Exodus 7: 8-13

 ‘ De Heer zei tegen Mozes en Aäron: ‘ Als de farao jullie om een wonder vraagt, moet jij, Mozes tegen de farao zeggen dat hij zijn staf op de grond moet gooien voor de ogen van de farao. Die staf zal dan een grote slang worden. Mozes en Aäron gingen naar de farao en deden wat de Heer hun opgedragen had. Voor de ogen van de farao en zijn hovelingen gooide Aäron zijn staf op de grond, en de staf veranderde in een slang. De farao liet op zijn beurt de geleerden en tovenaars komen, en deze Egyptische magiërs bereikten met hun toverformules hetzelfde. Ieder gooide zijn staf neer, en elke staf veranderde in een slang. Maar de staf van Aäron verslond alle andere staven. Toch bleef de farao onverzettelijk. Hij wilde niet naar Mozes en Aäron luisteren zoals de Heere gezegd had. 

Opnieuw had JHWH de roeping van Mozes bevestigd. Voortvarend werden de broers Mozes en Aäron op weg gestuurd naar de farao. De Heere voorzag dat de koning om een wonder zou vragen, om het verzoek van de Israëlische voormannen een magische lading te geven. Zou het teken achterwege blijven, dan was de roeping van de mannen niet echt, en zou de farao hen publiekelijk te schande maken. 

Maar welke verdachtmakingen de farao ook had, God zou voor Zijn zaak instaan. Hij gaf de beide broers volmacht om een wonderteken te geven. Hetzelfde teken dat JHWH gebruikt had om Mozes` roeping te bekrachtigen. Zo gebeurde het, Mozes en Aäron vertrokken naar het koninklijk paleis. Ze vroegen audiëntie aan, en verschenen voor de farao om opnieuw het verzoek in te dienen om het volk van Israël weg te laten trekken zodat ze hun God konden dienen in de woestijn. 

Met gefronste wenkbrauwen hoorde de farao het verzoek van beide mannen aan. Ze waren nog niet uitgesproken, of de farao schudde al afkeurend met zijn hoofd. Hij peinsde er niet over om het volk weg te laten trekken. 

Ze gaven het niet zomaar op .Om te bewijzen dat hij werkelijk met Goddelijke vrijmacht gesproken had, gooide Aäron zijn staf op de grond. De staf veranderde in een kronkelende slang. Maar de farao was daar niet van onder de indruk, hij gaf een wenk naar de magiërs. Ze pakten allemaal hun staf en deden hetzelfde wonder.
Opeens kronkelden er overal slangen over de grond!. 

Het verschil in dieren was niet te zien. Het verschil zat in de mannen die de wonderen verrichten. Mozes en Aäron hadden in opdracht van de Heere God gehandeld, maar de mannen van de farao deden alles in opdracht van de farao. In die hoedanigheid was hun hele handelen tegen God gericht, terwijl de magiërs tegenstanders van God waren, hun handelingen waren demonisch en duivels. 

Maar JHWH greep in. De slang van Aäron had in no time alle andere slangen verslonden. Voor de verbijsterde ogen van de tovenaars en de farao verdwenen alle monsters voorgoed in de maag van die ene slang, de slang van de Godsman Aäron. Het was overduidelijk dat demonische machten het onderspit moesten delven tegenover de almacht van de Heere. 

Een doodse stilte. Aäron greep zijn slang bij de staart, en had binnen een fractie van een seconde zijn staf weer vast. Maar de farao gaf geen millimeter toe, de Heere had zijn hart verhard. Hij weigerde de mannen verder aan te horen. Onverrichterzake keerden Mozes en Aäron terug naar het kamp van de Israëlieten. 

God zou door tien plagen zijn macht tonen. Opnieuw, op een andere manier gaf Hij blijk van het feit dat Mozes en Aäron ware zonen van Israël waren. ( 6 : 14-27). Tegelijkertijd was de verharding van de farao ook een teken ( 7: 3, 4) aan de wand. 

Had JHWH zijn volk niet sneller kunnen verlossen? Dat had Hij zonder twijfel kunnen doen. Maar God kiest niet altijd de snelste weg, Door alles heen vormde Hij het hart van de Israëlieten, en het hart van Mozes en Aäron.

(18) JIF – Opwekking 702 – Er Is Kracht Voor Wie Hopen Op De Heer – YouTube