Exodus 3 : 21 – 4 : 7

‘Ik zal ervoor zorgen dat de Egyptenaren jullie dan goed behandelen. Jullie zullen niet arm uit Egypte weggaan. Jullie vrouwen moeten aan de Egyptenaren gouden en zilveren sieraden vragen en ook kleren. Die moeten jullie je kinderen laten aantrekken.Zo zullen jullie de Egyptenaren arm maken´. Mozes zei tegen de Heer:’ De Israëlieten zullen me vast niet geloven. Ze zullen niet naar me luisteren. Ze zullen zeggen dat U helemaal niet bij mij gekomen bent. ‘ Toen zei de Heer:’  Wat heb je daar in je hand? ‘ ‘ Een stok ‘ zei Mozes. De Heer zei:’ Gooi hem eens op de grond.’ Toen Mozes dat deed, veranderde de stok in een slang. Mozes rende weg. Maar de Heer zei: ‘ Pak hem bij zijn staart! ‘  Mozes pakte de slang =, en toen was het weer een stok. De Heer zei:’ Als je dat aan de Egyptenaren laat zien, zullen ze je geloven. Dan geloven ze dat de God van hun voorouders, de God van Abraham, Isaak en Jakob bij jou gekomen is‘. (Exodus 3 : 21 – 4 : 5)

Geen woord van al de goede woorden die de Heere ooit gesproken had, was Hij vergeten.De belofte die Hij ooit aan Abraham deed, haalde Hij aan om Mozes moed en kracht in te spreken. (Gen.15:14)De oude wetten werden door God herdacht toen Hij zei dat het volk niet met lege handen zou vertrekken.(zie Deut.15:12-15). God zou krachtig ingrijpen met tekenen en wonderen(Exodus 15:11) en de farao dwingen om het volk van God te laten gaan. God had tegen Abraham gezegd dat Zijn volk met grote have uit zou trekken(Gen.15:14). De vervulling zou zelfs zo groot zijn dat het geheel meer op een plundering zou lijken. De Israëlieten die jarenlang uitgebuit en misbruikt waren, zouden rijkelijk beloond worden voor het jarenlange zwoegen. De beroving zou het volk goud en zilver opleveren voor de bouw van de tabernakel. Deze beroving is vanaf de vroege kerk tot op de dag van vandaag een symbool geworden voor het gebruik van heidense cultuur en wetenschap ten behoeve van de christenen.Maar niemand kon de doden vergoeden, de kleine jongens die in de Nijl waren verdronken, of door ruwe soldatenhanden waren gedood. Exodus 3 is de plaats waar God de Israëlieten voor het eerst ‘Mijn volk‘ noemt. 

De Heer van de hemelse machten was vastbesloten om Zijn beloften na te komen. Hij toonde Zijn kracht die in zwakheid werd volbracht. Want Mozes stribbelde tegen,en voelde zich onbekwaam om zijn roeping ten uitvoer te brengen. 

‘Ze zullen niet naar mij luisteren Heer‘ verzuchtte hij. ‘Ze zullen mijn missie in twijfel trekken, en zich niets aan mijn woorden gelegen laten liggen’ voegde hij aan zijn woorden toe. Mozes wist dat hij niet in staat zou zijn om een criticaster aan te pakken. De situatie met de gedode Egyptenaar stond nog steeds onwisbaar in zijn geheugen gegrift. Maar Jahweh machtigde Mozes om wonderen te doen. De reisstaf in zijn hand zou het onderwerp van een wonder worden. 

Mozes moest de staf op de grond werpen. Gehoorzaam deed Mozes wat Jahweh hem opdroeg. Tot zijn ontsteltenis kronkelde er ineens een vurige slang op de grond. Vol afschuw deinsde Mozes achteruit. Maar Hij mocht niet wegrennen, en ook geen bezwering of toverformule uitspreken. Hij moest de slang bij zijn staart pakken. Griezelend gehoorzaamde Mozes. Op hetzelfde moment dat hij de staart van de slang beet had, veranderde de kronkelende massa weer in zijn reisstaf!Dit teken moest in staat zijn om de confrontatie met de farao aan te gaan. Jahweh zou nog meer wonderen doen. Mozes mocht Gods stem zijn, en alle tekenen ten uitvoer brengen. 

Hij zou de farao laten zien dat het slavenvolk dat hij jarenlang onderdrukt had, een God had die zijn weerga niet kende.