Joël 2

“ En het zal geschieden, al wie de Naam des Heeren zal aanroepen, zal behouden worden want op de berg Sion en te Jeruzalem zal ontkoming zijn, gelijk als de Heere gezegd heeft, en dat bij de overgeblevenen die de Heere zal roepen.  “ 

De profeet Joël kreeg de opdracht om de kinderen van Israël mee te delen dat de Heere onderweg was om te oordelen. Er hadden allerlei rampen plaatsgevonden in Israël. Eerst had Joël het volk ertoe gebracht om na te denken over de oorzaken van hun rampspoed. Daarna wekte hij hen op om met hun hele hart terug te keren naar de Elohim. Op de plaats waar Hij Zijn woning had, werd de bazuin geblazen. Dit geluid gold als een waarschuwingssignaal. Joël sloeg alarm, en waarschuwde het volk van God. 

 

Er dreigde onheil. Een groot leger sprinkhanen was onderweg naar Jeruzalem. Miljoenen dieren verduisterden de zon. Hun knisperende vleugels maakten een lawaai dat leek op galopperende paarden en ratelende strijdwagens. Ze maakten bovendien een afschuwelijk geluid terwijl ze alle gewassen opaten. Het leken net knetterende vuurvlammen. Geen enkel bestrijdingsmiddel bleek in staat om de insecten tegen te gaan. Ze gingen recht op hun doel af. Dat doel was Jeruzalem. 

Het oordeel werd nog huiveringwekkender. De hele wereld werd erin betrokken. Zon en maan verduisterden. Niemand zou het oordeel kunnen ontkomen. De Elohim wilde iedereen zover brengen dat de mensen zich hartelijk tot God zouden bekeren. God nam geen genoegen met een rechtzinnige buitenkant omdat Hij regelrecht in het hart van de mensen keek. Er was ontzettend veel mis gegaan in voorgaande tijden, en er leek er zo langzamerhand op dat niemand nog gehoor gaf aan de oproepen van de profeten. Daarom riep Joël zijn volk op tot een rouwklacht, tot vasten, en tot geween. 

Toch bleef de profeet de Israëlieten op Gods barmhartigheid wijzen. Mogelijk zou Hij terugkomen op Zijn vonnis en de vernietiging van Jeruzalem niet definitief voltrekken. 

Het hele volk werd dus bijeengeroepen: de oudsten, de baby`s, de bruidsparen. Iedereen werd vanuit zijn dagelijkse activiteiten weggeroepen om een smeekbede tot God aan te heffen. Daarbij moesten de priesters het goede voorbeeld geven. Het volk beriep zich op Gods eer. Ze vroegen de Heere wat de heidenen zouden zeggen als het volk van God vernietigd werd?! 

Het gebed van de Israëlieten werd verhoord. De Heere spaarde het volk Israël en zorgde voor hen. Het land bracht weer vruchten voort, en alle tumult, oordeel en rumoer verstomde. God verjoeg de sprinkhanenplaag. Een deel ervan verdween in de Rode Zee, een ander deel in de Middellandse Zee. Het laatste deel kwam om in de woestijn. 

De natuur herleefde. Zelfs de dieren jubelden het uit omdat de Heere de rampspoed die Hij over het volk gebracht had verjoeg. Nu groeide het gras weer! Joël had een goede boodschap voor de mensen. Met stellig geloof voorzegde hij de komst van de Heere Jezus Christus. Hij noemde Hem: “ de Leraar der gerechtigheid. “ Jezus zou Zich manifesteren als de Profeet die alle profetieën uit het Oude Testament vervullen zou. 

Joël had het over een vroege en spade regen. Deze regens stonden symbool voor een overvloedige vruchtbaarheid. Na alle ellende die het volk doorgemaakt had, zou er een tijd van voorspoed en overvloed aanbreken. God Zelf zou voor Zijn volk zorgen. Al Zijn overvloedige zorgen zouden maken dat het volk Hem als hun Heere en God erkennen zou. Gods Naam zou dankbaar geprezen worden. 

In dit loven en prijzen van God zat een nog grotere zegen verborgen. God zou Zijn Geest uitstorten op allerlei mensen van allerlei rang en stand. Ongelooflijk wonder! Terwijl de oordeelsdag aanstaande zou zijn, zou het Evangelie klinken. Iedereen die een beroep deed op Gods Naam zou behouden worden. 

