Ester 7 : 1 – 7

De tafel van koningin Ester stond voor de tweede keer rijkelijk gedekt te wachten. De koning in een goed humeur en Haman in een uiterst slecht humeur, ontmoetten elkaar aan de tafel van Ester. De maaltijd vorderde maar de stemming was gedrukter dan de vorige dag, toen Haman nog in zijn overwinningen geloofd had. Terwijl de wijn geschonken werd vroeg de koning zijn gemalin dringend om haar verzoek kenbaar te maken. Ester wist dat het moment suprême aangebroken was, ze kon het niet langer uitstellen. Dat deed ze ook niet. 

Enkele seconden lang was het adembenemend stil. Toen barstte Ester uit in een smeekbede. ‘ Koning, bewaar mij en mijn volk voor een wisse dood, en voor het verderf! ‘ riep ze uit. Ondanks het feit dat Ahasveros niets om een mensenleven gaf, trof de uitroep van Ester hem in het hart. Zonder iets te zeggen keek hij haar aan en wachtte tot ze verder ging. Om de koning nog meer te ontroeren zei Ester dat zij en haar volk verkocht waren om de trots en wraakzucht van een man te bevredigen.
Het ging niet zomaar om hun vrijheid, hun levens waren verkocht.  

‘ Wanneer wij tot slaven waren verkocht, dan had ik gezwegen ‘ zei ze. Om verder te gaan: ‘  Dan zouden we te zijner tijd onze vrijheid zeker teruggekregen hebben, in dat geval zouden uw belangen niet geschaad worden. Maar we zijn verkocht om gedood te worden! ‘ 

Ahasveros zag het van angst vertrokken gezicht van Ester en wist dat ze de waarheid sprak. In de jaren dat ze zijn echtgenote was geweest had ze nooit iets bijzonders van hem verlangd. Ze had hem alles gegeven wat een man nodig had om gelukkig te zijn. Zoals ze nu was, kende hij haar niet. De koning voelde een onberedeneerde woede in hem omhoog stijgen. Wie was de onverlaat die zijn koningin zo uit haar doen had gebracht, en haar en haar familie met de dood bedreigde? 

‘ Wie is de man die het in zijn hoofd haalt om iets dergelijks te doen? ‘ riep hij woedend uit.
‘De man – die meedogenloze vijand – dat is die ellendeling daar, Haman! ‘ zei Ester.

Haman kromp onwillekeurig ineen van angst. Er was geen ontkenning mogelijk. Hij had –  verblind door haat en woede voor Mordechai – alle voorzichtigheid uit het oog verloren. 

De schrijver van het boek Ester vertelt dit gedeelte van het verhaal – vol complotten en wendingen – bijzonder goed. De kwaadaardigheid van Haman, maar ook de moed en wijsheid van Ester komen sterk naar voren. Maar vooral de opperwijsheid en de almacht van de Heere komen bovenaan te staan. Tussen de regels door lees je over het Goddelijk ingrijpen via een serie schijnbaar toevallige omstandigheden: de slapeloosheid van de koning, het lezen van het fragment in de Kronieken, en de plotselinge aanwezigheid van Haman in de vroege morgen in de voorhof van het koninklijk paleis. 

De koning wist even niet wat te doen. Woordloos van woede stond hij van de tafel op en liep de paleistuin in. Deze keer ging zijn vertrouweling Haman niet achter hem aan. Hij had zijn ambt verspeeld, en hij wist het. 

De opperwijsheid en almacht van de Heere. Heb jij die ook weleens ervaren in je leven? Denk een dag na over deze vraag, en noteer alle voorvallen die in je gedachten komen. Je zult zien dat er een lijst ontstaat.
Vraag: kun je de Heere danken voor deze lijst? Doe het. Mogelijk ook ontstaat er een gebed. Leg je gebed aan de Heere voor.