Handelingen 1 : 12 – 14

Toen gingen de apostelen van de Olijfberg terug naar Jeruzalem. Die berg ligt vlak bij Jeruzalem, het is niet meer dan een kwartier lopen. In Jeruzalem gingen de apostelen naar het huis waar ze steeds bij elkaar kwamen. De apostelen waren Petrus, Johannes, Jakobus en Andreas. Verder nog Filippus, Thomas, Bartholomeus, Mattheus en Jakobus, de zoon van Alfeüs. En ook Simon de Zeloot. Ten slotte nog Judas, de zoon Jakobus. In het huis waren ook de vrouwen die met Jezus meegegaan waren naar Jeruzalem. En ook Maria, de moeder van Jezus en Zijn broers waren er. Ze waren voortdurend aan het bidden, samen met de apostelen. ( Hand. 1 : 12 – 14 ) 

Aan de Oostkant van Jeruzalem ligt de Olijfberg, de plaats waar Jezus opvoer naar de hemel. De weg was ongeveer 800 meter van Jeruzalem verwijderd. Dat was precies de afstand die ze op een sabbat mochten afleggen. Met blijde harten en een opgetogen geest, liepen ze terug naar de opperzaal, waar ze zoveel hadden meegemaakt. De lijst van de elf leerlingen was dezelfde als die uit Lucas 6 : 14, 15. Judas, de zoon van Taddeüs had de plaats van de verrader ingenomen. Verder was Simon de Zeloot er ook, hij was een aanhanger van de religieuze partij van de Zeloten, mensen die desnoods door geweld de komst van het Messiaanse rijk dichterbij wilden brengen. 

Maar er was nu geen greintje vechtlust meer in hun aderen overgebleven. Jezus` heengaan had diepe indruk gemaakt. Zonder een woord van tegenspraak volharden ze eendrachtig in het smeken en in de gebeden. Dat moet een heerlijke tijd geweest zijn. In Lucas 24 : 53 staat dat ze niet alleen in de opperzaal, maar ook in de tempel samenkwamen om te bidden en God te loven. Dat moet tijdens de vaste gebedstijden bij het morgen en avondoffer zijn geweest. In de grondtaal staat: ze waren homothumadon = van gelijke begeerte, eendrachtig, eensgezind, gelijkgestemd bij elkaar. 

Er waren ook vrouwen bij. Dat waren niet de echtgenotes van de apostelen, het waren de vrouwen die Jezus vanuit Galilea hadden gevolgd, hadden gediend, en Zijn begrafenis hadden verzorgd en bijgewoond. Het waren Maria van Magdala, Johanna, Salome, Maria, de moeder van Jakobus en Joses, Maria van Klopas, de moeder van de zonen van Zebedeüs, en de zus van Maria, de moeder van Jezus. ( Matth. 27 : 56 / Marcus 15 : 40 / Lucas 8 : 2, 3 / Lucas 23 : 49, 55 / 24 : 10 / Johannes 19 : 25 ) Lucas noemt ook de andere zonen van Maria, de broers van Jezus. Zij waren dus ook tot geloof gekomen. ( Marcus 6 : 3 ). Zover waren ze tijdens Zijn leven niet gekomen. 

Je ziet duidelijk dat in het koninkrijk van God een totaal andere orde bestaat. Al deze mannen en vrouwen eerden de Heere Jezus met hun hele hart. Ze dachten samen aan Hem, en baden tot Hem. Daarin vormden ze een band met elkaar, die onverbrekelijk en uniek bleek te zijn. 

Het is zoiets moois om samen met anderen uit de grond van je hart te bidden. De Heilige Geest komt erbij, en bidt met en voor ons. Deze gebeden stijgen op tot de Heere God in de hemel. Hij die onze harten kent, weet allang wat wij bidden. Zo was het ook hier. Een blijde hoop en verwachting maakte de gebeden sprankelend, innig en levend. Zo werkt God.