Het verende mos

Op een dag gingen ze weg. Ze namen hun boterhammen mee in een kleurig papiertje zodat er ruimte genoeg in hun rugzak bleef voor alles wat ze tegen zouden komen en mee wilden nemen.
Zachtjes slopen ze het huis uit. Niemand hoorde het want het was nog zo vroeg dat zelfs Ullah  sliep. Zijn oren bewogen een beetje toen ze langs hem slopen en hij zei heel zachtjes “wieuw, wief! “ Maar verder bleef hij doodstil liggen in zijn warme hondenmand.

Een zachte nevel dampte boven het water van het kanaal. Ze dansten de rechte weg af naar het station. Toen de trein precies op tijd het station binnenrolde gingen ze gewoon lopen en klommen rustig het trapje op naar de tweede klas. Kaartjes in het voorste vakje, naast de boterhammen.
Ze wilden gedichten gaan schrijven op de hei. ‘Bomen, kruidige gewassen en gedempt licht ‘ zei Yoram. Hij had in een grotemensenboek gelezen dat het zo hoorde. Yasmin knikte. Ze wist dat het zo was.

De trein deed er lang over. Veel mensen stapten in, en ze gingen er ook weer uit. Toen ze eindelijk op de hei waren aten ze de broodjes en ze dronken water uit het beekje dat ze ontdekten.

‘ Kom, zei Yasmin, eerst dansen!’  En dat deden ze. Ze dansten tussen de knisperende heide. Ze renden langs de smalle bospaadjes en hun rugzak verzamelde paddestoelen en beukennootjes. Ook dennenappels, en groen, bruin, en gouden blad. De zon scheen en hun haren dansten achter hen aan.

Eindelijk ploften ze neer in het mos. Het was zacht en het veerde een beetje. ‘Nu moeten we schrijven ‘ zei Yasmin.Ze pakten hun pen en Yoram opende het gedichtenboekje met de lege bladzijden.Ze schreven en ze schreven. De blaadjes fladderden om hun oren.

“Groenige geheimzinnige groeiende blaadjes
Dwarrelden zachtjes over de paadjes.
Zwevende levende netjes
Sponnen de spinnen langs alle takken

Tsjilpende kwilpende zingende zangers
Maakten de bomen vol leven

Geurende kleurige heide leek zijde
Zomerige zon scheen langs stil golvend graan.”

‘ Vind je het mooi?’ Vroeg Yoram. Yasmin knikte. ‘ Heel mooi!’ zei ze. Toen stopten ze de rugzak nog voller met mooie natuurdingen. Allemaal geheimen.