Handelingen 2 : 1 – 4

Er lagen tussen de belofte van de Heilige Geest en van Zijn komst maar enkele dagen. Tijdens deze dagen waren de apostelen tot volkomen werkeloosheid gedoemd en predikten zij het Evangelie niet. De Noordenwind en Zuidenwind zouden ontwaken en grote dingen bewerkstelligen. De leerlingen bevonden zich op één plaats en ze waren er eendrachtig bij elkaar. Ze hadden in die tijd meer gebeden dan ze gewend waren ( 1 : 14 ). Dit samen bidden maakte dat ze meer van elkaar gingen houden. Zo bereidde de Heere door Zijn genade Zijn leerlingen toe voor het ontvangen van de gave van de Heilige Geest. De Heilige Geest beweegt zich voort over het vlak van stille wateren waar de menselijke geest tijd en ruimte heeft gehad om Hem te ontmoeten. Het Joodse Pinksterfeest begon. Dit feest vond 50 dagen na Pesach plaats. ( Lev. 23 : 15 – 16 ) Het werd ook wel het Wekenfeest genoemd. ( Num. 28 : 26 ) Tijdens dit feest werd de gave van de wet op de berg Sinaï en het verbond tussen God en Zijn volk herdacht. Alle gelovigen waren bij elkaar, volhardend in het bidden om de Heilige Geest. Plotseling kwam er vanuit de hemel een geluid. Het leek alsof er een geweldige storm opstak. Het hele huis werd daarmee vervuld. 

 

Ineens werden er een soort vlammen zichtbaar op de hoofden van de leerlingen. Ze verspreidden zich als vuurtongen, en zetten zich op ieder van hen neer. De Heilige Geest was gekomen! Met luide stemmen begon iedereen te spreken, elk in een andere taal, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. Deze scène vertoont een aantal overeenkomsten met Goddelijke openbaringen in het Oude Testament. ( Ex. 19 : 18 / 1 Kon. 19 : 11, 12 , Jesaja 29 : 6 / 30 : 27, 28 ) Iedereen werd vervuld met genadegaven en verkeerde meer dan ooit onder de heiligende werking van de Heilige Geest. Ze werden nog meer vervuld met de vertroostende werkingen van de Geest, verheugden zich meer dan ooit in de liefde van Christus en in de hoop van de hemel. Met het oog op de voortgang van het heerlijk Evangelie werden zij met wonderbaarlijke kracht aangedaan. Volgens de overlevering werden niet alleen de twaalf apostelen, maar ook de 120 leerlingen vervuld met de Heilige Geest. Ze spraken niet wat zij van tevoren bedacht of overdacht hadden, maar zoals de Geest hun gaf uit te spreken. Het was een groot wonder. Ze hadden niet alleen deze talen nooit geleerd, maar ze hadden er zelfs nog nooit van gehoord. De leerlingen waren geen geleerden of wereldreizigers. De taal die de apostelen spraken was Syrisch, een dialect van het Hebreeuws. Jezus Christus Zelf gaf het bewijs dat Hij Zijn leerlingen het gezag kon geven om tot de volken te spreken. Hij gaf ook de mogelijkheid om in de moedertaal van de toehoorders voor de toegestroomde menigte te prediken. Dit was de eerste uitwerking van de uitstorting van de Heilige Geest.