Nu greep één van Jezus`metgezellen naar zijn zwaard. Hij trok het, haalde uit en sloeg de dienaar van de hogepriester een oor af. Daarop zei Jezus tegen hem: “ Steek je zwaard terug op zijn plaats. Want wie naar het zwaard grijpt, zal door het zwaard omkomen. Weet je niet dat ik mijn Vader maar te hulp hoef te roepen en dat Hij Mij dan onmiddellijk meer dan twaalf legioenen engelen ter beschikking zou stellen? Maar hoe zouden dan de Schriften in vervulling gaan, waar staat dat het zo moet gebeuren? “ Toen zei Jezus tegen de omstanders: “ met zwaarden en stokken bent u uitgetrokken om Mij te arresteren, alsof Ik een misdadiger ben. Dagelijks was Ik in de tempel om onderricht te geven, en toen hebt u me niet gevangengenomen. Maar dit alles gebeurt opdat de geschriften van de profeten in vervulling gaan. “ Daarop lieten alle leerlingen Hem in de steek, en vluchtten weg. ( Matth. 26 : 51 – 56 )
Hoewel Mattheüs de naam van de persoon niet noemde, weten we uit het Evangelie van Johannes dat Petrus impulsief zijn zwaard trok. Lucas schilderde dit moment het meest gedetailleerd. “ Toen degenen die bij Hem stonden zagen wat er ging gebeuren vroegen ze: “ Heer, zullen we er met het zwaard op los slaan? “ Ze waren nu allemaal klaarwakker! Petrus was vastbesloten om het hoofd van de eerste de beste die hem in de weg kwam er af te slaan. Maar dat was niet naar de wil van God. Het suizende zwaard sloeg het oor van de dienstknecht van de hogepriester af. Een gil, bloed en een afgeslagen oor. “ Houd op! Het is genoeg! “ riep Jezus. Hij raakte het oor aan, de dienstkecht was gelijk genezen. Dit was niet de weg waardoor Hij wilde gaan. Alleen het bloed van Jezus kon als verzoening voor onze zonden voldoen.
“ Wie geweld gebruikt, zal vallen door geweld” zegt de Bijbel. Deze profetie is letterlijk vervuld.Niet lang hierna zou het Romeinse zwaard heel Jeruzalem doden.
De actie van Petrus was onnodig. Als Jezus dat gewild had kon Hij alle hemelse legerscharen te hulp roepen. God had Petrus niet nodig om Zijn plan uit te voeren. Hoewel Christus bijna bezweek onder het kruis was Zijn zwakheid vrijwillig. Hij onderwierp Zich gewillig aan de dood.
Er gaat een grote troost uit van dit vreselijke scenario. Als kinderen van God aan alle kanten door moeilijkheden of gevaren omringd worden, dan blijft er altijd een weg open. De weg naar omhoog, naar de hemel. Zij bidden tot de God Die alles kan. Christus zei dat God hem niet alleen kon helpen, maar dat ook zeker zou doen als Hij dat had gevraagd. We beleven hier opnieuw een uiterst spannend moment in de heilsgeschiedenis. Want als Jezus Zich naar de hemel had laten dragen, was het voor ons te laat geweest.
Wij hier op aarde mogen ons laten bemoedigen door de wetenschap dat er meer dan twaalf legioen engelen zijn die zich volkomen ter beschikking van onze hemelse Vader hebben gesteld. Zij doen altijd wat Hij wil. ( Psalm 103, 20, 21 )
Als wij tot de Heer van deze legioenen bidden, zal Hij hen bevelen om ons op al onze wegen te bewaren.
Die troost en wetenschap misten de leerlingen. Terwijl Jezus een volkomen tegenwoordigheid van geest liet zien, gaven zij het op. Hoewel Jezus geen tegenstand bood, redeneerde Hij wel met Zijn vijanden. Zijn eerlijke argumenten stonden haaks op de onredelijke woede van de menigte.
Jezus vroeg naar de reden van deze hysterische woede. Hij was elke dag in de tempel geweest. Daar had Hij – zoals onder de Joden gebruikelijk – met hen geredeneerd.
Welke reden hadden ze om Hem nu als een misdadiger tegemoet te treden?
Maar niemand bedacht dat Zijn woorden vol genade geen woorden van een misdadiger, rebel of moordenaar konden zijn. Het was laag en laf om deze integere Man op deze manier in te rekenen. Het was niet te begrijpen! De enige verklaring is het feit dat de profetie vervuld moest worden.
Nu er hulp geweigerd werd, en Petrus` daden afgekeurd, was alle moed de bodem ingeslagen. Huis en goed hadden de leerlingen achtergelaten, maar niet voor dit ogenblik. Ze vluchtten weg. Hun desertie maakte deel uit van het lijden van Christus en heeft een onnoemelijk zware beproeving aan Zijn lijden toegevoegd.
Zo werd onze Heere Jezus verlaten, als Zoenoffer voor de zonde. Christus, de Zaligmaker van zielen stond daar, alleen.