Een aardige dominee

Mijn vader was predikant.
In hart en nieren.
Hij was een echte herder, hij hield van de schapen die aan zijn zorgen waren toevertrouwd.
Elke maandagmorgen vroeg ging hij op pad, in een grote gemeente was er altijd een lange lijst mensen die een bezoekje nodig hadden.
Hij ging eerst naar het “ rusthuis “ , daar waren zijn schapen al vroeg wakker.
” Op de stem van het vogeltje ” heette dat.
Sommige mensen boden hem een borrel aan op de vroege morgen, ze haalden dan geheimzinnig een fles jenever van onder hun bed.

Een moeder van 17 kinderen vond dat mijn vader met 9 kids een mooi “ begunnetje “  had.

Het dashboardkastje van zijn auto lag vol snoep.
Elk kind van de gemeente wist dat de dominee een beetje sinterklaas kon zijn. 

Vandaag lag er een dik album op de grote tafel van het huis van mijn ouders .
We papperlappen wat en mijn vader liet me zijn collectie zien. Albums vol foto`s trouwstellen van wie hij het huwelijk had ingezegend. Hij kreeg van elk stel de mooiste trouwfoto voor zijn verzameling.
Ik blader door de dikke albums, en zie veel gelukkige gezichten. Sommige mensen zijn al niet meer in leven.
Daar mijmer ik wat over door. Als je toch eens van tevoren wist wat je te wachten stond, op je huwelijksdag. Dan zouden al die jonge gezichten er lang niet zo stralend hebben uitgezien.
Het leven is kort, en broos. Sommige echtparen verloren een kind, anderen werden ernstig ziek, of stierven.
Zo gaat het leven. 

Mijn vader had ook een enorme verzameling geboortekaartjes. Alle kersverse papa`s en mama`s   werden door mijn vader en moeder  bezocht. Ze hadden een kast met kraamcadeautjes. Het was een hele gezellige kast. Ik vond het geweldig om de kleine sokjes, rompertjes, en slabbetjes te bekijken. Ze stonden keurig in het gelid klaar om weggegeven te worden. 

Mijn vader stond vaak aan het open graf. Hij vond dat moeilijk, hij raakte dat beeld van de kist en het graf nooit kwijt heeft hij wel eens gezegd.
De dood blijft de laatste vijand die teniet gedaan moet worden. 

Mijn vader heeft aan veel sterfbedden gestaan.
Daar – op die plek –  heeft hij ook wonderen beleefd. Mensen die juichend weggingen van de aarde.
Er waren ook kinderen, die veilig thuis werden gehaald.