Toen Jezus werd weggeleid, hielden de soldaten een zekere Simon van Cyrene aan, die net de stad binnenkwam. Ze legden het kruis op zijn rug en lieten het achter Jezus aan dragen. ( Lucas 23 : 26 – 31 )
Het was vreemd met hoeveel haast Jezus rechtsgeding afgehandeld werd. Hij werd bij het aanbreken van de dag voor de overpriesters gebracht, daarna naar Pilatus, toen naar Herodes, vervolgens weer naar Pilatus. Een langdurige worsteling tussen Pilatus en het volk volgde. Jezus werd gegeseld, met doornen gekroond en onbeschaamd behandeld. Dit gebeurde allemaal binnen vier tot zes uur, want Hij werd tussen negen en twaalf uur in de morgen gekruisigd. Nooit eerder werd er iemand zo bruut de wereld uitgejaagd als Christus.
Toen ze Hem ter dood wegvoerden was er iemand die Zijn kruis droeg, een zekere Simon een Cyrener. Ze legden Hem het kruis van Christus op, met de bedoeling dat hij het achter Jezus aan zou dragen zodat Hij er niet onder zou bezwijken. Het was een vreemdsoortig medelijden dat Hem die verlichting gaf. Het gewone volk werd diep geraakt toen ze Hem zagen. Ze hadden overvloedig reden om te denken dat Hij onrechtvaardig leed. Zijn veroordeling trok een grote mensenmassa achter Hem aan zoals gebruikelijk was bij executies. Hoewel er veel mensen waren die Hem uitscholden waren er toch een paar vrouwen die Hem hoogachtten en medelijden met Hem hadden.
Maar Jezus begreep dat ze zich aan het verliezen waren in Zijn uiterlijke omstandigheden. Daarom keerde Hij Zich naar hen toe en bestrafte hen. De dood van Christus was iets bijzonders, het hield de overwinning en triomf over Zijn vijanden in. Zijn dood werd de verlossing en verwerving van het eeuwige leven voor ons. Daarom moet onze focus op de reden van dit sterven liggen. Die reden is onze zonde en schuld voor God.
Het was nog maar kort geleden dat Jezus om Jeruzalem gehuild had. Nu was de tijd aangebroken dat anderen ook om de stad moesten huilen. Jezus wist dat Jeruzalem verwoest zou worden. Er zou geen steen op de andere blijven liggen, bovendien zouden er ontelbare doden vallen. “ Vrouwen van Jeruzalem, huil niet om Mij. Jullie kunnen beter huilen om jezelf en jullie kinderen. Want er zal een verschrikkelijke tijd komen. Het wordt zo erg dat de mensen zullen zeggen: “ Het is beter om helemaal geen kinderen te hebben. Vrouwen zonder kinderen hebben geluk. In die tijd zullen de mensen tegen de bergen roepen: val op ons neer! En tegen de heuvels: bedek ons toch! Het is nu nog vrede, en kijk eens wat er met Mij gebeurt! Wat voor verschrikkelijke dingen zullen er dan met jullie gebeuren als het straks oorlog is? “
Jezus Christus was op het moment van Zijn kruisiging in de volle bloei van Zijn leven. Hij was als een groen hout, vruchtbaar en bloeiend. Als dergelijke vreselijke dingen aan Hem gedaan werden, dan hoeven we er niet aan te twijfelen wat er met ons zal gebeuren als Hij niet gestorven zou zijn. Als Jezus niet bemiddeld had, door Zichzelf te vernietigen en aan de dood over te geven, dan hadden wij altijd zonder enige geestelijke groei en bloei moeten blijven. Lijkend op een dor en vruchteloos hout, dat alleen maar geschikt zou zijn om verbrand te worden.
Het overdenken van het bitter lijden van de Heere Jezus moet ervoor zorgen dat wij ontzag in ons hart voelen voor de Heere, onze God. Zelfs de beste heiligen blijven in vergelijking tot de Heere Jezus maar een dor hout.
Jezus had meer medelijden met de vrouwen die Hem volgden dan met Zichzelf. Hoewel Hij de weg langs wankelde en bijna instortte. Jezus had meer gevoel voor de tranen van de vrouwen dan voor het bloed dat uit Zijn eigen aderen wegvloeide. Christus verbood ons niet om over vrienden en over de mensen van wie wij houden te treuren, maar Hij gaf een bevel om onze wereldse droefheid te veranderen in een Goddelijke klacht over de zonde als zodanig.
Wij mogen nooit denken dat het al zolang geleden is dat de Heere Jezus gekruisigd werd omdat elke zonde van ons Hem opnieuw aan het kruis slaat. De angsten en pijnen van Gods Zoon waren met niets te vergelijken. Niemand leed ooit zoals deze Man. De hele eeuwigheid is nodig om te zingen over het Lam dat geslacht is en waard is om de eer, de heerlijkheid en alle lof te ontvangen. ( Openbaringen 5 : 12 ) Niemand heeft het lijden minder verdiend, en toch zoveel te verduren gehad. De enige mens uit de geschiedenis die niet verdiende te lijden, leed zich dood. In het donkerste uur van de wereldgeschiedenis sloeg de Vader Zijn eigen Zoon met onze straf.
Daar was een reden voor. Christus heeft eenmaal voor de zonde geleden, de Rechtvaardige voor de onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou brengen. ( 1 Petrus 3 : 18 ) Het lijden van de Heere Jezus heeft ons tot God gebracht, die nu vol vreugde en blijdschap is voor altijd en eeuwig. Juist in het uur van Zijn dood werden de Vader en de Zoon verheerlijkt. “ Nu is de Zoon des mensen verheerlijkt, en God is in Hem verheerlijkt.. ( Johannes 13 : 31 ) Het is eigenlijk onbegrijpelijk, maar onze dankbaarheid en blijdschap in het genieten van God en Zijn verheerlijking in onze redding zijn één en dezelfde. Dat is de heerlijkheid van Christus` weergaloos lijden.