Het negende gebod ( 4 )

Serie : het negende gebod ( 4 )
Ananias en Saffira tegen God

“Een zekere Ananias verkocht samen met zijn vrouw Saffira eveneens een stuk grond, maar hield een deel van de opbrengst achter – ook zijn vrouw wist daarvan – en bracht de rest van het geld naar de apostelen. Maar Petrus zei: “ Ananias, waarom heb je je door Satan laten misleiden en heb je de Heilige Geest bedrogen door een deel van de opbrengst van het stuk grond achter te houden? Je had het immers niet hoeven te verkopen, en nu je het wel verkocht hebt, had je met de opbrengst toch kunnen doen wat je wilde? Wat heeft je bezield om je zo te gedragen? Niet de mensen heb je bedrogen, maar God zelf. “ Bij het horen van deze woorden viel Ananias neer en stierf, en iedereen wie dit ter oren kwam schrok hevig. Enkele jongemannen wikkelden hem in een lijkwade, droegen hem naar buiten en begroeven hem. Ongeveer drie uur later kwam zijn vrouw binnen, die niet wist wat er gebeurd was. Petrus vroeg haar: “ Zeg me, heb je het stuk grond voor dit bedrag verkocht? “ Ze antwoordde: “ Ja, voor dit bedrag. “ Daarop zei Petrus: “ Hoe heb je durven besluiten om de Geest van de Heer te trotseren? Kijk, degenen die je man begraven hebben, staan voor de deur, en ze zullen ook jou naar je graf dragen.” Onmiddellijk viel ze voor zijn voeten neer, en stierf. Toen de jongemannen binnen kwamen, troffen ze haar dood aan. Ze droegen haar naar buiten en begroeven haar bij haar man. De hele gemeente, en allen die hiervan hoorden werden door grote schrik bevangen. “ ( Handelingen 5 : 1 – 10 ) 

 

Het gemeenschapsleven in de eerste gemeente liet de onderlinge materiële steun tot zijn recht komen die de gelovigen één maakte. Vrijgevigheid en onbaatzuchtigheid waren de sleutelwoorden van deze eerste aanhangers van de nieuwe leer. Twee voorbeelden illustreren deze feiten: dat van Barnabas ( Hand. 4 : 36, 37 ) en van Ananias en Saffira 

Barnabas was een belangrijke medewerker van de apostel Paulus. Hij werd later een zelfstandig evangelist, en was familie van Johannes Marcus en diens moeder Maria. De gemeente van Jeruzalem kwam vaak samen in hun gastvrije huis. ( Handelingen 12 : 12 ) Hoewel Barnabas geboren was op het eiland Cyprus, was hij een Leviet. In die hoedanigheid had hij aanspraak kunnen maken op een functie in de tempel, en de daarbij behorende inkomsten kunnen ontvangen.( Num. 3 : 5 – 9 / Num. 8 : 23 – 26 ). De naam Barnabas komt waarschijnlijk van het Hebreeuwse woord bar nebu abu ( h) bu. Dat betekent: zoon van profetie, zoon van het profetische woord. Barnabas was dus iemand die in dienst stond van het profetische woord, zoon van de geruststelling, of zoon van de tot rust brenging, zo wordt het ook wel vertaald. Hoewel bij de verdeling van het land Kanaän geen deel aan de Levieten was toegewezen, bezaten de Levieten al voor de ballingschap land en goederen. ( Jer. 32 : 7 ) Barnabas had ook een akker. Maar hij was helemaal niet op aardse bezittingen gericht. Barnabas die door de Heilige Geest gedreven was, voelde zich erg verantwoordelijk voor de materiële nood van de arme mensen in de gemeente van Jeruzalem. Daarom verkocht hij zijn stuk grond en bracht het geld bij de apostelen. De roep van de nobelheid van Barnabas ging door de gemeente, en zijn goede voorbeeld riep anderen op tot navolging.  

Maar de Heere keek niet zozeer naar de daden van de mensen in Jeruzalem, Hij keek in hun hart, want Hij wist dat het centrum van het doen van de wil van God daarin besloten lag. Twee andere gemeenteleden, Ananias en Saffira, waren ook vervuld met de Heilige Geest. Het echtpaar voelde zich aangesproken door het goede voorbeeld van Barnabas en besloot ook een stuk grond te verkopen. Een deel van de opbrengst hielden ze voor zichzelf. Op zichzelf gezien was daar niks mis mee, ware het niet dat Ananias en Saffira vertelden dat het geld dat ze de apostelen overhandigden de hele prijs was die ze voor hun grond gekregen hadden. Ze zeiden dat ze het hele bedrag aan God hadden afgestaan. De Heere zag echter het verborgen motief: ze wilden aanzien in de gemeente verwerven. Het woord nsphizomaio dat Lucas gebruikte om duidelijk te maken dat ze geld achterhielden is hetzelfde woord dat de Bijbel in de grondtaal gebruikte voor de diefstal van Achan die iets van het gebannene uit de stad Ai achterover drukte. Het is goed denkbaar dat Lucas dit woord bewust gebruikt heeft, om de overeenkomst tussen beide misdaden aan te duiden.

