Lucas 8 : 22 – 25

Op een dag stapten Jezus en Zijn leerlingen in een boot. Jezus zei tegen Zijn leerlingen: “ Kom, we varen naar de overkant van het meer. “ En ze gingen op weg. Onderweg viel Jezus in slaap. Toen begon het opeens heel hard te waaien. Er kwam veel water in de boot. Het werd zo gevaarlijk dat de leerlingen Jezus wakker maakten. Ze riepen: “ Meester, we verdrinken! “  Toen stond Jezus op, en Hij sprak streng tegen de wind en de golven. Meteen hield het op met waaien, en het water werd rustig. Daarna zei Jezus tegen Zijn leerlingen: “ Waar is jullie geloof? “ De leerlingen waren geschrokken. Diep onder de indruk zeiden ze tegen elkaar: “ Zelfs de wind en het water doen wat Hij zegt. Hoe kan dat? Wie is deze man? “  

Dit Bijbelgedeelte bevat de sleutel van twee glorieuze bewijzen van de macht van onze Heere Jezus Christus. Zijn macht over de wind, en over satan. 

Zijn leerlingen kregen het bevel om het ruime sop te kiezen. Als Jezus een opdracht geeft, dan gaat Hij Zelf mee. Wie Hem als Begeleider heeft kan overal veilig en moedig heengaan, het maakt niet uit waarheen het is. Maar we moeten er op voorbereid zijn dat het met het weer en de situaties om ons heen alle kanten op kan gaan. Het meer van Galilea was omgeven door steile bergen en ligt 212 meter onder de zeespiegel. Hierdoor kunnen er hevige valwinden ontstaan en plotseling sterke rukwinden opsteken. Zo was het ook hier. Er stak ineens een storm op. Het schip maakte water en dreigde te kapseizen. 

De vissers hadden ervaring met dit soort plotselinge windhozen. In eerste instantie deden ze er alles aan om het schip in bedwang te houden en de boot naar rustiger wateren te leiden. Af en toe keken ze naar hun Meester die rustig lag te slapen. Dat Jezus sliep liet zijn zware vermoeidheid en daarmee Zijn menselijkheid zien. Hij sliep zo vredig alsof er niets aan de hand was. Onwillekeurig irriteerde dat de leerlingen. Ze hadden er geen erg in dat de Meester hun geduld en geloof op de proef stelde. Tegelijkertijd laat dit verhaal zien dat Jezus Heer was over de natuur. Waar in het Oude Testament God de kracht over de elementen heeft (Ps. 89:8, 93:3, 106:8, 107:23-30, Jes.51:9), wordt nu Jezus beschreven als degene met macht.

Het ligt voor de hand dat de satan werkzaam was in deze storm. Het zou blijken dat er vele duivelen waren aan de andere kant van het meer (Lukas 8:30). Als dit schip met de ingezetenen was vergaan, dan was met één slag het totale heilswerk verhinderd.Waren zij zich bewust van de Goddelijke kracht en almacht die Jezus al vaker had laten zien? De leerlingen wisten het.  Zij hadden Jezus de jongen uit Naïn uit de dood zien opwekken. Deze God had dood en leven in Zijn hand. Ze wisten hoeveel Hij van hen hield. Hij had hen uitverkoren om de geheimen van het Koninkrijk te ontdekken en op juiste waarde te schatten. Hij was gekomen als de Personificatie van het Heil. Hij had hen bovendien uitgedaagd om zich niet aan Hem te ergeren. ( Lucas 7 : 23 ) Dat was nog maar een paar dagen geleden. 

Zwoegend op de touwen, de netten en de boot, met de gierende wind om hun oren leek het er inderdaad op dat ze dat allemaal vergeten waren. Het water sopte om hen heen. Op een gegeven moment sloeg de paniek toe, er leek geen redden aan. Doodsbang schreeuwden ze Jezus wakker. “ Meester, Meester, we vergaan! Nog even en we verdrinken! “ 

Jezus veerde overeind. Het leek alsof Hij Zich er de hele tijd van bewust was geweest dat er zich een drama aan het voltrekken was. Verbijsterd zagen de leerlingen hoe hun Meester Zich naar de loeiende golven keerde en die begon te bestraffen alsof het een klas vol rebellerende leerlingen was. Op strenge toon riep Hij: “ Zwijg! Weest stil! “ 

Het ongelooflijke gebeurde. Nauwelijks waren de woorden uitgesproken of de wind viel weg, en de golven vielen stil.  Hoewel Jezus sliep was één klacht van Zijn geliefde leerlingen genoeg om Hem wakker te schudden en hen te hulp te snellen. Mensen die een beroep op Hem doen als hun Meester kunnen er zeker van zijn dat Hij ze niet in de steek zal laten. 

Het werk van Jezus bestaat er uit om stormen tot bedaren te brengen. Jezus zei overigens niet dat de leerlingen geen geloof bezaten, Hij vroeg waarom ze er niet naar handelden. De nog nabibberende leerlingen gaven God de eer en zeiden: “ Wie is toch Deze dat zelfs de golven en de wind Hem gehoorzaam zijn? “ Het besef van Zijn Goddelijkheid ging hun bevattingsvermogen te boven. Het einde van het verhaal blijft open, er komt geen antwoord op deze vraag. Jezus geeft ons geen pasklare antwoorden, maar Hij laat ons zien Wie Hij is. Dat is genoeg om al ons vertrouwen op Hem te stellen.