Hebr. 4 : 1, 2

Nadat de apostel Paulus het bewijs geleverd had dat de Zoon boven de engelen stond, toonde hij ook aan dat Jezus boven Mozes stond. Hij gebruikte daarbij het beeld van een bouwwerk ( 3 : 1 – 6 ) en vergeleek de architect- eigenaar van het huis ( Christus Jezus ) met de dienaar die in het huis werkt. ( Mozes ) Deze nieuwe theologische belijdenis leidde tot een aansporing die hij baseerde op de houding van het volk Israël in de woestijn. ( 3 : 7 / 4 : 13 ) Paulus schreef dit allemaal aan christenen van Joodse afkomst die beproefd en ontmoedigd waren en misschien zelfs wel verleid werden om terug te keren naar het Jodendom. Paulus liet zien hoe de ongehoorzaamheid van Israël hen in de weg stond om in de beloofde rust binnen te gaan. 

Een christen moet er dus altijd uiterst alert op zijn om niet uitgesloten te worden van de nog rijkere rust die hem wordt aangeboden. Er is hier vrede met God, maar eens, daarboven wacht ons pas de echte vrede en rust. Wie het Woord van God weigert, zal daardoor geoordeeld worden, want de kracht ervan is ontzagwekkend. ( 4 : 12, 13 ) De nabijheid van Christus bij Zijn volk wordt beschreven met aangrijpende beelden. Hij is de menselijke hogepriester die verleidingen gekend heeft zonder eraan toe te geven. ( 4 : 14 – 16 ) 

Deze passage herinnert christenen eraan dat zij geroepen zijn door God om deel te hebben aan de hemelse rijkdom. ( 3 : 1 ), dat zij het huis van de Zoon zijn. ( 3 : 6 ), dat zij verbonden zijn met Christus, ( 3 : 14 ) en het volk van God vormen. ( 4 : 9 ) Deze bevoorrechte positie moet ons ertoe brengen om vol te houden. Christus is Boodschapper ( 3 : 1 ) Architect van het huis van God ( 3 : 3 ) en hoogste Hogepriester. ( 4 : 14 ) Onze voorrechten die wij door Christus Jezus ontvangen hebben zijn groter dan die die onder de Mozaïsche wet gegeven waren. Wij hebben een belofte gekregen dat we in Zijn rust in zullen gaan. De Heere Jezus Zelf gaf ons die belofte als een kostbaar legaat. Onze taak is het dat wij er op letten dat wij ook werkelijk de gelegateerden zijn en zo het vooruitzicht hebben op de volmaakte rust in de hemel, bij onze God. Wij hebben na de Hemelvaart van Christus ( eigenlijk al na Zijn opstanding uit de dood ) het Evangelie in groter helderheid, zuiverheid en doorzichtigheid ontvangen. Alles wat de profeten in het Oude Testament voorzegd hadden, was vervuld in die Ene: Jezus Christus. 

De reden waarom zo weinig mensen uit het Joodse volk voordeel had van de verkondiging van het Evangelie was hun gebrek aan geloof. ( Hebr. 4 : 2 ) Het Woord van God wordt aan ons gepredikt met de bedoeling dat wij daar voordeel aan hebben. Het is een prijs die ons in handen gegeven is om daardoor wijsheid te ontvangen. Door alle eeuwen heen is er een groot aantal hoorders geweest dat er helemaal geen voordeel van had. Wie door het luisteren naar Gods Woord helemaal niets wint of niet veranderd, verliest veel. De reden is altijd ongeloof. Als wij als hoorders in onze ziel geen geloof hebben om dat met het Woord te combineren, dan worden we er niet beter van. Ons geloof moet zich mengen met elk woord, er werkzaam mee zijn, en zich oefenen terwijl we luisteren. We moeten altijd een heilige vrees in ons overhouden. Wie door het geloof de zaligheid zouden hebben kunnen beërven, kunnen haar door ongeloof mislopen. Er ging namelijk een heel volk weg uit Egypte, toch kwam er van dat volk bijna niemand in Kanaän aan omdat ze in de woestijn begonnen te mopperen en de Heere vergaten.