De dag van het Ongedesemde Brood dat Pesach genoemd werd, was bijna aangebroken. De hogepriesters en schriftgeleerden zochten naar een mogelijkheid om Hem uit de weg te ruimen, maar dan heimelijk. Bang als ze waren voor de reacties van het volk. Toen nam satan bezit van Judas, bijgenaamd Iskariot, één van de twaalf. Hij ging naar de hogepriesters en tempelwachters en besprak met hen hoe hij Jezus aan hen zou kunnen uitleveren. Ze waren opgetogen en bespraken hoe ze hem voor Zijn diensten zouden kunnen betalen. Judas nam hun aanbod aan en zocht een gunstige gelegenheid om Jezus aan hen uit te leveren, zonder dat het volk het zou merken. ( Lucas 22 : 1 – 6 )
Pesach en het feest van het Ongedesemde brood naderden. Twee feesten die in de loop der tijden met elkaar verbonden raakten en tot één feest werden samengevoegd. De dag na Pesach begon laat op de avond van het Pesachfeest en duurde een week. Het wordt ook wel het lentefeest, vrijheidsfeest of matzefeest genoemd. Gewoontegetrouw werd het einde van de joodse slavernij in Egypte herdacht. Met enorme aantallen stroomden de Joden naar Jeruzalem om zich daar opgetogen aan de rituelen rondom het feest over te geven. Maar achter de schermen broedde onrust. Jezus had die onrust gebracht. Na de kritische confrontaties, de messcherpe retoriek en de vele wonderen die de Joodse leiders noodgedwongen hadden moeten verdragen, had wrevel plaatsgemaakt voor afkeer, en afkeer voor haat. Keer op keer had Jezus aangetoond oppermachtig te zijn en een niet te weerleggen wijsheid te bezitten. Helaas had het de harten van de farizeeën en schriftgeleerden niet veranderd, verbroken of bekeerd. Het had hen in felle woede doen ontsteken. Koude kille haat hield hun ogen en oren vergrendeld voor het liefelijke evangelie van de Messias. De joodse leiders waren op zoek naar een manier om Hem om kunnen brengen. Ze waren bang voor het volk dat en masse achter deze Rabbi aanliep en riepen het Sanhedrin bij elkaar. “ Wat moeten we doen? Deze man doet veel wondertekenen, als we Hem Zijn gang laten gaan, zal iedereen in Hem gaan geloven. Straks grijpen de Romeinen in, dan zullen ze onze tempel en ons volk vernietigen. “ zeiden ze ( Johannes 11 : 47 – 49 ) Kajafas, de jaarlijkse hogepriester had een vreselijke profetie uitgesproken die hem een medeplichtige aan de dood van Jezus had gemaakt. “ Jullie begrijpen het niet. Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat éeń man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat. “ had hij gezegd. Daar waren ze het unaniem over eens!
Maar hoe zouden ze deze populaire man die zieken genas en ontelbare wonderen verrichtte zomaar kunnen laten verdwijnen? Het leek een onmogelijk vraagstuk. De periode rondom Pesach, de grote volksmassa en het motief van het feest zelf konden elke actie gemakkelijk uit de hand laten lopen.
Nadat de satan Jezus alle koninkrijken van de aarde had laten zien, en Hem tot het uiterste verzocht had, was hij voor een tijd van Hem geweken. ( Lucas 4 : 1 – 13 ) Jezus was vervuld met de Heilige Geest. Onaantastbaar voor de verzoekingen van de duivel had Hij daarna grote tekenen en wonderen gedaan. De satan had gebonden toe moeten kijken hoe vele mensen vanuit het rijk van de duisternis tot Gods wonderlijke licht kwamen. Maar nu zag hij zijn kans waar. Zijn nieuwe beslissende aanval kwam precies met de geplande gunstige gelegenheid die het Sanhedrin zocht overeen.
“ Toen nam satan bezit van Judas, genaamd Iskariot, één van de twaalf “ schreef Lucas. Kwaad naderde kwaad. Verraad vond verraad. Judas ging naar de hogepriesters en besprak hoe hij Jezus aan hen zou kunnen uitleveren.
Een helse blijdschap vervulde het hart van de leden van het Sanhedrin. De tempelwacht – die het om de handhaving van de rust binnen het enorme tempelcomplex te doen was – werd erbij geroepen. Ze staken de koppen bij elkaar en bespraken hoe ze Jezus uit zouden kunnen leveren en wat ze Judas voor zijn sinistere dienst zouden betalen. En zo werd de meest gruwelijke en oneerlijke deal uit de wereldgeschiedenis gesloten. Judas nam het aanbod aan, en zocht vanaf dat ogenblik gelegenheid om zijn meester uit te leveren. Geen eenvoudige opgave, want het volk moest er ten koste van alles buiten gehouden worden. Geen oproer. Dat zou het feest in een bloedige moordpartij kunnen veranderen, en dat was wel het laatste waar de Joodse leiders naar verlangden!
https://www.youtube.com/watch?v=InQ4oay-8vY