Het tweede deel van het boek Joël dat bij Joël 3 begint, bestaat uit drie onderdelen die alle drie met een tijdsaanduiding beginnen. ( 3 : 1 / 4 : 1, 18 ) en dezelfde indeling hebben: 

• een heilsbelofte en Goddelijk ingrijpen. ( 3 : 1 e.v. /  ( 4 : 1 – 2a  NBV ) of 3 : 18 ( SV ) 
• het oordeel op de dag van de Heer ( 3 : 3 e.v. / 4 : 2b – 16a / 4 : 19 NBV ) 
• heilsbelofte, Gods volk woont op de Sion. ( 3 : 4 / 4 : 16b – 17 / 4 : 20e.v.NBV ) 

Deze zelfde indeling vind je ook in het tweede deel als geheel: 

• heilsbelofte ( Joël 3 ) 
• oordeel ( 4 : 1 – 17 NBV) 
• heilsbelofte ( 4 : 18 – 21 NBV) 

Joël hield feitelijk dezelfde manier van profeteren aan als Obadja dat vóór hem gedaan had. Ook voor Joël was de dag van de Heer een allesomvattend eindtijdbegrip. Het oordeel van de sprinkhanenplaag die over Juda kwam is dan een voorbode van het laatste oordeel over alle volken die de Heere vijandig gezind zijn. Omgekeerd staat de bevrijding van het berouwvolle volk van God ( Joël 2 : 18 – 27 ) model voor het definitieve heil voor het volk dat op de dag van de Heer aan het oordeel zal ontkomen. 

Het unieke  aan de boodschap van de profeet Joël is dat hij een eigen boodschap mocht gaan brengen : Terwijl tot dusver maar af en toe enkele personen Gods Geest ontvingen, en door die Geest in staat gesteld werden om te profeteren, zouden in de komende nieuwe tijd alle leden van Gods volk deel krijgen aan dit werk van de Geest, en profeteren. Joël schetste de dag van de Heere in treffende beelden. Hij werkte deze beelden daarna nog verder uit. Eén ding is duidelijk: de leden van Gods volk zullen worden gered door de Naam van de Heer aan te roepen. Hieruit wordt nog een nieuw element zichtbaar. Het heil wordt niet meer aan een volk als geheel toegekend, maar het is een individueel heil. 

Eeuwen later zou de apostel Paulus deze lijn doortrekken en concluderen dat het heil ook voor niet- Israëlieten bestemd zou zijn. ( Romeinen 10 : 13 ) Petrus heeft in het Pinkstergebeuren de vervulling van deze profetie gezien. In feite was dat een inwijdingsgebeurtenis. Toen de Heilige Geest werd uitgestort, werd de Geest aan de kerk gegeven. Alle mensen die in de loop van de geschiedenis door de Heere, onze God geroepen zijn ( Handelingen 2 : 39 ), en zich bij Zijn volk zouden voegen, door Hem aan te roepen ( Handelingen 2 : 21 ) zouden persoonlijk deelkrijgen aan deze Gave van de Heilige Geest. Deze Geest zal eens voorgoed aan de kerk gegeven zijn. 

Het oordeel is begonnen bij de komst van Jezus Christus. En zet zich voort door de profetische dienst van de gelovigen. Wie hun getuigenis verwerpen roepen het oordeel over zichzelf af. ( 2 Kor. 2 : 15 e.v. / Openbaringen 11 : 3 – 6 ) Dit oordeel zal worden voltooid bij het laatste oordeel, dat Jezus Christus zal uitvoeren als Hij terugkomt. 

Over Joël als persoon weten we verder niets dan dat hij zijn dienst in Juda heeft verricht. Hij was de zoon van Petuel ( 1 : 4 ) een man die verder ook onbekend gebleven is. De profeet is  niet te identificeren met één van de twaalf personen uit het Oude Testament met dezelfde naam. Zo blijkt maar weer eens duidelijk dat de Heere mensen roept. Hij roept wie hij wil, wanneer Hij wil, en gebruikt elk mens voor het Doel waartoe Hij hen hier op aarde stelt. Als je je realiseert dat Joël eigenlijk de meest vooruitstrevende boodschap van het Oude Testament gebracht heeft, kun je uit deze gegevens weer vele conclusies trekken. 

Het Nieuwe Testament zou het motief van de dag van de Heer overnemen als de dag van de Heere Jezus Christus. Die kondigt het einde van de wereld aan. ( 1 Tess. 5 : 2 / 2 Petrus 3 : 10 – 12 , vgl. de dag van het oordeel in Hand. 17 : 31 / Romeinen 2 : 16 / 2 Petrus 2 : 9 ) Ook het boek Openbaringen laat zich herhaaldelijk inspireren door de profeet Joël. De beschrijving van het losbreken van de krachten van de duisternis uit de put naar de onderaards diepte bij de vijfde bazuin vond haar oorsprong in Joëls beschrijving van de sprinkhanen. ( Openbaringen 9 : 1 ) Joëls beelden van de oogst en van de wijnoogst komen terug in het visioen van het laatste oordeel. ( Joél 3 : 13 / Openbaringen 14 : 14 e.v. ) 

Het motief van de verzameling van alle volken in een laatste poging tot opstand en het oordeel over hen keren verschillende malen terug. ( Openbaringen 16 : 12 – 21 / 17 : 12 – 14 / 19 : 11 – 21 / 20 : 7 – 10 ) 

Zo rijgt Gods woord zich aanéén als gouden schakels aan een gouden snoer. Dit snoer zal nooit gebroken worden, omdat de Heere Jezus Christus daarvan de Oorsprong is,