Hervormingsdag 2022

Hervormingsdag 2022
Luthers niet gedateerde belevenis in de torenkamer van het Augustijnenklooster in Wittenberg (voor 1517)
DE POORTEN VAN HET PARADIJS

Maarten Luther was professor, theoloog, kerkhistoricus, dichter, musicus, auteur, Bijbelvertaler en verdediger van het geloof. Daarnaast was hij met zijn hele hart zielenherder, echtgenoot, vader, en goede vriend.Luther was uitzonderlijk veelzijdig. Naast het schrijven van preken, Bijbelcommentaren, theologische verhandelingen en brieven aan vrienden zowel als tegenstanders, preekte hij vaak in het openbaar. Het liefst preekte hij voor kinderen en eenvoudige mensen.

Het centrale thema in Luthers geschriften is het geloof in Christus. Luther wilde niet alleen dat de door de wet van zonde overtuigde en veroordeelde mensen in Christus zouden gaan geloven, maar ook dat zijn toehoorders zouden groeien in de geloofskennis van Christus. Maar Luther wilde meer. Hij wilde ook dat dit geloof door de liefde vrucht zou dragen in dienst van de naaste. Uit alle kracht die in hem was verdedigde Luther de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof alleen. 

Deze rechtvaardigmaking heeft Luther zelf veel geestelijke strijd gekost. Het is de moeite waard om de achtergrond van dit denken van Luther toe te lichten. Het begin van de Reformatietijd vormt een periode in de geschiedenis die door apocalyptische angsten werd beheerst. In de toenmalige wereld heerste er een klimaat van onzekerheid, spanning en angst voor de dood. Veel mensen werden gekweld door door de dreiging van het eindoordeel van God dat verwacht werd. 

Deze angst werd veroorzaakt door allerlei onverklaarbare natuurverschijnselen, besmettelijke ziekten, hongersnoden en rampen. Tijdgenoten van Luther zoals Dürer (een kunstenaar, wiskundige, grafisch vormgever, koper- en houtbewerker ) beeldden grillige visioenen uit over het einde van de wereld. Zo liet hij zijn tijdgenoten in zijn eigen verbijstering delen. Deze schilderingen vormen een duidelijke typering van het klimaat waarin Luther zich bevond.

Het is dan ook geen wonder dat Luther zich omgeven voelde door de dood. Dat was een rauwe werkelijkheid. De middeleeuwen kenmerkten zich door onrust en angst voor het leven bij het eenvoudige volk. Er heerste schaarste aan voedingsmiddelen en aan arbeidsplaatsen. Dreigingen door oorlogen en zich herhalende pest-epidemieën zorgden voor nog meer angst en onrust. 

Alle spanningen moeten zijn weerslag gehad hebben op het geloofsleven van Maarten Luther, dat kan niet anders. Luther schrijft dat hij steeds door zijn geweten gekweld werd, hoewel hij als monnik onberispelijk leefde. 

Hij kon God niet liefhebben, omdat hij voelde dat hij nooit aan Gods geboden kon voldoen. Hij haatte God zelfs schreef hij. 

Gelukkig maar dat de Heere Luther niet losliet in zijn geestelijke strijd.
In zijn “ Turmerlebnis “ neemt Luther ons mee naar een autobiografisch gedeelte van zijn leven. Zijn studeerkamer bevond zich in een aangebouwde toren van het klooster. Luther was een vrome monnik, een professor in de theologie zelfs, die doodsbang was voor het oordeel van God. Hoewel Luther filosofen, theologen, kerkvaders, rituelen en sacramenten raadpleegde en gebruikte, hielp er niets om zijn geweten te stillen. Hij werd er psychisch, geestelijk en lichamelijk ziek van. Luther bleef muurvast zitten in zijn ‘ tentationes tristitianea ‘ zoals hij zijn strijd zelf noemde. 

Eén ding bleef er nog over voor Luther, en dat was de Bijbel. Het Evangelie zou de blijde boodschap moeten zijn, de kracht van God tot redding van wie gelooft. Maar zo was het helemaal niet voor Luther. De woorden die hij uit de Bijbel oplas, openbaarden hem Gods gerechtigheid. Die gerechtigheid zorgde ervoor dat hij schuldig stond voor God. Dat was de mokerslag voor Luther. Als ook het Evangelie hem een strenge, rechtvaardige God openbaarde, dan was er geen hoop meer. Luther stortte geestelijk helemaal in. Hij voelde zich definitief verloren, veroordeeld, en verdoemd. 

Maar toen kwam de Heilige Geest die hem het licht van het werkelijke Evangelie openbaarde. Luther las in Romeinen 1 : 17 de bekende woorden: “ De rechtvaardige zal door het geloof leven. “ 

Langzaam drong de werkelijke betekenis van deze woorden tot hem door. ‘ Rechtvaardig uit het geloof dat is: het geloof rechtvaardigt. Leven uit het geloof betekent: het geloof onderhoudt ons geloofsleven. Het geloof is alles in allen, zowel aan het begin van een christenleven, als in het vervolg ervan. 

Terwijl de menselijke natuur en de wet van God na de zondeval onze zondige aard aan het licht brengen, maakt het geloof het Evangelie bijzonder welkom, levengevend! 

De gerechtigheid van God staat voor de vrijspraak van de schuld van de mens die onder Gods toorn en oordeel valt. Het werkwoord ‘ rechtvaardigen ‘ krijgt hier ( 17 ) de betekenis van ‘ vrijspreken. ‘ 

Dit vonnis ‘ rechtvaardig ‘ zal in het eindoordeel uitgesproken worden voor de mensen die geloof in God en in de Heere Jezus hebben. Maar nu al wordt het aangeboden aan allen die geloven in de Heere Jezus Christus. Heel de weg die ten leven leidt vindt zijn oorsprong en doel in dit geloof. 

De ogen van Luther gingen open. Hij voelde een heerlijke blijdschap in zijn hart stromen. Eindelijk zag Hij Jezus, de Zaligmaker, en voleinder van het geloof!  

Christ lag in Todesbanden
Für unsre Sünd gegeben.
Der is wieder auferstanden
Und hat uns bracht das Leben.
Des wir sollen fröhlich sein
Und singen: Halleluja,
Halleluja!
( Martin Luther )