Genietend rijd ik door het Zeeuwse landschap richting Nieuw en Sint Joosland. Als ik op de plaats van bestemming aangekomen ben, hoef ik niet lang te wachten. De deur zwaait uitnodigend open en Corina – de moeder des huizes – verwelkomt mij hartelijk. Binnen zie ik overal kinderen. In de grote woonkamer zitten twee kleine jongens met lego te spelen. In de keuken – die al even groot is – zijn vier kinderen van alles aan het doen. Twee jongetjes maken hun schoolwerk op een Ipad. Corina`s dochter Esther neemt de taak van juf waar en helpt de kids met hun opdrachten. We nemen koffie mee en verdwijnen naar achter in de zonnige tuin. Het is leuk om een gelijkgestemde ziel te ontmoeten! We steken gelijk maar van wal en zijn al spoedig in een geanimeerd gesprek verwikkeld.
Corina, welke definitie geef jij aan pleegzorg?
Voor mij is pleegzorg het zorgen voor kinderen die niet bij hun eigen ouders, in hun eigen netwerk of gezin kunnen wonen. Elk kind dat bij ons komt wonen is anders, al naar gelang waar het vandaan komt en welk perspectief er geboden moet worden.
Sinds wanneer ben je pleegouder? Heb je een roeping ervaren om dit werk te gaan doen?
In 1999 hebben we de cursus voor pleegzorg gevolgd. Ik werkte in een gevangenis bij meisjes die van alles op hun kerfstok hadden. Vaak zeiden ze : “ als ik bij jou had gewoond was dat vast allemaal niet gebeurd.” Daar ben ik over na gaan denken. Van het een kwam het ander, en zo werden we pleegouders. Hoe langer een kind in je gezin woont, hoe meer kansen je het kunt bieden. zodanig dat ze zichzelf kunnen gaan redden in deze maatschappij. De kinderen zijn maar gedeeltelijk van mij afhankelijk. Bij elk kind probeer ik te ontdekken: welke beschadiging heb je, en wat heb je nodig. Het ene kind heeft zijn ouders nog, daar kan ik een stapje terug doen. Andere kinderen zijn emotioneel zo beschadigd dat ze geen emotionele nabijheid van ons als pleegouders accepteren. ik geef ze veel ruimte om ze zichzelf te laten zijn. Wel biedt ik ze sociale vaardigheden aan zodat ze zich in andere situaties weten te gedragen en zich daarbij prettig voelen. Ik noem dat een EHBO koffertje aanbieden.
Hoe vinden jullie eigen kinderen het om hun ouders te moeten delen?
Onze kinderen waren 2, 3 en 6 jaar dus ze weten niet beter. De hele situatie is net zo gewoon als de huisdieren die we hebben. Van jongs af hebben ze geleerd hoe ze met elkaar om moeten gaan en de groep corrigeert elkaar. kinderen voeden elkaar op. Er zijn onderling geen betere krachten in je huis denkbaar.
Wil je iets vertellen over mooie of moeilijke situaties?
Mooi, dat is wanneer ze met elkaar tikkertje doen, genieten van het eten, het gewone alledaagse maakt ze blij. Je biedt ze iets aan dat voor hen volstrekt nieuw is. Aandacht, belangstelling, genegenheid. Dat is kunstmest voor hen. Ze zijn verarmd. Ze zijn allemaal ernstig beschadigd. Je ziet aan de ouders dat er iets niet klopt. Ze vinden het lastig om het kind op de eerste plaats te zetten en hebben vaak nog tekorten uit hun eigen jeugd die opgelost moeten worden. Mijns inziens is dit een kenmerk van beschadigde ouders. De problematiek van verslaving en psychiatrie is onze belangrijkste doelgroep. De ouders kunnen zich te weinig inleven in de behoefte van de kinderen, maar dit is juist van essentieel belang voor het gezond opgroeien van een kind. Je moet zelf niet geheel gehecht zijn om dit werk goed te kunnen doen. Dit hebben heel veel pleegouders.
Hoe ziet jouw gemiddelde dagindeling er uit Corina?
Ik sta heel vroeg op, om kwart over 6 dan heb ik tijd voor mezelf en ga met de hond lopen, opruimen. Bovendien heb ik mijn stille tijd. Ik leg de dag neer bij God. Gelukkig slaap ik altijd heel goed dat is een zegen. Ik weet precies wie wanneer op moet en waar naartoe moet. Ik maak het ontbijt voor iedereen, leg kleren klaar voor de jongste kinderen. Ze dragen twee dagen dezelfde kleren, ik help ze aankleden, tanden poetsen en oefen ze om dat zelfstandig te gaan doen. We hebben vaste eetmomenten. Als ze naar school gaan doe ik wat huishoudelijk werk, ik kijk mijn mail na , bereidt het eten voor, en doe de was, alle lopende zaken. Ik kijk een paar dagen vooruit welke hulp ik nodig heb, ik beheer de agenda in verband met therapie, en zwemles, ik bekijk of er ouders of begeleiders mee moeten naar deze activiteiten. Mijn dag is zo om! We hebben een schema voor de taken, en we hebben huisregels. Die worden regelmatig met de kinderen doorgenomen. We zijn een gezinshuis en werken volgens de triple P, het bieden van veiligheid en structuur. We voeden ouderwets op. je bent verantwoordelijk voor je gedrag daar zitten consequenties aan. Ik doe mijn best om de kinderen normen en waarden aan te leren, daar ben je de hele dag mee bezig. Laatst betrapten we een van de kinderen op het inpikken van haar telefoon `s nachts. Daar zeggen we niets van maar nemen de telefoon mee naar onze eigen slaapkamer.Regelmatig komen er mensen aan de deur om over de kinderen te klagen, daar heb ik een hekel aan. Veel mensen vinden het buitenproportioneel wat wij gewoon kunnen verklaren. Helaas zijn er niet veel kinderen meer die buiten spelen.
