Genesis 48 : 17 – 20

Toen Jozef zag dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van Efraïm had gelegd, leek hem dat verkeerd, en daarom pakte hij zijn vaders hand, om die te verplaatsen van Efraïms hoofd naar dat van Manasse. ‘ Niet zo vader ‘ zei Jozef. ‘ Dit is de oudste, u moet uw rechterhand op zijn hoofd leggen.’ Maar zijn vader wilde dat niet. ‘ Ik weet het ‘ mijn zoon ‘ zei hij. Ook uit hem zal een volk voortkomen, ook hij zal machtig worden. Maar zijn jongere broer zal machtiger worden dan hij en uit hem zullen vele volken voortkomen. ‘ Zo zegende hij hen die dag met de woorden: ‘ jullie naam zal worden genoemd in de zegenwensen van de Israëlieten. Ze zullen zeggen: ‘ moge God jullie maken als Efraïm en Manasse. ‘ Zo plaatste hij Efraïm voor Manasse. ( Gen. 48 : 17 – 20 ) 

Toen Jakob de twee zonen van Jozef geestelijk adopteerde, bepaalde hij ook wie de eerstgeborene zou zijn. Het was een hele bijzondere situatie. Jakob die zelf op een hele bijzondere manier aan het eerstgeboorterecht gekomen was, en Rachel boven Lea liefhad, koos de jongste zoon van Jozef uit als eerstgeborene. Deze profetische handeling zou uitkomen. De stam van Efraïm zou de machtigste stam van het noordelijk koninkrijk worden. Je ziet door het Oude Testament heen de gouden draad van de Godsregering betreffende de stam van Efraïm oplichten. De naam Efraïm zou in veel teksten gebruikt worden om alle noordelijke stammen aan te duiden. ( zie Jesaja 7 : 2, 5 , 8 – 9 /  Hosea 9 : 13 ) 

Het gebed van Jakob nam een diepere dimensie aan toen hij de zonen van Jozef direct aansprak. Eerst had hij het meer tegen Jozef, maar nu sprak  hij Efraïm en Manasse direct aan toen hij zei dat de beide jongens voorbeelden van Goddelijke zegen zouden zijn, en daardoor later in Israël de aanleiding zouden vormen om hun namen uit te spreken tijdens het doen van de zegenwens: ‘ moge God u maken als Efraïm en Manasse. ‘  

Het is geweldig mooi om zo door God uitgekozen te worden, als zijnde een zegen. Het maakt niet zo uit wie van de twee er een grotere zegen ontving. Het feit blijft staan dat ze bevoorrecht waren, uitgekozen door de Heere zelf. 

Het zegenen neemt een grote en belangrijke plaats in in het boek Genesis. Terwijl het mensen zijn die de zegen uitspreken, zorgt de Heere ervoor dat die zegen ook werkelijkheid wordt. Bovendien zie je dat God er Zelf voor zorgt dat de zegen via de geslachten verder gaat en doorgegeven wordt aan volgende generaties. 

In het boek Genesis ging de zegen vaker naar een jongere broer. Eeuwen later zou de apostel Paulus aan dit feit refereren terwijl hij de Goddelijke verkiezing aanbad. ( Romeinen 9 : 6 – 16 ) Bovendien kreeg Jakob een plaats in de rij van de geloofshelden. ( Hebr. 11 : 21 ) Deze woorden geven duidelijk aan dat Jakob niet zomaar een voorkeur uitgesproken heeft, maar door profetisch inzicht werd geleid. Wie in de leiding en voorzienigheid van God gelooft, die heeft het altijd goed. Je hoeft niet voor jezelf op te komen, want dat zal de Heere doen. Hij zegent mens en beest, en niemand vraagt Hem vergeefs om hulp. leiding, of genade. 

Jakob kon bijna niets meer zien met zijn natuurlijke ogen, maar zijn geestelijke ogen werden gescherpt. 

Achter alles zat Jahweh, de Elohim. Via Goddelijke zegen wilde Hij het verbond met mensenkinderen bevestigen en schragen. 

Ook de genade van God kijkt niet naar de natuurlijke rangorde. God verkiest niet hen die wij misschien het meest geschikt achten, maar degene die Hij uitkiest.  

Manasse zou groot zijn, maar in werkelijkheid zou Efraïm groter zijn. De stam van Manasse werd verdeeld, de ene helft aan de ene kant, en de andere helft aan de andere kant, en daarom werd hij minder machtig dan Efraïm. Toch zouden ze allebei vermenigvuldigen als de vissen ( Gen. 48 : 16 ) van de zee. 

Doodstil hoorde Jozef de zegen uit de mond van zijn hoogbejaarde vader aan. Alle verdriet en pijn waren vergeten. De zegen die hij voor zijn familie had betekend, ging verder. Voor zijn ogen zag hij de toekomst opengaan. Hij had er geen notie van door welke diepten dat  nog zou voeren. Maar voor Jakob en Jozef was de strijd gestreden, en de loop volbracht. Ze mochten genieten van het Heil.