“ Ontzet en opgetogen verlieten ze haastig het graf om het aan Zijn leerlingen te gaan vertellen. Op dat moment kwam Jezus hun tegemoet en groette hen. “ ( Mattheüs 28 : 9 )
De vrouwen uit Galilea en Josef van Arimatea waren tot het einde toe en daarna niet van Jezus` zijde geweken. De beschrijving van de graflegging had de onmogelijkheid van elke uitvlucht al laten zien. Het rotsblok voor de ingang was loodzwaar en kon onmogelijk door een enkele man worden weggerold. Bovendien zou het Romeinse zegel elke opening van het graf hebben aangetoond. Er stonden ten overvloede nog wachten voor het graf opgesteld. Maar de liefde voor Jezus overwon elk argument dat ervoor pleitte om weg te blijven bij het graf. Daarom hadden de vrouwen hun specerijen gemaakt en spoedden de vrouwen zich naar de graftuin op die morgen na de sabbat. Het was nog vroeg, de zon kwam net op.
Opeens was er een grote aardbeving. Er kwam een engel van de Heere uit de hemel naar beneden. Alsof het hem geen enkele moeite kostte rolde hij de steen weg van voor het graf, en ging er op zitten. De engel leek op het stralende licht van de bliksem, zijn kleren waren wit als sneeuw.
De wachtpost die voorbereid was op zwaarden en spiesen, op een ongeregelde bende Joden, of op bewapende leerlingen van Jezus, had er geen notie van wat er nu gebeurde. De gebeurtenissen van de laatste dagen, de opstandige stad, de roepende menigte, en de lijdende integere Man hadden ervoor gezorgd dat ze onwillekeurig bevangen waren door de situatie. En nu dit! De aarde schudde, een verblindend licht, levende gedaanten! Het was meer dan ze aankonden. Ze verdedigden het graf geen seconde. Bevend van angst vielen ze plat op de grond neer. Het leek alsof ze dood waren.
De engel die de mannen geen seconde zijn aandacht waardig keurde, wendde zich tot de vrouwen. Vanuit het verblindende licht klonken verlossende woorden: “ Jullie hoeven niet bang te zijn. Ik weet dat jullie naar Jezus zoeken, ik weet dat Hij aan het kruis gestorven is. Maar jullie moeten Hem hier niet langer zoeken, Hij is hier niet. Want Hij is opgestaan uit de dood, zoals Hij gezegd heeft. Kom maar kijken, hier heeft Hij gelegen. “ Ze zagen de lege plek, de doeken, maar Jezus was er niet. De engel gaf hen de opdracht om de leerlingen dit blijde nieuws te gaan brengen. “ Vertel hen ook dat Jezus naar Galilea gaat. En dat ze Hem daar zullen zien. Dat was wat Ik jullie moest komen vertellen. “
Opnieuw stond het hele leven van de vrouwen op z’n kop. Hoewel ze het blijde nieuws hadden kunnen verwachten, was het wel het laatste dat ze dachten te horen. Toch was er geen moment van ongeloof, integendeel. Grote blijdschap vulde hun harten. Ze lieten de specerijen voor wat het waren, om het Goede Nieuws te gaan brengen. Terwijl ze de graftuin wilden verlaten was Hij er ineens. “ Wees gegroet! “ klonk het.
Toen was er alleen nog aanbidding, ze zonken neer, grepen Zijn voeten waar de spijkergaten in zaten en aanbaden Hem. Jezus liet ze begaan, maar hielp hen tegelijkertijd om zich te hervinden. “ Wees niet bang, ga nu verder, vertel Mijn broeders dat ze naar Galilea moeten gaan, daar zullen ze Mij ontmoeten.” zei Hij.
Galilea, het grootste zoetwaterreservoir van Israël was De Plek om Hem weer te zien. Galilea was Israëls belangrijkste drinkwaterbron. De Heere Jezus had geen mooiere plaats uit kunnen kiezen voor het weerzien. Daar lag de herinnering aan Zijn meest gesproken woorden en verrichtte wonderen.
Ongelooflijk! Geen smeurtje van wrevel, boosheid, verdriet, of verwijt in Jezus` stem. Broeders had Hij uitgekozen, broeders bleven het. Daar had niets wat aan kunnen veranderen. Dwars door lafheid, verraad, lijden en dood heen had Gods Liefde het gewonnen.Trouw en goedheid, leven, leven, eeuwig leven waren de buit. Jezus was de grote Overwinnaar! ( SB, SV met uitleg, NBV, SB in perspectief, de Bijbel in gewone taal, MH )