grond van de tempel om de zilverstukken op te rapen. Ze overlegden wat met elkaar, het geld mocht niet zomaar in de schatkist terecht komen. Per slot van rekening was het bloedgeld. Daar waren ze het over eens, dit soort geld hoorde niet aan een edel doel besteed te worden. Vreemd contrast. De heiligheid van de tempel ging ze meer aan het hart dan een mensenziel. Ze waren ook stekeblind voor het feit dat ze medeplichtigen waren aan de dood van de Messias. 

Na ampel beraad besloten de hogepriesters dat het geld gemeenschapsgeld was, en voor een gemeenschappelijk doel gebruikt moest worden. De in Jeruzalem bekende pottenbakker had een stuk afgegraven grond. Dit perceel leek de hogepriesters wel geschikt om te kopen. Ze besloten om er een vreemdelingen begraafplaats van te maken. 

Zo gebeurde het. De transactie werd gesloten, maar iedereen wist ervan. Voortaan zou de akker een nare bijnaam dragen, om deze misdaad nooit te vergeten. 

Mattheüs heeft de woorden van Jeremia aangehaald om een vervulling van een profetie aan te geven.
Het kwaad was geschied. Wij die dit lezen, wat kunnen we zeggen? Ons menselijk lijden wordt kleiner en valt weg tegen het onbeschrijflijk lijden dat Jezus tegemoet ging. Het waren ook onze zonden die dit teweeg brachten. Toch mogen we blijde hoop hebben. Want het onbeschrijflijk lijden van Christus is onze redding. Hij wil ook vandaag ons hart openen om dit Evangelie te ontvangen. We mogen in dit lijden de diepe en onbeschrijflijke liefde van Jezus zien. Geen twijfel mogelijk, wij mensen worden bemind met de diepste, sterkste, zuiverste liefde in het heelal. Nooit mogen we hier gevoelloos voor worden. Dit lijden betekent alles voor zonde en heiligheid, hoop en hemel!