Hosea 11

Hosea 11 herinnert aan de heilsbeloften die de profeet al eerder had mogen uitspreken in de naam van Jahweh. ( 2 : 1 – 3 / 16 – 25 ) Hoewel Jahweh het volk van Israël na het uitspreken van het oordeel eigenlijk te gronde had moeten richten, toonde Hij hen Zijn liefde. Dat zou je helemaal niet verwachten. De lange reeks onheilsprofetieën die Hosea uit had moeten spreken komen abrupt tot stilstand. Deze perikoop sluit een gedeelte van de profetieën van Hosea af, die een metafoor vormen en de ontstaansgeschiedenis van het volk Israël beschrijven. In Hosea 11 schildert de profeet ons een beeld van het gezinsleven voor ogen, terwijl hij eerder een beeld uit het agrarische leven gebruikte. Na de beschrijving van mislukking en oordeel over het volk ( vs 1 – 7 ), volgt er een indrukwekkende boodschap van heil. 

Zoals Jahweh dat zo vaak deed, gaf Hij via de profeet een terugblik in het leven van Israël. Hij had Israël lief toen het jong was. ( een jonge natie ) Vol liefde riep Hij hen uit Egypte, en maakte hen vrij. De voorstelling van Israël als een eerstgeboren zoon gaat terug naar de uitdrukking die Mozes tegen de Egyptische farao gebezigd heeft. ‘ Israël is Mijn Eerstgeboren zoon ( Exodus 4 : 22 )’ Gods liefde kwam tot uiting van oudsher, Hij had gesproken via Abraham, Isaak en Jakob. Hij sprak via Mozes, die de farao zowel als het volk van Israël aan de beloften van God moest herinneren. Zijn liefde kwam tot uiting in de Heroïsche bevrijding van Israël uit Egypte. Die houding van God vroeg om liefde en toewijding aan Hem. Helaas was de praktijk anders. Hoewel Jahweh hen uitleidde, was de wederliefde van het volk grillig en verdroeg ze geen enkele beproeving. Hoe meer God Zijn volk riep, hoe vastbeslotener ze een andere kant opgingen, zo leek het. Nadat het volk door veel lijden en struggles in Kanaän aangekomen was, volgden ze de bevelen van Jahweh niet op. Ze lieten de volken leven die ze uit moesten roeien. Ze offerden voor de Baäl en brachten deze afgod reukoffers, De roep van Jahweh werd beantwoord met ongehoorzaamheid. Desondanks bemoeide de Heere zich met Zijn volk. Zoals een Vader zijn kind leert lopen, zo leerde Jahweh Zijn volk in Zijn wegen gaan. Hij nam hen in Zijn armen, maar helaas wilden ze daar niet zijn. Ze erkenden Hem niet ( Hosea 2 : 10 ) 

Hierna beschreef Hosea beelden uit het dierenleven, om aan te geven op welke liefdevolle manier de Heere zorg besteedde aan Israël. Jahweh trok Zijn mensen met touwen en liefdekoorden. Uit deze beelden spreekt een tere liefde van de kant van Jahweh. Zoals een goed mens het juk van de kaken van zijn runderen wegdeed om hen te laten rusten en eten, zo tilde God de lasten van zijn volk op. Hij nam hun juk weg, zodat de dieren konden eten en uitrusten. Uit deze beelden blijkt hoeveel zorg de Heere God besteedde aan het volk Israël, maar niets hielp. Het volk bekeerde zich niet met hart en ziel tot God. 

Om die reden zou er straf volgen, in de vorm van wrede onderdrukking door een vijandige legermacht uit Assur. Deze tijd is inderdaad gekomen onder Tiglat Pileser ( 734 – 732 v Chr. ) Ja, toen riepen de mensen weer tot God, maar omdat Jahweh hun hart kende en verdrietig moest concluderen dat hun terugkeer naar Hem maar oppervlakkig was, verhoorde Hij hun smeekbeden niet. 

Zo schilderde de profeet Hosea ons een vrijwel hopeloze situatie voor ogen. Het leek gedaan met het volk van God. Maar totaal onverwachts komen er dan woorden van hoop en herstel. Het lijkt erop dat de Heere het niet over Zijn hart kon krijgen om Zijn volk te verlaten. ‘ Hoe zou Ik je kunnen uitleveren? Hoe zou Ik jou prijsgeven? Je laten ondergaan? ‘ vroeg Jahweh. Met deze vragen noemde de profeet Hosea de namen van steden die vlakbij Sodom en Gomorra lagen, en indertijd verwoest waren. Gods hart was gebroken bij het idee, dat Zijn volk dit lot moest ondergaan, Zijn hart en ziel rommelden van barmhartigheid. Het werd maar weer eens overduidelijk: er is ontzettend veel liefde in het hart van God. De houding van Jahweh veranderde, Hij wendde Zijn toorn af, Hij zou zich over Zijn volk ontfermen, en het aannemen. Zijn woede en toorn zou Hij niet ten uitvoer brengen, en Zijn volk zou Hij niet verwoesten. De reden dat Hij dit niet zou doen was gelegen in zijn Godheid. Omdat Hij God is, zou Hij Zijn volk sparen. Gods gedrag overstijgt elk menselijk gedrag. Hosea refereert hierbij aan Gods zelfopenbaring aan Mozes. Hoe vaak had Jahweh Zich in die tijd niet geopenbaard als de JHWH? Geduldig, genadig, groot in liefde en trouw, dat is Hij. Hij bewijst Zijn goedheid tot in het duizendste geslacht, en vergeeft zonden. Hoewel Hij straft, blijft Hij vergevingsgezind. 

De gevolgen van deze houding van de Heere God lieten niet op zich wachten. De Israëlieten zouden de Heere God gaan zoeken. Een machtige God, die te vergelijken viel met de leeuw, de koning van de dieren. De Israëlieten zouden Zijn stem horen, en gehoorzamen. Bevend en diep onder de indruk van de majesteit en de oordelen van de Heere God. Ze zouden weer in hun eigen leefgebied mogen wonen, en er zou vrede komen. Alles uitsluitend en alleen door de goedheid en genade van de Heere. 

Hosea 11 wordt afgesloten met een bijzondere verklaring: het betreft een woord van de Heere God. De profetie was ten einde. Er zijn opvallend veel overeenkomsten met deze profetische woorden van Hosea, en de terugkeer van de Heere Jezus Christus uit Egypte. Toen Maria en Jozef met het Kind terugkeerden uit Egypte, beschouwde Mattheüs deze gebeurtenis als een vervulling van de woorden: ‘ Uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen.’ ( Matth. 2 : 15 ) 

Er zijn nog meer overeenkomsten vast te stellen. Zoals het volk Israël, had de Heere Jezus een roeping te vervullen hier op aarde. Het vervullen van de raad van God. Er was echter een groot verschil. Het volk Israël faalde, maar Jezus heeft de wil en raad van Zijn Vader volkomen vervuld. Daarom zijn Gods beloften in Hem heerlijk vervuld!  

 

De Israëlieten hadden eigenlijk al hun rechten verspeeld. Maar God nam hen aan, zoals de Vader de verloren Zoon liefdevol opnam in Zijn huis. God maakte Zijn verloren kinderen koningen en priesters, volkomen vergeven mensen. Zo deed de vader in de gelijkenis dat ook. Wat een God!