De wonderen van Jezus

Weer ging Hij naar de synagoge. Daar was ook een man met een vergroeide hand. De farizeeën letten goed op Jezus. Ze dachten: ” als Hij die man beter maakt op de sabbat, kunnen wij een klacht tegen Hem indienen. Jezus zei tegen de man: ” Kom eens hier staan. ” Toen zei Jezus tegen de farizeeën: ” Mag je op de sabbat iets goeds doen? Of is het beter om iets slechts te doen? Mag je op sabbat iemands leven redden? Of is het beter om iemand dood te laten gaan? ” Maar de farizeeën gaven geen antwoord. Jezus keek hen aan. Hij was boos en verdrietig omdat ze Hem niet wilden begrijpen. Jezus zei tegen de zieke man: ” Steek je hand uit. ” De man stak zijn hand uit, en meteen was de man beter. De farizeeën liepen weg. Ze maakten een plan om Jezus te doden. Ze maakten dat plan samen met de dienaren van koning Herodes. ” ( Marcus 3 : 1 – 6 )

Opnieuw ging Jezus naar de synagoge, want het was sabbat. Hoewel hier een nieuw hoofdstuk begint, sluit dit gedeelte precies aan bij het vorige. Het gaat over wat wel of niet mocht op de sabbat, maar het gaat hier vooral over het groeiende conflict tussen Jezus en de farizeeën en schriftgeleerden ( vgl Marcus 2 : 6, 18, 24 ) dat in dit bijbelgedeelte uitloopt op een climax. ( vs 6 ) 

De woorden palin ( opnieuw ) en ten ( de ) verwijzen naar een eerder optreden van de Heere Jezus in de synagoge. De enige gebeurtenis die hierop van toepassing kan zijn, is de gebeurtenis die beschreven is in Marcus 1 : 21 – 29 ) Daaruit kun je de conclusie trekken dat deze gebeurtenis zich afspeelde in de synagoge van Kapernaüm. 

De reden dat de Heere Jezus naar de synagoge ging was, omdat hij Zijn Goddelijk onderwijs zou gaan geven. ( vgl Marcus 1 : 21, 38 ). Onder de bezoekers van de synagoge bevond zich een gehandicapte bezoeker. Hij had een verschrompelde hand, die waarschijnlijk achtergebleven was in groei, of door ziekte vergroeid, en daardoor onbruikbaar geworden was. Dit verhinderde hem om zijn dagelijks werk te doen. De man was arbeidsongeschikt geworden. 

Marcus vertelt ons niet gelijk wie er allemaal in de synagoge waren, maar ze letten allemaal op Jezus, dat maakt hij ons wel duidelijk. In vers 6 zal Marcus vertellen dat het om farizeeën ging, een stroming binnen de joodse godsdienst die de wetten van de Thora helemaal uit hun hoofd kenden, en nauwkeurig naleefden. Ze sloegen Jezus nauwkeurig gade om te ontdekken of ze Hem konden betrappen op iets dat tegen de wet en dus tegen Gods wil inging. ( vgl Marcus 2 : 6, 16, 24 ) Natuurlijk hadden ze de gehandicapte man ook gezien, en ze wisten dat Jezus al vaak zieken genezen had. Het was te verwachten dat Hij dat ook deze keer zou doen. Het waren de ideale omstandigheden om Jezus in de val te laten lopen. Omdat het sabbat was, zou een daad van genezing overtreding van Gods gebod aangaande de sabbatsrust betekenen. ( Marcus 2 : 24 ) Volgens de farizeïstische wetten mocht een genezing alleen maar op de sabbat plaatsvinden als het om iemand ging die in levensgevaar verkeerde. ( zie Math. 12 : 10 ) Het kon de farizeeën niets schelen dat er iemand gezond zou worden, ze wilden maar één ding: Jezus in de val lokken om van Hem af te zijn. 

Jezus – die de gedachten van de mensen volkomen kent en doorziet – wist alles van de kwaadwilligheid om Hem heen, maar Hij liet zich niet van zijn missie afbrengen. Hij nodigde de man met de verschrompelde hand uit om in het midden te komen staan. De man gehoorzaamde direct. Naar de gewoonte van die tijd zaten de mensen gehurkt, zodat het staan van de gehandicapte hem nog meer in de volle belangstelling plaatste. Openlijker kon het niet, de Heere Jezus eiste alle aandacht op voor wat Hij wilde gaan zeggen. 

