Handelingen 2 : 14 – 18

Toen kwam Petrus naar voren. Hij begon de mensen toe te spreken en zei: ‘Beste mensen in Jeruzalem, ik zal jullie vertellen wat dit allemaal betekent. Luister goed naar mijn woorden. Jullie denken dat wij dronken zijn. Maar dat is niet zo, want het is nog maar negen uur in de ochtend! Nee, vandaag gebeurt er iets waarover de profeet Joël al gesproken heeft. In zijn boek staat: “ God zegt: als het einde der tijden dichtbij is, zal ik Mijn Geest geven aan de mensen. Aan mannen en vrouwen, aan oude en jonge mensen. Dan zullen ze dromen krijgen en als profeten spreken. Ja, Ik zal Mijn Geest geven aan alle mensen die Mij dienen. Dan zullen ze Mijn boodschap bekend maken.’ 

De apostel Petrus stond op, en we horen van de eerstelingen van de Heilige Geest terwijl Petrus zijn toespraak nog maar net begonnen was. Terwijl de menigte gedeeltelijk stomverbaasd was over het spreken in tongen, en voor een groot deel ook bezig was om de woorden van de discipelen belachelijk te maken, werd de Geest van God vaardig over Petrus. Resoluut nam hij het woord, en sprak namens de elf andere apostelen, die ook opstonden. ‘  Mannen, Joden,en alle andere inwoners van Jeruzalem, u die Jodengenoten bent ‘, ik heb u iets te zeggen. 

Je moet je voorstellen dat het zich verheffen van stem niet zozeer betekent dat Petrus hard begon te spreken, maar wel dat hij een rede begon. Het was vanuit een situatie waarin alle andere leerlingen in tongen spraken. Zij stopten daarmee, en zwegen, terwijl Petrus het woord nam namens deze mannen. Zo zorgde de Heere voor orde in het geheel, Hij is een God van orde, en rust. Petrus begon in het Aramees te spreken, deze taal was voor de meeste Joden goed verstaanbaar. Uit de vrijmoedigheid van Petrus bleek evenwel dat de Heilige Geest erbij was, en door Petrus` woorden sprak, en met grote vrijmoedigheid getuigde. Vrijmoedigheid ( Hand. 4 : 29, 31 ) en profetisch inzicht  ( 2 Petrus 1 : 20 ) kleurden zijn rede en maakte zijn toespraak vol vertroosting, Geest en leven. 

Petrus begon allereerst met een weerlegging van de argumenten die de spotters te berde hadden gebracht. Het kon onmogenlijk zo zijn dat de apostelen nu al dronken zouden zijn. Het was nog maar morgen. Voor het derde uur van de dag werd er door de Joden helemaal niets gegeten of gedronken. Het derde uur van de dag, was de tijd waarop het morgenoffer begon, en het morgengebed. Pas op het vierde uur van de dag – om tien uur in de morgen –  werd de eerste maaltijd gebruikt. 

De Heilige Geest overtuigde Petrus ervan dat het nu de tijd was, waarover de profeet Joël gesproken had, het laatst der dagen waarin velen vervuld zouden raken van de Heilige Geest, en van de Geest van de profetie. ( Joël 2 : 28 – 32 ) Met een hart vol aanbidding zag Petrus dat die tijd nu gekomen was! 

Met de mensenkinderen die vervuld zouden raken van de Heilige Geest  – de zonen en dochteren – waren in eerste instantie de nakomelingen van de Judeeërs ten tijde van Joël bedoeld. Jongeren en ouderen, ja alle leeftijden zouden vol van de Geest zijn, getuigen, en profeteren, gezichten zien, visioenen beleven, en dromen dromen. Wonderlijk allemaal. Het poëtisch taalgebruik van Joël geeft aan dat de verschillende manieren waarop de Heere God Zich zou openbaren niets te maken heeft met geslacht, leeftijd of status ( vs 18). God gaf de Geest aan wie Hij wilde. En zo is dat nog het geval! De Heere geeft Zijn Geest aan wie Hij wil, wanneer Hij wil, en in welke mate Hij dat wil. Onze vervulling met de Heilige Geest ligt ook aan de mate waarop wij deze Geest van Hem vragen en verwachten. 

Bij ‘ profeteren ‘ kun je hier ook denken aan alle eerder genoemde openbaringen, ze worden allemaal onder één noemer geschaard, en aan de Geest toegeschreven. 

Het laatste der dagen, de tijd van de beschikking van het koninkrijk van God was aangebroken. Het Koninkrijk van God onder de mensen zou worden opgericht door het Evangelie dat Petrus zou verkondigen. Eeuwenlang was daarover geprofeteerd, het werd beloofd, en behoorde verwacht te worden. Eigenlijk had er niemand ook maar één spottend woord mogen laten vallen. Iedereen had dit wat nu gebeurde geestdriftig en blij welkom moeten heten.  Er zou een vollere en uitgebreidere uitstorting van de Geest der genade van boven plaats vinden, dan ooit tevoren het geval geweest was. Nu was de tijd gekomen dat de Geest niet alleen op de Joden zou worden uitgestort, maar op alle bevolkingsgroepen, heidenen zowel als Joden. 

Joodse geleerden onderwezen in de Thora dat de Heilige Geest alleen maar op wijze en rijke mensen kwam. Ze moesten aan de Joodse traditie toebehoren. Nu werd alles anders, en zou de Heilige Geest tot de individuele gelovigen en tot de gemeente spreken!