Ester 6

Terwijl de satan het in het hart van Haman legde om de dood van de edele Mordechai te beramen, gaf God het in het hart van de koning om de eer van deze nobele man te bevorderen. Dat ging op een bijzondere manier. 

In de nacht tussen de twee banketten in kon de koning niet slapen. Ongetwijfeld dacht hij na over Ester, en de reden dat ze haar verzoek aan de koning nog niet had geuit. De gedachten van Ahasveros vermenigvuldigden zich, en de slaap week ver van hem vandaan. 

Terwijl de nacht langzaam vorderde liet de koning zijn bedienden het boek van de gedachtenissen brengen. Daarin stonden de kronieken van zijn regering beschreven. Eén van zijn dienaren kreeg de opdracht om voor te lezen. De Heere bestuurde het zo dat juist het gedeelte over Mordechai opengeslagen werd. Met gefronste wenkbrauwen hoorde de koning het verhaal over het complot dat er tegen zijn leven was beraamd. De naam van Mordechai viel. 

‘ Stop eens even! ‘ beval de koning. ‘ Welke beloning heeft deze goede man eigenlijk gehad voor zijn edele dienst aan mij en aan het rijk bewezen? ‘ 

“ Geen enkele beloning Majesteit! “ antwoordde de bediende. “ Hij zit nog steeds in de poort van de burcht, zoals altijd. “ Ahasveros wist niet dat Mordechai daar ten dode opgeschreven zat, en de vastgestelde pogrom hem zeker als eerste van het leven zou beroven. De koning verzonk in gedachten. De morgen brak al aan. In de voorhof bewoog iets, een figuur. Het was Haman. 

Hij wilde de koning zo vroeg mogelijk in kennis stellen van de bouw van zijn galg. Het enige wat hij nog nodig had was een bevel om tot executie over te kunnen gaan. Eén woord van de koning zou hem volkomen genoegdoening geven over de dienstweigeraar en onbevreesde ellendeling, die zijn leven vergalde. De koning vroeg zijn bediende wie er zich zo vroeg gemeld had in de voorhof. Toen hij hoorde dat het Haman was, liet hij hem direct binnenkomen. Hij was in de ogen van Ahasveros de meest geschikte man om de gunst van de koning te besturen en uit te delen. Hij had er geen flauw idee van dat Haman Mordechai niet uit kon staan. 

Haman snelde naar de koning, blij en trots om de eer die hem te beurt viel. Hij mocht zelfs de slaapkamer van Ahasveros binnenkomen! Haman had er geen notie van dat het hart van de koning even vol was met plannen als het zijne. Het was echter een ongeschreven wet dat de koning het eerst mocht spreken, en zo gebeurde het. De koning viel met de deur in huis en vroeg Haman hoe hij zijn gunst tot uitdrukking zou brengen met betrekking tot een man die hij een onderscheiding wilde uitreiken. 

Hamans hart bonsde van blijdschap, want er was niemand in wie de koning zoveel vertrouwen en eer stelde dan in hem, zijn vertrouwenspersoon. Daarom schreef Haman de hoogste uitreiking van eer voor aan zijn vorst. 

Haman zei: “ U kunt die man op de volgende manier bedanken. U laat hem een mantel dragen die door uzelf gedragen is. Een belangrijke minister moet hem die mantel aantrekken. En u laat hem op een koninklijk paard zitten, één waarop u zelf gereden hebt. Dat paard moet een kroon op zijn hoofd dragen. De minister moet de man op het paard naar het stadsplein brengen. Hij moet voor het paard uitlopen en hij moet roepen dat u de man op het paard erg dankbaar bent, en hem daarom zo goed behandelt. ‘ Wat een lumineus idee! ‘ Haal snel die mantel en dat paard! “ zei de koning. De man die ik zo dankbaar ben is de Jood Mordechai. HIj werkt bij de ingang van het paleis. Doe met die man alles wat u gezegd hebt, en vergeet niet één detail. “ 

Het was Haman alsof hij door de grond zakte. Maar hij had het hart niet dat hij de koning dit bevel zou weigeren. Zonder een woord te spreken liep hij naar de koninklijke stallen. Hij had de koninklijke mantel in zijn handen, en nam het koninklijke paard, waarop de koninklijke kroon prijkte. Hij deed Mordechai de mantel aan en hielp hem op het paard. Het moet hem vreemd te moede geweest zijn dat hij de man die hij om deze tijd al aan de galg had willen zien bungelen, een eer moest bewijzen die zijn weerga niet kende. 

