Handelingen 1 : 1 – 8

Handelingen dient zich aan als het tweede deel van een werk over het begin van het christendom. Het sluit perfect aan op het Evangelie van Lucas. ( vgl Lucas 1 : 1 – 4 en Hand. 1: 1, 2 ) Handelingen continueert de draad van de geschiedenis waar het Evangelie eindigt. 

Omdat de schrijver het heeft over gebeurtenissen “ die in ons midden hebben plaatsgevonden “ kunnen we concluderen dat hij Christus niet persoonlijk gekend heeft, maar zich nauw betrokken gevoeld heeft bij de gebeurtenissen die plaatsvonden in Jeruzalem. 

Het Hebreeuws is niet de moedertaal van de auteur, maar hij schrijft goed Grieks, vooral in de verhalende gedeelten van de Handelingenbrief. Hij kende het Oude Testament in de oude Griekse vertaling van de Septuaginta, en hij moet een aantal delen van het evangelie en van het boek Handelingen op basis van geschreven bronnen hebben samengesteld. 

Lucas beschikte ook over een gedetailleerde kennis van de sociale en politieke situatie van zijn tijd. Er worden twee boeken aan Theofilus opgedragen. Theofilus was een Griek die christen geworden was en onder wiens patronaat en financiële steun de auteur zijn onderzoek voor, en redactie van zijn werk heeft kunnen uitvoeren. 

Een ander opvallend detail is niet minder belangrijk: er bevinden zich in het boek Handelingen passages die in de wij-vorm geschreven zijn. ( 16 : 10 – 17 / 20 : 5 – 15 / 21 : 1 – 18 / 27 : 1 / 28 : 16 ) 

De wisseling van zij naar wij ( zie bijv. 16 : 9, 10 ) geeft de indruk weer dat de auteur van het boek de betreffende episoden samen met Paulus heeft meegemaakt. 

De opbouw van het boek maakt niet alleen de structuur duidelijk, maar werpt ook licht op de bedoelingen van Lucas, het ontwerp dat hem bij het schrijven van zijn werk voor ogen stond. Het boek lijkt opgebouwd rond een cyclus rond de persoon van Petrus ( 1 – 12 ) en een cyclus rond die van Paulus.  ( 13 – 28 ) 

Lucas lijkt met de beschrijving van de belofte van de Heere ( vs 4 )  zijn werk vanaf het begin in een historisch- geografisch perspectief te willen plaatsen. 

Boven de Handelingen staat geschreven dat de lezer de tweede brief van Lucas in handen heeft. Lucas richtte zich tot de beschermheer aan wie hij zijn boek opgedragen had. Deze wijze van adressering van bepaalde boeken uit de Heilige Schrift is tegelijkertijd een aanbeveling voor ons om het boek te zien alsof het heel in het bijzonder aan ons persoonlijk gericht is. Lucas voelde zich door de Heilige Geest gedreven om de Handelingenbrief te schrijven. Leerlingen van Christus moesten zich ook toen al inspannen om tot geestelijke volmaaktheid te komen. Omdat Lucas in zijn eerste werk het fundament gelegd had, wilde hij in de brief aan de Handelingen verder bouwen aan de beschrijving van de totstandkoming van het Nieuwe Koninkrijk. Het Koninkrijk van Jezus Christus dat hij hartstochtelijk liefhad. 

De inhoud van het evangelie van Lucas ging over alles wat Christus gedaan en geleerd had. Waar Jezus het fundament gelegd had moesten zijn apostelen nu verdergaan en voortzetten wat Jezus begonnen was!

Het meest krachtige bewijs van de opstanding van Jezus was dat Hij Zichzelf overal levend had geopenbaard. Tijdens die vele verschijningen had Jezus bewezen dat Hij geen geest was, dat Hij leefde en dat Zijn lichaam echt was. De apostelen hadden gezien dat hun Meester opgestaan was uit de doden, Hij had dat op allerlei manieren bewezen, veertig dagen lang. Hij kwam vaak bij hen. Altijd sprak Hij over Gods nieuwe wereld. 

Toen Hij eens bij Zijn leerlingen was, en de maaltijd gebruikte, droeg Hij hun op: “ Ga niet weg uit Jeruzalem, maar blijf daar wachten tot de beloften van Mijn Vader in vervulling zal gaan. Johannes doopte met water, maar jullie zullen binnenkort met de Heilige Geest gedoopt worden. “ 

De leerlingen keken elkaar verrast aan. Ze begrepen de essentie van de boodschap van Jezus niet. “ Is het op dit moment dat U aan Israël het koninkrijk terug zult geven? “ vroegen ze voorzichtig. Het leek er op dat ze meer aan een bevrijding van de Romeinen dachten, dan aan een hemels koninkrijk. Jezus benadrukte in Zijn antwoord dat het moment van de stichting van het koninkrijk op de nieuwe aarde – met een hernieuwd Jeruzalem – nog niet aangebroken was. Gelukkig bleef het daar niet bij. Jezus gaf ook aan dat God het volk van het Koninkrijk bijeen zou brengen, eerst vanuit Jeruzalem, en vervolgens zou de hele wereld daarbij aangesproken worden. 

Nu hun zoiets geweldigs beloofd was, konden de leerlingen haast niet wachten op het moment dat deze belofte in vervulling zou gaan. Maar Jezus maakte nog eens te meer duidelijk dat Hij geen aardse koning zou worden. Bovendien zei Hij dat de leerlingen zich geen zorgen moesten maken over het tijdstip waarop Zijn beloften in vervulling zouden gaan. “ De Enige Die dat weet, is de Vader. “ zei Hij. “ Maar jullie zullen de kracht krijgen van de Heilige Geest. En daarna moeten jullie overal in Jeruzalem over Mij vertellen. In heel Judea en Samaria, en overal op aarde. “ 

De leerlingen beseften niet dat ze bovennatuurlijke gaven zouden ontvangen, en allerlei talen zouden spreken. Er zouden geweldige getuigenissen geopenbaard worden aan de mensen. De strekking hiervan zou zich tot aan de einden der aarde uitbreiden. Joden, Samaritanen en heidenen zouden het koninkrijk der hemelen geopend zien door de kracht van de Heilige Geest. 

De leerlingen kregen de opdracht om de beloofde komst van de Heilige Geest in Jeruzalem te verwachten. De Heilige Geest zou hen toerusten voor de verkondiging van het Evangelie. Nog tien dagen, dan was het zover. Maar eerst zou hun Meester teruggaan naar de hemel! 

https://www.youtube.com/watch?v=GQ3vAPwJhRA