Lente!

Het is stralend weer, de lucht strakblauw; de lente is aangebroken! Tussen de oeroude bomen steken trompetnarcissen op ranke stengels hun kopjes omhoog. We sjorren onze rugzakken vast en lopen het brede pad op dat naar de duinen voert. De wandeling vanaf kasteel Westenhove voert door brede lanen die door eiken, beuken en lindebomen omzoomd worden. Stille slingerpaadjes voeren ons langs groene waterpartijen. Allerlei sierplanten maken de paden tot een belevenis. In het voorjaar zijn er nog geen bessen aan de duindoorns en bramen te vinden. Het middeleeuwse kasteel Westenhove ligt er nog altijd statig bij. Het bos eromheen is gevormd door de zeewind en beschermt het land tegen koude zeewinden. Vroeger was het hier een gebied waar rijke kooplieden een huis hadden. Nu is het beschermd natuurgebied. Als we het strand oplopen voelen we het verschil bijzonder goed! 

We praten gezellig met elkaar. Elke wandeling is een kans om gemeenteleden wat beter te leren kennen. In het begin een beetje onwennig, maar het duurt niet lang of de gesprekken gaan de diepte in. Dood en leven, het Woord van God en de blijdschap die te vinden is in het leven met God komen ter sprake. Al wandelend komen we bij een strandhuisje. We halen de stoelen eruit en zetten het windscherm op. Uit onze rugzakken komen koffie en thee enzo. 

We zijn er allemaal min of meer uitgebroken vanmorgen. Thuis is er altijd genoeg te doen, maar als het eenmaal half 12 is zijn we blij dat we deze tijd voor elkaar gereserveerd hebben.