“ Zo behandelt de koning iemand die hij heel dankbaar is! ‘  riep hij met sombere stem. De mensen keken verbaasd en wisten niet wat ze zagen. Toen Haman de hele stad rondgelopen had gingen de beide mannen ieder huns weegs. Mordechai ging gewoon weer in de stadspoort zitten, terwijl Haman met gebogen hoofd naar huis liep. HIj voelde zich vreselijk. Eenmaal thuisgekomen vertelde hij zijn vrouw Zeres en zijn vrienden wat er gebeurd was. Dat was iets totaal anders dan iedereen verwacht had. Ze hadden met z’n allen zitten wachten op Haman en Mordechai. Maar niets van dat alles. De Heere God had alles zo bestuurd dat iedereen besefte dat er een Goddelijk ingrijpen had plaatsgevonden. De wijze vrienden van Haman, inclusief zijn eigen vrouw zeiden tegen hem: “ Je hebt verloren van die Mordechai. En dit is nog maar het begin. Als hij een Jood is, kun je nooit van hem winnen. Je zult altijd van hem verliezen, want hun God staat hen bij. “ 

Ze waren nog niet uitgesproken of de dienaren van de koning stonden voor de deur. Er was geen ontkomen aan, Haman moest mee. Zo kwamen de koning en Haman om deel te nemen aan de maaltijd die Ester had bereid. Toen de wijn geschonken werd, zei de koning: Wat wilt u vragen? Het zal u gegeven worden. Wat is uw wens? Al is het de helft van mijn rijk, uw wens zal vervuld worden. 

Ester was de avond ervoor volgens een weloverwogen plan te werk gegaan door haar verzoek aan Ahasveros uit te stellen. Het was een uiterst gevaarlijk plan om Haman aanwezig te laten zijn op het moment dat ze haar gemaal in kennis zou stellen van de precaire situatie waarin zij en haar volk zich bevonden. Ze wist alles van het feit dat Haman de vreselijke wet om haar volk uit te roeien bedacht had. Het was een eenvoudige rekensom om te concluderen dat Haman er alles aan zou doen om het plan door te laten gaan. Ester kon onmogelijk narekenen wat de reactie van de beide mannen zou zijn. Hierin moest zij zich op Jahweh beroepen en hem alleen vertrouwen voor de uitkomst van haar verzoek aan Ahasveros. Ester wist dat er door vele Joden in Susa voor haar gebeden was, en nog werd. Ze wist dat haar zaak de zaak van God diende, en was bereid om voor de uitkomst van haar verzoek haar eigen leven in de waagschaal te stellen. 

De maaltijd was een succes, het smaakte voortreffelijk. Tijdens het tweede gedeelte van de maaltijd, die voor drank en gesprekken bestemd was, neigde de koning zich naar Ester en vroeg haar nogmaals wat de inhoud van haar verzoek aan de koning was. Er wordt een enorme spanning opgebouwd in het verhaal. De koning zou gebonden zijn door twee niet met elkaar te verzoenen zaken: aan de ene kant zijn toezegging aan Haman met betrekking tot de voorgenomen Jodenpogrom, aan de andere kant zijn herhaalde verzekering aan Ester dat zij mocht vragen wat ze wilde, hij zou het haar geven. 

Wist Ester wat er die dag was gebeurd? Als ze het geweten heeft, moet het haar moed gegeven hebben. De Heere was aan het werk om Zijn eigen zaak, Zijn eigen volk, en Zijn eigen eer te doen gelden. Het zou de satan nooit lukken om Zijn kinderen uit te roeien. De aloude haat tussen de nakomelingen van de vrouw Eva en de satan zou ten gunste van het nageslacht van de mens uitvallen. Gods plan na de zondeval was niet om Zijn volk om te laten komen, maar om het te redden. 

Lees Ester 6 na. Vraag: heb je zelf weleens ervaren dat je leven heel anders verliep als dat je gepland had? Schrijf eens op wanneer dat was. Heb je daar Gods
leiding of ingrijpen in ervaren? Op welke manier? 
Tip: Maak voor jezelf een boek van gedachtenissen. Dat is mooi, en geeft je de gelegenheid om de gouden draad van de Godsregering in je eigen leven op te merken, en daar de Heere voor te danken. Het geeft je ook de gelegenheid om te bidden om Zijn leiding.