Johannes 14:19

Johannes 14 : 19
Nog een korte tijd en de wereld zal Mij niet meer zien. Maar jullie zullen Mij wel zien want Ik leef, en ook jullie leven. 

Jezus zou nu echt weggaan, en het zou niet lang meer duren. ‘Eti micron’staat er in de grondtaal, een heel klein poosje, en het zou gebeuren.Met deze uitspraak had Jezus niet alleen Zijn dood voor ogen, Hij zei er ook mee dat Hij terug zou keren naar de hoogste hemel, waar Zijn Vader op Hem wachtte. Beide zaken vatte Jezus hier samen als één gebeuren, één daad. Allereerst wachtte Zijn dood. Maar niet lang daarna zou Hij werkelijk teruggaan van deze aarde. Als Hij weer Thuis zou zijn, zou Hij met grote liefde en erbarmen terug kijken naar de plek waar Hij zoveel geleden had. Zijn lijden zou Hem niet met een trauma naar de hemel laten gaan, helemaal niet zelfs. Jezus zou in de hemel met een intense vreugde terugkijken op Zijn missie. 

Hij – de grondlegger en voltooiier van ons geloof –  heeft zich absoluut niet af laten schrikken door de schande van het kruis. HIj heeft tot het bittere einde stand gehouden. Hij zou plaatsnemen aan de rechterhand van Zijn Vader, aan de rechterkant van de troon van God.( Hebr. 12: 2)  

Jezus zou niet langer voor iedereen zichtbaar zijn, zoals Hij dat drie jaar lang wel was geweest. Iedereen had Hem zonder voorbehoud op mogen zoeken. Het gewone volk maar ook de hogepriesters en schriftgeleerden hadden Hem elke dag benaderd met hun problemen, zorgen en raadsels. Jezus had ze allemaal opgelost. Het was zijn eer om de wil van Zijn Vader in de hemel te doen. NIemand had er erg in gehad dat ze Jezus maar heel kort bij zich zouden hebben. 

Voor Zijn leerlingen lag dat anders. Hun omgaan met Hem droeg een ander karakter. Het ging bij hen om het veel diepere zien van het geloof. Er zou in essentie niet veel veranderen. Ze zouden Jezus nog steeds in die diepere zin kunnen blijven zien. Dat garandeerde Jezus hen. Door de Heilige Geest zouden ze contact kunnen houden met Jezus, de levende Heer. Daar was wel een voorwaarde aan verbonden. Er moest sprake zijn van leven, in de diepere geestelijke betekenis van het Woord. 

Als de leerlingen aan deze voorwaarde zouden moeten voldoen in hun eigen kracht, dan was de komst van Jezus naar de wereld alsnog voor niets geweest. Maar het lag anders. Jezus was de Bron en Drager van het Woord ( 1 Joh. 5: 11 ). Daarom kon Hij Zijn beloften nu al waarborgen. 

Als de Geest alles wat Jezus op aarde gezegd en gedaan had nogmaals de revue zou laten passeren, dan zouden ze Hem in Zijn heerlijkheid leren zien, en zo door de Geest gemeenschap met Hem hebben.

Het is erg ontroerend om te lezen hoezeer Jezus zich inspande om Zijn leerlingen van Zijn almacht en liefde te verzekeren. Want met deze uitspraak kwam Jezus nog weer eens terug op datgene wat Hij al eerder had gezegd. ( vs 15)Kennelijk vond Hij het nodig om na alle gedane beloften hen nog weer eens op het hart te binden dat Hij een Beloften-Vervuller was. 

Wij kunnen van de Heere Jezus leren om standvastig te zijn in alle zaken die oprecht, eerlijk, en volgens Zijn Woord zijn. De Heilige Geest zal ons alles leren en ons indachtig maken, wat Hij hier op aarde gezegd heeft. God vervult Zijn beloften altijd. Soms anders dan wij ons voor ogen hebben, maar altijd beter dan wij zelf hadden kunnen bedenken. 

Lees ook de artikelen uit de NGB artikel 10 en 11

https://www.nederlandse-geloofsbelijdenis.nl/artikel-10

https://www.nederlandse-geloofsbelijdenis.nl/artikel-11