Alleen Saffira was op de hoogte van het plan. Daaruit kun je de conclusie trekken dat Petrus alleen maar via de Heilige Geest gehoord kon hebben hoe de ware toedracht in elkaar stak. Bovendien maakte de Heilige Geest Petrus duidelijk wat een boosaardig plan er achter het hele gebeuren zat. Achter de poging van Ananias om de gemeente en de apostelen te bedriegen, zag Petrus een aanval van de satan op het werk van de Heilige Geest die in de apostelen en in de gelovigen woonde. Het is heel erg om te zeggen, maar zoals eens de Heilige Geest het hart van Ananias had vervuld, had nu de satan zijn hart ingenomen. ( vgl. Joh. 13 : 27 ) 

“ Waarom heb je je door de satan laten misleiden, en heb je de Heilige Geest bedrogen door een deel van de opbrengst achter te houden ? “ vroeg Petrus vorsend. Met deze vraag stelde Petrus Ananias volledig verantwoordelijk voor zijn bedrog. Terwijl Ananias de Heilige Geest ontvangen had om zich teweer te stellen tegen de satan, had hij aan de verzoeker toegegeven. 

De apostelen hadden nooit iemand gevraagd om al hun bezittingen te verkopen. Helemaal niet. Ze hadden ook niemand gedwongen om geld af te staan. Het was niet meer dan het goed recht van Ananias geweest om een deel van de opbrengst van zijn verkoop, of zelfs de hele opbrengst voor zichzelf te houden. Geldingsdrang en eerzucht brachten Ananias en Saffira ertoe om zich anders voor te doen. Ananias en Saffira lieten verkeerde gedachten in hun hart toe, en voerden hun zondige plan zonder een greintje gewetensbezwaar uit. In hun liegen tegen de gemeente en tegen de apostelen, lag hun leugen tegen God besloten, want Gods Geest woont in de gemeente. Met zijn ernstige woorden plaatste Petrus Ananias regelrecht voor de rechterstoel van God. De Heere was de benadeelde partij, Hij moest nu rechtspreken. 

Toen gebeurde er iets verschrikkelijks. Terwijl hij naar de woorden van Petrus luisterde, zakte Ananias in elkaar en stierf. Hij kreeg geen gelegenheid om een weerwoord te geven. Petrus begreep dat dit het oordeel van de Heere was. Iedereen die het hoorde schrok hevig. Een paar jongemannen wikkelden hem in een lijkwade en begroeven hem direkt, zoals bij de Joden gangbaar was. Drie uur later bleek dat Saffira op dezelfde manier als Ananias de Geest van de Heer getrotseerd had. Ze beaamde dat het land voor het door Petrus genoemde bedrag verkocht was. “ Hoe heb je durven besluiten om de Geest van de Heer te trotseren? “ vroeg Petrus. Nu was hij voorbereid op de uitslag van het oordeel van God, en benoemde dat tegenover Saffira. En zo stierf Saffira ook en werd door dezelfde mannen begraven als de mannen die haar man naar het graf hadden gebracht. De manier waarop de lichamen begraven werden – onmiddellijk, en zonder begrafenisceremonie – laten zien dat dit een uitzonderlijke situatie was, een Goddelijk oordeel. 

Er kwam grote vrees over alle mensen die het hoorden. Tot nu toe hadden de mensen in de eerste gemeente te Jeruzalem door de bijzondere werkingen van de Heilige Geest alleen nog maar de genade van God ervaren. Tekenen, wonderen, en genezingen waren aan de orde van de dag.( Handelingen 4 : 30 ) Maar nu werden ze geconfronteerd met het feit dat de Heere een heilige God was, en dat de Heilige Geest niet met zich liet spotten. ( Matth. 12 : 31, 32 ) Het was heel erg, dit Godsoordeel. Maar de Heere had de gemeente laten reinigen van alle huichelachtigheid. 

De gemeente groeide verder. Opnieuw ging de prediking van de apostelen vergezeld van tekenen en wonderen. Zij vormden het bewijs van de opstanding van de Heere Jezus Christus voor het deel van het volk dat nog niet gelovig geworden was. En ze ondersteunden het getuigenis van de apostelen! Het werk van God was niet te keren, omdat Hij er over waakte. ( Handelingen 5 : 12 – 16 )