Handelingen 3 : 1 – 10

Door de kracht van de Heilige Geest verrichten de apostelen tekenen en wonderen die hun verkondiging grote kracht bijzette. Op een bepaalde dag gingen Petrus en Johannes samen naar de tempel. Hoewel de leerlingen onderling bijzonder aan elkaar gehecht waren, bleven er speciale vriendschappen bestaan. De band tussen Petrus en Johannes was na de opstanding van Jezus sterker geworden dan ooit. Petrus hart was na zijn hernieuwde roeping veranderd. Hij was een gebroken man geweest die de liefdevolle vriendschap van Johannes ( die ook wel de apostel van de liefde genoemd werd ) extra nodig had. Johannes – op zijn beurt – had zijn geliefde Meester misschien wel het meest betreurd van alle anderen. Hoe dicht hij bij de Heere stond blijkt nog wel het meest uit Joh. 13 : 23. Zo gingen die beiden samen naar de tempel, het huis van God. 

Het was de tijd van het avondoffer. ( zie Exodus 29 : 39 ) Dat was ook de tijd van het gebed. ( zie Psalm 55 : 18 / Daniël 6 : 11 / Daniël 9 : 21 ) Bij één van de toegangspoorten tot de tempel zat een bedelaar. De bedelaar deed de naam van de poort – de Schone – geen eer aan. Bedelen was in strijd met Gods geboden. ( zie Deut. 15 : 4 / Hand. 2 : 45 ) De bedelaar was verlamd. Dit verlamd-zijn kreeg een extra treurige dimensie omdat verlamden over het algemeen uitgesloten waren van het priesterschap ( Lev. 21 : 17 – 18 ) en maar een beperkte toegang tot de tempel hadden. ( zie Sam. 5 : 8 ) De poort waar de bedelaar zat bevond zich tussen de buitenste voorhof van de niet-Joden en de diverse voorhoven die het tempelcomplex rijk was. 

De bedelaar was gewend om door haastige mensenvoeten omgeven te worden. Iedereen haastte zich naar de tempel om daar te offeren, in gebed te verzinken, of een theologische discussie te voeren. Aan het eind van de dag haastten de voeten zich de tempel weer uit. Weinig mensen hadden oog voor de bedelaar. Daarom sleepten zijn dagen zich voort in eindeloze monotonie. “ Een aalmoes alstublieft, een aalmoes, eentje maar! “  riep hij gewoontegetrouw. De voeten van Petrus en Johannes stonden stil De bedelaar strekte automatisch zijn hand uit om een munt in zijn handpalm te voelen, Maar er gebeurde niets. 

Twee paar ogen richtten zich in barmhartig mededogen en echte liefde naar de man. “ Kijk ons aan! “ hoorde de bedelaar. Zonder nadenken gehoorzaamde deze. Petrus zei: “ Geld, zilver of goud, dat heb ik niet. Maar wat ik heb, dat geef ik u. In de Naam van Jezus Christus van Nazaret, sta op en loop! “ 

Petrus deed een beroep op de Naam van Jezus Christus, zijn uitspraak was inherent aan een beroep op Zijn kracht en gezag. Tegelijkertijd greep hij de rechterhand van de bedelaar, en richtte hem op. De bedelaar voelde zijn voeten en enkelbanden strak en krachtig worden. Een intens gevoel van blijdschap doorstroomde hem. De man sprong op en begon te lopen.  Zijn voetstappen waren geen ogenblik onzeker, hij had geen fysiotherapeut of andere specialist nodig om hem te leren lopen. God had hem in een fractie van een seconde helemaal gezond gemaakt. Alle mensen zagen de man lopen en hoorden hoe hij God dankte. Ze waren stomverbaasd want ze herkenden in hem de man die altijd bij de mooie poort zat en om geld vroeg. Iedereen was diep onder de indruk. 

De genezen man was verrukt van blijdschap. Hij klemde zich aan Petrus en Johannes vast en huppelde  ( psalm 68 : 2 berijmd )  linea recta naar de plaats waar hij al zijn hele leven had willen zijn: naar de tempel. Dat gebeurde niet onopgemerkt. De man wandelde en sprong, loofde en dankte tegelijkertijd God die zijn lichaam en geest  vol kracht en blijdschap gegoten had. Alle mensen stonden helemaal perplex. Ze waren overtuigd van de waarheid van dit wonder. Ze wisten maar al te goed hoeveel jaren de man aan de ingang van de tempel gezeten had. Hij had er zo lang gezeten dat iedereen hem kende. Maar nu zagen ze hem wandelen en God loven. Waar hij vroeger om een aalmoes gevraagd had, klonken nu zijn loftuitingen. Iedereen werd vervuld met verbaasdheid en ontzetting. De uitstorting van de Heilige Geest had de harten van iedereen geestelijker, zachter en ontvankelijker gemaakt. De wonderen die de apostelen deden maakten een diepe indruk. Iedereen verzamelde zich rondom Petrus en Johannes, het hele volk dromde om hen heen tot ze in de voorhof van Salomo aangeland waren. 

Het beeld van de verlamde man ziet op de bekering van het mensenhart. Bekeren is omkeren. Het Oude Testament gebruikt daarvoor vaak de uitdrukking: “ het gezicht omdraaien “ om God als het ware in de ogen te zien. Het woord bekeren gaat ervan uit dat de mensen volgens hun oude natuur op de weg van de eeuwige dood wandelen. Daarom moeten ze breken met de zonden, zich omkeren, en terugkeren tot God.
Het Nieuwe Testament legt vooral nadruk op het veranderen van het geloof en denken. Het leven van de mens dient zich te richten op de verheerlijking van God!