Exodus 33: 3 – 11

‘ Maar Ik ga Zelf niet met jullie mee, want jullie zijn een onhandelbaar volk, en Ik zou jullie daarom onderweg kunnen doden.’ Toen het volk deze onheilstijding hoorde, ging het in de rouw, niemand deed sieraden om. De Heer had Mozes namelijk opgedragen tegen de Israëlieten te zeggen: ‘ Jullie zijn een onhandelbaar volk. Als Ik ook maar een ogenblik met jullie mee zou gaan, zou Ik je al doden. Doe daarom je sieraden af, dan zal Ik besluiten wat Ik met jullie zal doen. ‘ Vanaf de dag dat ze de Horeb verlieten, droegen de Israëlieten daarom geen sieraden. 

Mozes sloeg steeds buiten het kamp op ruime afstand ervan een tent op die hij de ontmoetingstent noemde. Ieder die de Heere wilde raadplegen, ging naar de ontmoetingstent buiten het kamp. Telkens als Mozes zich erheen begaf, gingen allen naar de ingang van hun tent, knielden neer,  en keken Mozes na, tot hij naar binnen was gegaan. Zodra hij in de tent was, daalde de wolkkolom neer, en deze bleef bij de ingang staan. Dan sprak de Heer met Mozes. ‘ Exodus 33 : 3 – 9 

Ineens had Jahweh het niet meer over Zijn eigen volk, maar zei Hij tegen Mozes: ‘ jouw volk ‘. Deze woorden schiepen afstand. God wilde Zelf niet meer meetrekken. ‘ Jouw volk Mozes, dat Ik uit Egypte heb weggevoerd. ‘ zei de Heere. De enige reden dat Hij Zijn handen niet van het volk aftrok was, omdat Hij aan de beloften dacht die Hij lang geleden aan de aartsvaders had gedaan. Opnieuw verzekerde de Heere dat Hij een bode vooruit zou sturen, om het volk te leiden. Jahweh zou niet meetrekken, en het volk mocht absoluut niet meer in de omgeving van de Horeb blijven. Daar was het verbond gesloten. Onwillekeurig vraag je jezelf af of de Heere met Zijn Geest daar wilde blijven, waar Hij het zo goed uitgedacht had voor Zijn volk. Waar Hij alles met Mozes had besproken, en waar Hij de Heilige Wet in steen uit had laten graveren. De Horeb was de aangewezen plaats voor een unieke verbintenis tussen God en Mozes, en tussen God en het volk van Israël. Maar het was allemaal zo anders gegaan. 

De Israëlieten kregen nu de opdracht om linea recta naar het beloofde Land te trekken. Over het bouwen van een tabernakel had Jahweh het niet meer. Wel zou Hij alle vijandige volkeren nog voor hen verdrijven. Maar de getergde God deelde Zijn volk mee dat Hij bij de eerste nieuwe overtreding Zijn woede moest laten gelden, en het hele volk zou vernietigen. 

De woorden van de Heere kwamen hard aan. Het volk ging in de rouw. Het legde alle sieraden af, in een poging om de Heere op andere gedachten te brengen, en het verbroken verbond alsnog te herstellen. Ze hadden het goed gezien, want Jahweh`s hart stroomde alweer vol liefde en genade. Hij gebood de Israëlieten om te laten zien dat ze het echt meenden met hun rouw. En dat deden ze. 

Mozes kwam opnieuw in actie. Hij nam de tent waar hij audiëntie verleende, rechtszaken aanhoorde, en God raadpleegde weg uit het leger, en zette die een eind buiten de legerplaats op. Iedere Israëliet die de Heere God wilde raadplegen mocht naar die tent gaan om er tot God te bidden. 

Mozes nam de rol van bemiddelaar op zich. Elke dag ging hij naar de ontmoetingstent, de plaats van de onderhandeling tussen Jahweh en het volk Israël. 

De Israëlieten –  die erg onder de indruk waren van alles wat er gebeurd was – voelden wel aan dat het een zaak van leven en dood was. Er waren 3000 mensen gedood, en alles leek in het honderd te lopen. 

Elke dag dat Mozes naar de ontmoetingstent liep, stonden de Israëlieten in de deuropening van hun tent om Mozes na te kijken. Vol verbazing en ontzag zagen ze dat de wolkkolom neerdaalde op de ontmoetingstent, zodra Mozes die was binnengaan. Geen twijfel mogelijk, de Heere was met hem. Er was hoop! God had hen nog niet verlaten. De wolkkolom was het ultieme teken van Gods aanwezigheid. De Heer sprak persoonlijk met Mozes, zoals een vriend met zijn vriend.

Een dergelijke vertrouwelijke band tussen God en een mens vind je verder nergens in de Bijbel. Daarna ging Mozes weer terug naar het kamp. Maar zijn jonge dienaar Jozua, de zoon van Nun, bleef in de tent achter om die te bewaken.

(15) U zei – YouTube