Jezus richtte het woord tot de farizeeën met een dubbele vraag. De woorden ‘ is het geoorloofd?’ herinneren aan hun eigen vraag. ( Marcus 2 : 24 ) Met Zijn vraag wilde Jezus hen tot een keuze dwingen. ( vgl Marcus 2 : 9 ) Het leek een beetje een overbodige vraag omdat het nooit goed is om kwaad te doen, zeker niet op de sabbat. De Heere Jezus maakte duidelijk dat Gods normen bedoeld waren om goed te doen, en zeker op de sabbat. Deze waarheid liet de Meester tot Zijn hoorders doordringen, om nog een stapje verder te gaan. De volgende vraag die Hij stelde was: “ Is het geoorloofd op de sabbat een mens te genezen of te doden? “ Het werk van de Heere Jezus bestond uit het Heil dat Hij verkondigde, maar ook uit de wonderen van genezing die het Heil vergezelde. Het Heil van de redding van mensen! ( Marcus 1 : 1, 15 ) De genezing die de Heere ging verrichten, paste daarom juist perfect bij het karakter van de sabbat. Maar daar dachten de farizeeën helemaal niet aan. Ze wilden Jezus aanklagen, om Hem te kunnen doden. 

Onwillig bleven ze daarom zwijgen. Ze gingen niet op Jezus vragen in, en ook niet op de waarschuwing aan hun adres. Ze volhardden in hardnekkigheid en zelfgenoegzaamheid. De Meester keek verontwaardigd rond. Hij stak vervolgens zijn verontwaardiging over hun houding niet onder stoelen of banken. De verharding van hun hart maakte Hem boos en verdrietig tegelijk. Verharding is steeds het probleem van het volk van Israël geweest. ( Jesaja 6 : 10 / Romeinen 11 : 25 ), alsook dat van de heidenen ( Efeze 4 : 18 ) 

Maar die houding van de farizeeën kon de Heere Jezus niet weerhouden van goed te doen. Hij gaf de gehandicapte man de opdracht om zijn hand uit te steken, iets wat hij eigenlijk helemaal niet kon. Maar de man stak zijn hand uit, met het gevolg dat deze gezond werd, zoals zijn andere hand. 

Helaas volgden er geen kreten van blijdschap. De gezonde man werd niet omhelsd of gefeliciteerd. De Heere werd niet gedankt, niets van dat alles. De farizeeën verlieten woedend de synagoge. Jezus had zich openlijk tegen hun wetsregels gekeerd! Dat betekende een climax in hun confrontaties met Hem. Op overtreding van het sabbatsgebod stond niets minder dan de doodstraf. ( Exodus 31 : 14 ) 

Nu konden ze onder de Romeinse bezetting niets op eigen houtje. Daarom organiseerden ze nog op dezelfde dag een vergadering met de Herodianen. Dat waren partijgenoten van koning Herodes Antipas. Hun taak was het om de politieke orde te handhaven. Normaal gesproken behoorden de Herodianen tot de Sadduceese, vrijzinnige theologische stroming en lagen ze altijd overhoop met de farizeeën. Maar met Jezus als gemeenschappelijke tegenstander, vonden de twee groeperingen elkaar. Samen bespraken ze hoe ze Hem konden ombrengen. Het conflict tussen de Heere Jezus en de theologische elite van het Jodendom was hiermee tot een absoluut hoogtepunt opgelopen. 

Deze passage is een onderdeel van een aantal belangrijke twistpunten tussen de Heere Jezus en de orthodoxe Joden. Het ging over de deelname aan de maaltijd, het vasten, en het vieren van de sabbat. Elk dispuut begon met een vraag van de kant van de farizeeën. Om precies te zijn: van de schriftgeleerden ( Marcus 2 : 16 ), vergezeld van de leerlingen van Johannes de Doper ( Marcus 2 : 18 ) 

In alle drie de situaties die Marcus ons voor ogen schildert, komen Jezus` houding, en de volmacht die Hij dacht te hebben, niet overeen met het idee dat Zijn tijdgenoten van een leraar hadden. Jezus Zelf trok in korte, krachtige bewoordingen de volgende conclusies uit de drie debatten “ Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars. “ “ Jonge wijn hoort in nieuwe zakken. “ “ De Mensenzoon is Heer en Meester ook over de sabbat. “ 

Met deze uitspraken kalmeerde Hij Zijn tegenstanders niet, maar gooide juist olie op het vuur. Zijn tegenstanders wilden Hem uit de weg ruimen. Jezus` bekendheid groeide en groeide ondanks de voorzichtigheid die de Zoon van God betrachtte. ( Marcus 3 : 7,11, 12 )Zo liep het Goddelijk plan van Zijn Vader uit op de dood van Zijn geliefde Zoon. Een dood die noodzakelijk was om ons het eeuwige leven te schenken. Als je daarover nadenkt, groeit de verwondering en aanbidding in je hart. Je krijgt het nooit begrepen dat de Heere Jezus zoveel voor ons mensen over had. 

Jezus is in de hemel. Hij heeft het lijden en sterven volkomen volbracht. Wij die nog op de aarde zijn, verwonderen en verblijden ons daarin. Elke dag nog genezen de wonderlijke woorden en daden van Jezus mensenharten en zielen. Glorie aan God, de Almachtige!