Ester 2 : 21 – 23

In die tijd werkte Mordechai in een gebouw bij de ingang van het paleis. Ester had nog steeds niet gezegd uit welk volk en uit welke familie ze kwam. Want dat had Mordechai haar verboden en Ester luisterde goed naar hem. Net als vroeger toen hij nog voor haar zorgde. Mordechai werkte dus bij de ingang van het paleis. Toen er weer nieuwe meisjes gebracht werden, hoorde hij twee mannen met elkaar praten. Dat waren Bigtan en Teres, twee mannen van de koninklijke lijfwacht. Ze vonden dat de koning hen slecht behandeld had. Ze waren zo boos op hem dat ze een plan bedachten om hem te doden. Mordechai hoorde wat ze van plan waren, en hij vertelde het aan koningin Ester. Daarna vroeg hij haar om het aan de koning te vertellen. Dat deed Ester. De koning liet de zaak onderzoeken en stelde vast dat het waar was. De twee mannen werden gedood en aan een paal gehangen. En de koning liet in de jaarboeken opschrijven wat er gebeurd was. 

Het leven hernam zijn koninklijke loop. Ester wende aan het hofleven. Ze was koningin geworden van een immens groot rijk, zo enorm dat ze zich daar in de verste verte geen voorstelling van kon maken. Haar echtgenoot deelde haar geloof niet, en wist niets over haar God.  Het leven met Ahasveros leek in geen enkel opzicht op een normaal en gelukkig huwelijksleven. Waar Adam zich in zijn vrouw Eva verheugde, en ze beiden  als zorgeloze mensenkinderen in een  volmaakte wereld mochten wonen, leefden Ester en Ahasveros in een decadent rijk waarin alles zich centreerde rondom de absolute macht van een alleenheerser. Ester mocht alleen maar bij de koning komen als hij haar riep, en wilde dat ze tijd met hem doorbracht. Zo niet, dan wachtte haar het leven binnen de koninklijke harem. Ahasveros wist niets over de afkomst en religie van zijn koningin, want Ester hield zich aan de restricties van haar oom, en repte met geen woord over haar komaf. 

Mordechai hield zijn petekind nauwlettend in het oog. Zijn functie gaf hem permissie om zich binnen de koninklijke poort op te houden, een gebied waar allerlei officiële en zakelijke gebeurtenissen plaatsvonden. Het krioelde er van mensen die zich met elkaar inlieten over de meest uiteenlopende zaken. Mordechai vroeg er elke dag hoe het met Ester ging. Op een dag ving hij flarden op van een geheimzinnig gesprek. Mordechai hoorde de naam van Ahasveros vallen en spitste zijn oren. Tot zijn afgrijzen hoorde hij dat Ahasveros niet lang meer te leven had, als het aan deze mannen lag. Ze beraamden een complot om hem te doden. Onmiddellijk gaf Mordechai aan Ester door wat hij had gehoord, en noemde de namen van Bigtan en Teres, leden van de koninklijke lijfwacht. Ester bedacht zich geen ogenblik, maar gaf het bericht namens haar oom door aan Ahasveros. De mannen werden gearresteerd, er wachtte een gruwelijke vergeldingsactie. Ze werden aan een paal gespietst en bleven daar dagen hangen als afschrikwekkend voorbeeld voor iedereen die het in zijn hoofd haalde om een complot tegen de koning te beramen. 

De gebeurtenissen werden opgetekend in de koninklijke archieven, maar niemand dacht aan Mordechai. Bijzonder vreemd dat er geen beloning uitgeloofd werd voor de klokkenluider. Jahweh had het zo besloten, Mordechai moest een rol spelen in het verdere verloop van de gebeurtenissen. 

Ester was in een levensgevaarlijke wereld terecht gekomen. Hoe kon ze trouw blijven aan haar geloof in een omgeving waarin elke gedachte die niet op één lijn lag met de wil van de koning, gruwelijk werd afgestraft? Ester de Perzische koningin met een dubbele identiteit. Ester hoorde de regels van de Thora nog dagelijks in haar hoofd klinken. Maar haar ogen zagen een totaal andere wereld. Was het mogelijk om trouw te blijven aan Yeshua? Zou ze zich nooit verspreken tegenover de koning? Wat zou er gebeuren als hij besefte dat Joden geen andere goden boven hun God erkenden? 

Maar er gebeurde niets. Ester bleef ongedeerd en leefde haar leven naast de koning.
Haar leven werd door een Goddelijke kracht beschermd, geleid en bewaard. Die kracht werd zichtbaar in de trouw van Mordechai.