De opstanding! ( 4 )

Toen kwamen ze bij het dorp Emmaüs. Jezus deed alsof Hij verder wilde reizen. Maar de twee leerlingen hielden Hem tegen en zeiden: ‘ Blijf toch bij ons. Want de dag is bijna voorbij het wordt al donker. Toen ging Jezus met hen mee. Tijdens het eten nam Jezus het brood. Hij dankte God, brak het brood in stukken en deelde het uit. Op dat moment herkenden de leerlingen Jezus. Maar direct daarna zagen ze Hem niet meer. De twee leerlingen zeiden tegen elkaar: ‘ Had jij onderweg ook al zo’n bijzonder gevoel? Er was iets toen Hij met ons praatte en de heilige boeken uitlegde. En meteen stonden ze op en gingen terug naar Jeruzalem. Ze gingen naar de elf leerlingen en de anderen. ‘ Jezus is opgestaan, het is echt waar! Simon Petrus heeft Hem gezien. Toen vertelden de twee leerlingen wat zij onderweg hadden meegemaakt. En hoe ze Jezus herkend hadden toen Hij het brood brak. Terwijl de leerlingen aan het praten waren, stond Jezus plotseling bij hen. Hij zei: ‘ Ik wens jullie vrede. ‘ ( Lucas 24 : 28 – 36 )

 

Het gesprek was nog niet ten einde, maar ze naderden de plaats van bestemming. Het was laat geworden. De mannen drongen er bij Jezus op aan dat Hij meeging naar hun huis. De man die hen zoveel wijsheid en inzicht had verschaft, was in korte tijd als een vriend geworden. Daarom wilden ze niets liever dan dat Hij bij hen zou blijven die nacht, zodat Hij geen ander onderkomen hoefde te zoeken. 

De tafel werd gedekt. Het gezelschap nam plaats. Er gebeurde iets bijzonders. Jezus nam de rol van gastheer op zich. Hij nam het brood, sprak de dankzegging uit en deelde het brood uit. De formulering komt overeen met de spijziging van de 5000 ( Lucas 9 : 16 ) en met het Laatste Avondmaal ( Lucas 22 : 19 ) en suggereert dat er hier met name op dat laatste gezinspeeld wordt. ( vgl. Joh. 21 : 13 ) 

Dat Jezus werd herkend aan de wonden in Zijn handen staat niet in de tekst ,maar kan niet anders zijn geweest. In een flits begrepen de mannen Wie het was die de Schriften aan hen had uitgelegd. Jezus! 

Op hetzelfde ogenblik verdween Jezus uit hun gezicht. Dat was mogelijk omdat Jezus na Zijn opstanding een lichaam had dat niet aan tijd of plaats gebonden was. ( vs 36/ Joh. 20 : 19, 26 ) Jezus had de mannen geleerd wat ze nodig hadden, en verdween daarom uit hun gezicht. 

Verwonderd bleven de twee mannen achter. Ze begrepen nu dat de woorden van Jezus op hun ziel terecht gekomen waren als waterstromen op dorstig land. Die woorden waren precies wat ze nodig hadden. De schriften openen was: het ontsluiten van de betekenis ervan. 

De Emmaüsgangers sprongen ineens overeind en renden de weg terug naar Jeruzalem om de anderen deelgenoot te maken van hun ervaringen. Voordat ze hun verhaal konden doen werden ze begroet met luide uitroepen van blijdschap. Jezus was ook aan de anderen verschenen. Zo kon iedereen door persoonlijke ervaring vertellen wat Jezus had gezegd, en dat Hij werkelijk was opgestaan. Plotseling werd het gesprek onderbroken door Jezus Zelf. Ineens stond Hij in hun midden en wenste hen: Vrede, Shalom. Jezus breidde zegenend Zijn handen uit en vervulde met Zijn Persoon de vrede die Hij hen beloofd had!