Ester 5 : 1 – 8

Toen de derde dag was aangebroken hulde Ester zich in een koninklijk gewaad, en ging naar de binnenhof van het koninklijk paleis. Daar bleef ze staan, tegenover de troonzaal. In de zaal zat de koning op zijn koninklijke troon tegenover de ingang. Zodra hij koningin Ester in de ingang zag staan, voelde zoveel genegenheid voor haar dat hij haar de koninklijke scepter toestak die hij in zijn hand hield. Ester ging naar voren en raakte het uiteinde van de scepter aan. Toen vroeg de koning haar: Wat is uw bede koningin Ester? Wat is uw wens? Al was het de helft van mijn rijk, het zal u gegeven worden. En Ester antwoordde : als het de koning goeddunkt, laat hij dan vandaag nog samen met Haman bij mij komen en deelnemen aan de feestelijke maaltijd die ik voor hem heb bereid. Daarop gaf de koning bevel om Haman zo snel mogelijk te halen. We zullen doen zei hij, wat Ester verzoekt.  

Met de vroomheid en Godsvrucht die een echte Israëlitische betaamt,  besloot Ester om een vastentijd te houden. Zij en haar hofdames zouden zich door gebed aan God wijden om zo naar eeuwenoud gebruik de gunst van Jahweh te vinden. Ester stuurde Mordechai een boodschap met de opdracht om alle Joden in Susa bij elkaar te laten komen en in alle synagogen die de stad rijk was voor haar te bidden. Iedereen moest meedoen, want voor iedereen dreigde dezelfde ondergang. En zo gebeurde het. 

Na drie dagen – de vastgestelde tijd om te vasten – maakte Ester zich gereed om naar de koning te gaan. Ze zocht een koninklijk gewaad uit, waarvan ze zeker wist dat het de koning behagen zou. Daarna begaf ze zich moedig en waardig in de kracht van God naar de voorhof van de koninklijke hof. Ze was besloten om zich met haar leven garant te stellen voor haar volk. 

Ahasveros zag de lieflijke gestalte van zijn koningin. Een golf van liefde en genegenheid vulde zijn hart. Spontaan pakte hij de gouden scepter en reikte die naar voren. Als in een droom liep Ester naar voren. Haar vingertoppen raakten de koninklijke scepter even aan. Ze hoefde niets te doen, de koning was haar voor en vroeg haar wat ze van hem wilde. “ Al verlang je de helft van mijn koninkrijk, ik zal het je geven.”  zei hij. Toen wist Ester dat God met haar was. Feitelijk had Ahasveros haar verzekerd van het feit dat ze in gemeenschap van goederen was getrouwd. 

Als Perzische koningen hun gunstelingen wilden belonen, dan haalden ze niets uit de koninklijke schatkist, maar gaven hun recht op een deel van de inkomsten van een stad of provincie. Ester kreeg zelfs de helft van het immense koninkrijk van de Meden en Perzen aangeboden. Het kostte Ester nu geen moeite meer om haar vraag te stellen. Of de koning die avond samen met Mordechai bij haar wilde komen dineren, een maaltijd die zij zelf had bereid. 

Ahasveros stemde gelijk toe. Hij voelde zich blij verrast en kon een onderbreking van de gangbare staatszaken goed gebruiken. Hij beval zijn adjudanten om Haman gelijk te gaan halen zodat hij van de invitatie van de koningin in kennis gesteld kon worden. Ester dacht er niet aan om haar werkelijke vraag in deze entourage te stellen. Alle hoffunctionarissen en andere bedienden zouden de inhoud van het gesprek als vogels over de stad uitstrooien, terwijl Ester nog niet zeker was van de uitkomst van haar missie. God Zelf gaf Ester wijsheid en kracht om de weg te gaan die ze gaan moest. 

Vraag: Ester bereidde zich vol zorg voor. Dat deed ze via vasten en bidden.
Bereid u / bereid jij je voor om God te ontmoeten?