De meeste kinderen die in de pleegzorg terecht komen, kampen met lichamelijke of psychische problemen. Zou je daar iets over kunnen vertellen?
De groei van kinderen is vaak achter in ontwikkeling. Op het moment dat ze zich gaan ontspannen zie je ze gaan groeien. De kids hebben soms hele heftige dingen gehoord en gezien, die niet goed voor hun ontwikkeling is. Ze hebben soms een wereld vol agressie en geweld leren kennen daar moeten ze helemaal van afkicken. Ik maak algemene regels waar ze zich aan moeten houden. De andere kinderen helpen hierin mee. Als er een nieuw kind komt dan zie je dat de andere alweer geleerd hebben.
Zie je de kinderen veranderen als ze langer bij jullie zijn?
Je ziet de kinderen rustiger worden ze kunnen zich beter concentreren. Als ik merk dat de stress toeneemt laat ik ze een puzzel maken of iets kleuren. Ik probeer de oplossing te vinden in het aanbieden van een activiteit. dan hoef ik geen negatief of verkeerd gedrag te benoemen. De kinderen doen veel gezelschapsspellen, en mogen ook op de Ipad of telefoon. De jongens van 12 moeten elke avond een half uur naar hun kamer om even alleen te zijn.
Heb je jezelf een grens gesteld voor het pleegouderschap?
Nee, het is mijn leven.Ik ben gaan studeren om de noodzakelijke diploma`s te halen. Coaching lijkt me erg leuk. Ik wil mezelf inschrijven bij de kamer van koophandel. Ik houd erg van casuïstiek en zou graag crisismanagement doen. Op het moment dat er ergens een behoefte is aan ondersteuning dan zou ik die willen geven. God weet wel wanneer we ermee zullen stoppen. Als er een kind in ons gezin aangemeld wordt, dan is het goed. Toen er laatst gebeld werd voor twee jongens, zei ik “ Heer laat deze beker aan mij voorbijgaan. maar dat deed Hij niet. Er was verder niemand beschikbaar in heel Brabant en Zeeland, dus ze kwamen bij ons, en het gaat goed.
De wachtlijsten met kinderen die op een veilig pleeggezin wachten nemen eerder toe als af. Hoe komt dat naar jouw mening?
Dat komt omdat mensen steeds meer individualiseren. de ouders zijn gescheiden en moeten het alleen doen. Omdat de ouders minder tijd hebben, ze hebben hun werk, moeten kinderen zich veel alleen vermaken. Ze hebben Ipads en televisie maar dat is niet goed voor hun ontwikkeling. Het is wel goed om het in hun dagprogramma in te passen, maar het blijft noodzakelijk dat je je rol als opvoeder van het kind centraal blijft stellen. Ouders zijn teveel bezig met zichzelf. Ze willen er wel een of twee kinderen bij en die willen ze dan zeker materieel alles geven. De sociale druk wilden we allemaal kwijt, maar die heeft er wel voor gezorgd dat we zorg bleven dragen voor elkaars kinderen. Iedereen zeg: “ Ik bemoei me er niet mee. Iedereen is een beetje bang en ontziet het om een melding te doen bij Veilig Thuis. Ik denk dat het noodzakelijk is dat we preventiever bezig zijn, dat mensen meer contact gaan krijgen met elkaar. Maar zo zit de maatschappij niet meer in elkaar. Iedereen werkt. Het wordt erg lastig om deze situatie te veranderen. Veel mensen weten in deze corona tijd niet wat ze met elkaar aanmoeten, en scheppen nieuwe problemen.
Heb je contact met andere pleegouders? En heb je daar wat aan?
Zeker. Ik heb heel veel contact met andere pleegouders. Dat zijn vaak pleegouders van broertjes of zusjes die bij ons wonen. Dat maakt dat we elkaar regelmatig zien. Je wilt adviezen van elkaar weten, in de trant van: “ Hoe zou jij dit of dat aanpakken? “ Ik vind dat ook fijn omdat andere pleegouders vaak begrijpen waar je het over hebt. Ik vind het ook prettig om contact te hebben met mensen die geen pleegouder zijn omdat die alles weer van een heel andere kant bekijken. Ja, ik sta er heel erg voor open.
Het uur met Corina is omgevlogen! We zijn het er over eens dat pleegzorg een schitterende taak is. Een taak waar God je voor roept. Corina kiest ten slotte nog een schitterend lied.