Genesis 40 : 1 – 14

Genesis 40 : 1 – 14

Als God met je is betekent dat niet automatisch dat alle spanningen, verdriet en onzekerheden je bespaard blijven, maar wel dat God met je is in alle ellende en tegenspoed die je overkomen. De liefdevolle arm van God strekte zich tot ver over de gevangenismuren naar Jozef uit en zorgde ervoor dat Jozef bij het hoofd van de gevangenis in de gunst raakte. Jozef had in de tijd dat hij bij Potifar diende leiderschapskwaliteiten ontwikkeld. Zijn positieve houding zorgde ervoor dat hij overal waar hij kwam opviel. 

Alle ellende die hem ten deel gevallen was had Jozef veel geleerd. Hij kreeg de zorg voor alle gevangenen toebedeeld. De cipier – die uit hoofde van zijn functie verantwoording schuldig was aan Potifar – moeten alle details van de veroordeling van Jozef bekend zijn geweest, maar de cipier wist natuurlijk ook wie de vrouw van Potifar was. Dwars door alles heen was iedereen Jozef gunstig gezind, en zo gebeurde het dat Jozef met een onveranderd arbeidsethos zijn nieuwe taken op zich nam. 

Het hoofd van de gevangenis vertrouwde alle dagelijkse taken aan Jozef toe, hij had er geen omkijken meer naar. De Heere was met Jozef, zodat alles wat hij ondernam lukte. De situatie zoals die zich in het huis van Potifar voorgedaan had, herhaalde zich. Jozef had de eindverantwoording over al het werk, de werkvoorbereidingen en de voedselverstrekking in de gevangenis. Alles liep op rolletjes en Jozef kreeg het vertrouwen van de gevangenbewaarder. Niemand had in de gaten dat Jozef door alles heen voorbereid werd op zijn toekomstige positie aan het hof van de farao, Jozef zelf niet in het minst. Jozef deed ervaring op met mensen in zeer diverse posities, slaven, vrije mensen, en gevangenen. 

Een tijd later maakten twee dienaren van de farao zich schuldig aan een ernstige fout. De dienaren waren de belangrijkste wijnschenker en de hofbakker, mensen die aan het hoofd van de voedselvoorziening van de koning stonden. De gevangenbewaarder gaf Jozef de opdracht om voor deze belangrijke gevangenen te zorgen. Hoewel er niets gezegd wordt over de hoofdoorzaak van hun misdaad, kun je wel aannemen dat het om een poging tot vergiftiging ging, een misdaad van de hoogste orde. 

De schenker en de bakker waren werknemers met hoge politieke functies, vertrouwelingen van de farao. In afwachting van hun proces werden de hofdienaren met alle egards en voorrechten van politieke gevangenen behandeld. De tijd verstreek en het leek erop alsof het proces van de schenker en de bakker in het vergeethoekje was geraakt. 

Op een nacht kregen de wijnschenker en de bakker allebei een bijzondere droom. Hoewel de beide dromen verschillend waren, werden ze in dezelfde nacht gedroomd. De beide mannen die zich sowieso niet goed voelden over de coupe, waren er ontdaan van. Op de morgen na deze schokkende nacht trof Jozef beide mannen dan ook in een sombere stemming aan. Jozef merkte dat er iets aan de hand was en vroeg de mannen waarom ze er zo somber uitzagen. In korte bewoordingen vertelden beide mannen wat er die nacht gebeurd was, en dat er niemand aanwezig was om hun dromen uit te leggen. 

Toen Jozef alles aangehoord had zei hij eenvoudig: ‘ Alleen God weet wat dromen betekenen. Maar vertel mij jullie dromen eens? ‘ Als eerste nam de wijnschenker het woord. ‘ In mijn droom zag ik een druivenplant. ‘ begon hij. ‘ Het was een plant met drie takken. Terwijl de takken nog groeiden, bloeide de plant al. En meteen hingen er ook rijpe druiven aan. Ik had de beker van farao in mijn hand, en plukte de druiven. Ik ving het druivensap op in de koninklijke beker, om die aan de farao te geven. ‘ 

Heel bijzonder, het getal drie komt steeds terug in het verhaal. Er waren drie takken aan de wijnstok, en er was sprake van drie fasen van bloei: uitlopen, bloesem en vrucht dragen. De wijnschenker verrichtte drie handelingen: hij plukte de druiven, perste ze uit en gaf ze aan de farao. De wijnschenker noemde drie keer het woord ‘ beker ‘ , en drie keer het woord ‘ farao ‘. 

In een fractie van een minuut wist Jozef de uitleg van de droom. De Heere had hem die bekendgemaakt. Hij liet de schenker niet langer in onzekerheid dan nodig was, en vertelde: 

 ‘ De drie ranken zijn drie dagen. Over drie dagen zal de farao u ontbieden en zult u uw functie opnieuw uit mogen oefenen, u zult in ere hersteld worden. Hij zal u weer in dienst nemen, en u zult wijn schenken, net als vroeger. Ik hoop dat u mij dan niet zult vergeten. Vertel de farao over mij, en zorg dat ik uit deze gevangenis kom. Want ik ben ontvoerd uit het land van de Hebreeën, en daarna ben ik in de gevangenis gezet. Maar ik heb helemaal niets verkeerds gedaan! ‘ 

De woorden die Jozef gebruikte ( gedenk aan mij / doe genade aan mij ) drukken uit dat Jozef zich smekend uitliet. Hij moet zich daar in die gevangenis afschuwelijk gevoeld hebben, hij smeekte om hulp terwijl hij uitlegde dat hij feitelijk een slachtoffer van mensenhandel was. ‘ Ik werd gestolen ‘  riep Jozef uit, en zo was het ook. 

Maar de schenker was meer ingenomen met de uitleg van zijn droom dan dat hij zich het lot van Jozef aantrok. Dat zou spoedig blijken. Had hij empathie gehad, dan kon hij Jozef onmogelijk vergeten zijn!