Lucas 14

Jezus, de Zoon van God is naar de aarde gekomen om als een gewoon mens Zijn leven te leven. Hij ging vertrouwelijk met allerlei mensen om, en reisde op die manier het hele land door terwijl Hij goed deed aan iedereen en de mensen genas waar dat nodig was. Overeenkomstig zijn roeping ( Lucas 4 : 18 – 19 ) bracht Jezus een gevangene bevrijding. Deze genezing die Hij op de sabbat tot stand bracht, ontstak de verontwaardiging van een leider van de synagoge, maar ook het enthousiasme van het volk. ( Lucas 13 : 10 – 19 ) 

Jezus wist maar al te goed dat het om bescheiden zaadjes ging die door de menselijke geschiedenis heen het koninkrijk van God zouden laten groeien tot de volle wasdom ervan bereikt zou zijn. ( Lucas 13 : 18 – 21 ). De toegang van het Koninkrijk van God was voorbehouden aan mensen die daarnaar verlangden en zich ervoor in wilden zetten. ( Lucas 13 : 23 – 24 ) Een oppervlakkige band met Jezus was niet genoeg. ( Lucas 14 : 25 – 27 ) Alle mensen op aarde zouden worden uitgenodigd om het koninkrijk binnen te gaan, maar onder de Joden waren er velen die zouden worden buitengesloten. 

Tijdens een belangrijke maaltijd bij een vooraanstaand farizeeër gaf Jezus nog twee lessen en genas Hij iemand met waterzucht, een ziekte die de patiënt ademnood en opgezette ledematen bezorgde. Het hele gebeuren rondom het optreden van Jezus illustreerde de ommekeer die het Koninkrijk van God teweeg bracht: de armen en zieken zouden hersteld en uitgenodigd worden ( 14 : 1-6 / Lucas 15 – 24 ) Nederige mensen zouden worden verheven terwijl de aanvankelijk genodigden zouden worden afgewezen. ( 15 : 7 – 14 ) 

Op de gulle evangelische uitnodiging van God hebben de wettige zonen van het Koninkrijk allerlei uitvluchten gevonden om niet naar binnen te gaan, en het zijn de buitengeslotenen vanuit oost, west, noord en zuid ( Lucas 14 : 13, 21 ) die aan tafel plaatsnamen voor het bruiloftsmaal in het Koninkrijk van God. 

Wat een gelukkige plek om te zijn op de plaats waar Jezus te vinden is. Christus liet zich door niets of niemand tegenhouden om goed te doen. Hij legde iedereen de handen op om hen te genezen, en deed whatever Hij op dat moment nodig vond om de zieke mens beter te maken. Daarbij stoorde Hij Zich niet aan vormen of conventies. Toch deed Hij niets wat Hij niet kon rechtvaardigen. Hij antwoordde op de gedachten van de mensen om Hem heen en legde hen door Zich te beroepen op hun eigen handelswijze het zwijgen op. Christus Jezus werd altijd gerechtvaardigd door Zijn spreken, zwijgen en handelen. 

Jezus heeft geleden, is gekruisigd, gestorven en begraven, Jezus is opgestaan uit de dood en dat maakt verschil, vroeger en nu. Het christelijk geloof gaat niet alleen over het verleden of over de toekomst. We zijn in Christus een nieuwe schepping net zoals de mensen die door Jezus genezen werden. Daarover gaat het Evangelie. Alle aspecten van ons leven – in kerk en wereld – mogen wij beleven vanuit dat perspectief. Hoe heerlijk is dat!