Handelingen 20
Na de spannende gebeurtenissen in Efeze riep Paulus de leerlingen bij elkaar. Hij voelde goed aan dat het hoog tijd was hen moed in te spreken! Eén van de belangrijkste rollen die een geestelijk leider te vervullen heeft. Ongetwijfeld opende hij daarbij de Bron waaruit hij zelf het Leven putte: Het Woord van God. Daaruit vloeiden gebed en lofprijzing voort! Daarna vertrok hij naar Macedonië. Het was geen race om de klok, er werd volop tijd genomen om onderweg andere gelovigen te bemoedigen. Uiteindelijk arriveerde Paulus in Griekenland. Daar in Efeze bleef hij drie maanden. Die tijd heeft hij goed gebruikt, hoogstwaarschijnlijk bezocht hij de gemeente van Korinthe. ( zie de inleiding op 2 Kor. ) Een heerlijk weerzien met geliefde geloofsgenoten. Hoewel, niet iedereen bleek onverdeeld ingenomen met zijn komst. Net voor het tijdstip van zijn vertrek bleek dat de Joden een aanslag op zijn leven beraamden. Bliksemsnel veranderde Paulus zijn reisplan en besloot via Macedonië naar Jeruzalem terug te keren. Het reisgezelschap bestond uit afgevaardigden van de verschillende jonge kerken. De taak van deze zeven mannen was om de collecten die hen onderweg overhandigd waren in eigen persoon naar Jeruzalem te brengen.
Daar gaan Sopratus de zoon van Pyrrhus uit Berea, Aristarchus en Secundus uit Tessalonica, Gajus uit Derbe en Timotheüs,Tychikus en Trofimus uit Asia. Zij reisden vooruit om in Troas het gezelschap op te wachten. Paulus zelf nam de tijd voor het feest van het Ongedesemde Brood. Een dankdag, een feest ter ere van de Heere. Zeven dagen lang werd er ongedesemd brood gegeten in huizen waaruit alle zuurdesem verwijderd was. Bijzondere wetten die vanuit de oude tijd in stand gehouden waren. Traditie, die nog uit de tijd van Mozes stamde ( Exodus 12: 14 ) Heerlijk om God te loven en te prijzen met mensen die je lief en dierbaar zijn! Na het feest kwam het reisgezelschap in Troas weer bijéén.
Op de eerste dag van de week werd het brood gebroken. De maaltijd van de Heere ( 1 Kor. 11: 18 – 34 ) werd gevierd. Blijdschap, verheuging, eenvoudige harten en zingende zielen omdat God zo goed was! Geen woord over de doodsbedreiging en de aanslag die de Joden nog maar net beraamd hadden. Paulus schijnt nergens last van te hebben en begint geestdriftig een redevoering. Ongetwijfeld is de Heilige Geest vaardig geworden want Paulus weet van geen ophouden! Hij preekt en spreekt maar door! Paulus, word het niet een beetje laat? Het is al middernacht!
De olielampen suizen zacht in de nachtelijke stilte. Het bovenvertrek wordt er zacht door verlicht. Eutychus -een jonge man – zit in het venster. Om een goed overzicht te houden? Of heeft hij zijn plek aan een ouder iemand afgestaan? Hoewel Eutychus belangstelling heeft voor de rede van Paulus, wordt het hem toch een beetje teveel allemaal. De naam Eutychus betekent : “ aan wie iets goeds overkomt.” Daar lijkt het in eerste instantie totaal niet op want Eutychus valt in slaap. En, wat nog erger is, hij valt uit het raam naar beneden! Van driehoog stort hij als een blok omlaag. Verschrikte uitroepen volgen! Paulus`woorden breken af, iedereen stormt naar beneden. Daar ligt Eutychus. Dood. Bevende handen nemen hem op. Verschrikkelijk! Zou het levendmakende Woord van God een dode opleveren? Wat een ongedacht einde aan de preek!
Paulus doorbreekt de kring die zich rondom het slachtoffer gevormd heeft en loopt resoluut op Eutychus af. Strekt zich over hem uit en neemt de jongen in zijn armen. De omstanders wijken respectvol uitéén. Ze weten maar al te goed dat Paulus vol van de Heilige Geest en van Gods kracht is!
“ Wees niet bang, houd op met dat misbaar, zijn ziel is in hem” zegt hij rustig. Zouden de klaagvrouwen al begonnen zijn? In het oosten was men gewend om zich bijzonder expressief uit te drukken. In vreugde zowel als in verdriet. Het was de gewoonte dat buurvrouwen jammerend de doden uit hun omgeving beklaagden. Heel goed mogelijk dat er van deze vrouwen aanwezig waren tijdens het drama in de opperzaal.
Alsof er niets gebeurd is gaat Paulus terug naar boven en vervolgt zijn preek. Hij denkt er geen moment aan om die af te lassen want hij heeft nog zoveel troostvolle woorden te zeggen die de Geest hem ingeeft! Misschien zouden deze gelovigen elkaar op aarde nooit meer terugzien. Er wordt opnieuw brood gebroken. De gesprekken zwellen aan. Er wordt van hart tot hart gesproken, en voordat de mensen het beseffen breekt de morgenschemering aan. Paulus neemt geen rust maar vertrekt. Slapen kan hij straks wel, als de golven het deinende schip dat hem naar Assus brengen zal, in een heerlijke rustplaats zullen veranderen.
Daar gaat de trouwe apostel Paulus! De achtergebleven leerlingen hebben de tijd van hun leven gehad. Met verse olie van de Geest en de kennis van God vervuld, nemen zij Eutychus met zich mee. Bijzonder gesterkt door alles wat zij gehoord en gezien hadden, gelijk tot hen gesproken was!
