Exodus 11

Exodus 11 

De Heer zei ook: ‘ Midden in de nacht zal de Heer door Egypte gaan. Dan zal elke oudste zoon in Egypte sterven. Niet alleen de oudste zonen van al uw slavinnen, maar ook uw eigen oudste zoon. Uw oudste zoon, die later farao zou worden, zal sterven. Ook bij het vee zal elk jong dat het eerst geboren is, sterven. Er zal erg hard gehuild worden in heel Egypte. Zoveel verdriet is er nog nooit geweest. En zoveel verdriet zal er ook nooit meer zijn. Maar bij de Israëlieten zal er niets gebeuren, niet met de mensen, en ook niet met de dieren. Dan zult u begrijpen dat de Heer verschil maakt tussen de Egyptenaren en de Israëlieten. Uw dienaren zullen mij komen smeken of ik weg wil gaan met mijn hele volk. En dan zal ik gaan. ‘ Toen ging Mozes woedend bij de farao vandaan. De Heer had tegen Mozes gezegd; ‘ De farao zal niet naar jullie luisteren. Daardoor kan Ik veel wonderen doen in Egypte. ‘ Mozes en Aäron hadden al die wonderen gedaan voor de farao. Maar de Heer had ervoor gezorgd dat de farao niet toe wilde geven. Hij liet de Israëlieten niet weggaan uit zijn land. Toen had de Heer gezegd: ‘ Nu zal Ik nog één ramp op de farao en de Israëlieten afsturen. Daarna zal de farao jullie laten gaan. Hij zal jullie zelfs wegjagen. Maar voordat jullie gaan, moeten jullie bij je Egyptische buren om gouden en zilveren sieraden vragen. ‘ Dat konden de Israëlieten vragen omdat de Egyptenaren respect hadden voor de Israëlieten. Daar had de Heer voor gezorgd. Bovendien vonden ze Mozes een belangrijk man. 

Het gesprek tussen Mozes en de farao was nog niet afgelopen. Een stille spanning maakte de situatie nog dramatischer. De woede van de farao hing als een onzichtbaar zwaard van Damocles boven het hoofd van Israëls leider. Maar Mozes was niet bang. Hij wist God achter zich, en week dan ook geen duimbreed. Het was duidelijk dat de plagen een ongekende climax bereikt hadden. JHWH liet niet langer met zich spotten, er stond iets vreselijks te gebeuren. 

Mozes schraapte zijn keel en zei: ‘ De plaag die nu zal volgen zal niet alleen maken dat u uw toestemming niet meer in zult trekken, u zult zelfs smeken of wij weg willen trekken uit uw land. God zou de Israëlieten op dit feit voorbereiden door kostbaarheden te vragen van hun onderdrukkers. Al eerder had JHWH voorzegd dat de Egyptenaren de Israëlieten gunstig gezind zouden zijn, zodat ze niet als slaven zonder enig bezit zouden hoeven te vertrekken. Langzaam maar zeker was de farao alleen komen te staan. Eerst hadden de tovenaars hun strijd gestaakt, daarna zouden de dienaren van de farao voor Mozes pleiten ( Exodus 10: 7 ), en uiteindelijk zouden de Egyptenaren de kant van Mozes kiezen. 

Opnieuw stond Mozes als profeet van God voor de eeuwenoude cultus die de farao vertegenwoordigde. Hij vertelde de farao wat er voor vreselijks stond te wachten. Alle eerstgeborenen van mens en dier zouden het leven laten. Er zou een ongekend grote jammerklacht losbreken in het hele land, zoals dat nooit eerder gebeurd was. Farao en alle Egyptenaren zouden op een ongekend pijnlijke manier moeten erkennen dat God de kant van Zijn volk koos, en voor hen opkwam. Het klopte helemaal dat de farao Mozes niet meer terug zou zien. Terwijl Mozes de woorden uitsprak voelde hij zich witheet van heilige woede worden. Hoe was het mogelijk dat de man voor hem nog steeds niet inzag dat hij door zijn starheid zijn eigen graf aan het graven was? 

Het leek alsof de farao met stomheid geslagen was. Maar de Heere zei tegen Mozes dat hij zich geen illusies moest maken, de farao zou verstokt blijven volharden in zijn weigering om het volk van Israël los te laten. Dit afschuwelijke feit zou de roem van JHWH alleen maar groter maken. 

De intense woede van Mozes bracht aan het licht dat de farao geen slachtoffer van een vooraf bepaalde verharding was. Hij bleef volkomen verantwoordelijk voor zijn daden. De koning van Egypte maakte zijn eigen afwegingen en besluiten, maar door alles heen werkte JHWH verder aan Zijn doel en plan met Israël. In dit opzicht lijken de plagen op het boek Openbaringen, waar God ook door alles heen Zijn plannen met de wereld en met Zijn volk verwezenlijkt. 

Het is duidelijk, er is maar één God. Niemand van ons kan iets aan Zijn plannen en daden toe of af doen. Zelfs de farao kon dat niet.  Voor wie gelooft is dat een heerlijk feit. Je weet dat door elke wereldwee, door elke ramp, en door alles wat er gebeurd op micro- of macro niveau God aan het werk is. Alles zal eenmaal uitlopen op de glorie en eer van Zijn Naam. 

Het loopt ook uit op de nieuwe hemel, en de nieuwe aarde. Het beloofde Land. 

‘ Toen zag ik een nieuwe hemel, en een nieuwe aarde. De hemel en aarde van vroeger waren verdwenen, en ook de zee was er niet meer. ‘Ik zag uit de hemel een heilige stad naar beneden komen, het nieuwe Jeruzalem. Die stad kwam bij God vandaan. ze leek op een bruid die zich mooi gemaakt heeft voor haar bruidegom. 

Uit de richting van de troon hoorde ik een luide stem, die zei: ‘ Nu is God Zelf op aarde. Van nu zal Hij bij de mensen wonen. De mensen zullen Zijn volk zijn, en Hij zal hun God zijn. Hij zal al hun tranen drogen. Niemand zal meer sterven, en er zal geen verdriet en geen pijn meer zijn. Want alles van vroeger is verdwenen. ‘ God – die op de troon zat – zei: ‘ Ik maak alles nieuw. ‘ Hij zei tegen mij: ‘ Schrijf op wat Ik zeg. Want Mijn woorden zijn betrouwbaar en waar. ‘ Toen zei hij: ‘ alles is nu voorbij. Ik ben het begin en het einde. Mensen die dorst hebben geef Ik te drinken. Ik geef ze water dat eeuwig leven geeft. Mensen die het kwaad overwinnen zullen het eeuwige leven krijgen. Want zij zullen Mijn kinderen zijn, en Ik zal hun God zijn. ‘