Dit is vandaag, morgen komt later

Om acht uur staat de monteur op de stoep om het internet te repareren. Hij rent met mondkap op door het huis van het ene wifi punt naar het andere. Hier split hij wat open, daar zet hij iets bij. Af en toe mompelt hij een wachtwoord of belt even met een collega. Na een uur of anderhalf blijkt dat er iets niet goed zat met de doorlaat of zo. Hij drinkt een bakje koffie en vertelt wat ik allemaal tegen Frans moet zeggen. Ik heb allang zijn nummer gebeld zodat alles gelijk aan hem doorgegeven wordt, want al die geheimtaal daar heb ik niet zoveel mee. Kan ik niet onthouden. Ik ben vliegende keeper, ren achter de monteur aan en voorzie hem van ijzerdraadjes, paperclips, papier en noem de nodige codes. Intussen vertelt de monteur van alles over zijn werk. Het is niet eenvoudig om elektromonteur te zijn, je vliegt de hele dag van het ene adres naar het andere en je moet je in onmogelijke bochten wringen om allerlei warrige zaken op te lossen. 

De ochtend is een eind gevorderd als er iemand van pleegzorg op de stoep staat. We hebben het levensverhaal van een van onze pleegkinderen op laten schrijven, zodat het straks een eigen levensverhaal meekrijgt zijn verdere leven in. In hele eenvoudige taal staat een leventje vol pijn en tekorten opgeschreven. Toch zijn er ook mooie dingen geweest, daar proberen we wat extra kleur aan te geven. Ik heb grote bewondering voor de schrijfster van de goede, voorzichtige woorden die ons pleegkind straks te lezen zal krijgen. 

Als we alles doorgesproken hebben, en hier en daar wat aangevuld, komen de eersten weer thuis. Lunches, koffie, bedden verschonen, een was draaien. Een beetje studeren en schrijven, iets in stelling zetten zogezegd. De dag vliegt om, hoe is het mogelijk, ik heb nog bijna niks gedaan! 

In de avond is er een meeting in de kerk over Buddy`s. We horen grappige mooie en ontroerende verhalen over het functioneren van dit systeem. Stel je voor dat straks iedereen van de kerk een eigen buddy heeft, dat zou fantastisch zijn! Toen onze jongste vanuit Antwerpen in Rotterdam ging wonen, kwam hij op een grote universiteit, en moest hij zijn weg naar één van de kerken vinden. Gelukkig was er vlakbij zijn huis een gemeente waar hij catechisatie ging volgen, en ook een buddy toegewezen kreeg. Een vaderlijke man die hij dag en nacht met al zijn vragen kon benaderen. Dat waren er veel, het is niet eenvoudig om wetenschap en geloof te combineren. Maar de Heere heeft zijn leven zo geleid dat Gods Vaderlijke zorg en goedheid er altijd waren. Die buddy is een grote zegen voor zijn geloofsleven geweest.

Tussen alle bedrijven door heb ik gezellig met mijn moeder bijgetelefoneerd, en mijn nieuwe website een beetje verder ingevuld. Gelukkig heeft Frans gekookt. Ben zo blij dat hij alles kan! 

Vandaag heb ik Gods liefde ervaren in mooie mensen om mij heen.