De opstanding! ( 3 )

Op diezelfde dag gingen twee leerlingen van Jezus op weg naar het dorp Emmaüs. Dat dorp ligt ongeveer 12 kilometer van Jeruzalem. Ze spraken met elkaar over alles wat er gebeurd was. Terwijl ze zo liepen te praten, kwam er Iemand bij hen lopen. Het was Jezus, maar de leerlingen herkenden Hem niet. Jezus vroeg: ‘ Waar praten jullie over?’ Verdrietig bleven de leerlingen staan. Eén van hen heette Kleopas. Hij zei tegen Jezus: ‘ Jij komt hier zeker niet vandaan? Weet je niet wat er de afgelopen dagen in Jeruzalem gebeurd is? ‘ Jezus vroeg: ‘ Wat dan? ‘ Toen vertelden de leerlingen wat er gebeurd was met Jezus. Ze zeiden: ‘ Jezus van Nazareth was een profeet van God. Zijn bijzondere woorden en machtige daden maakten diepe indruk op het hele volk. Maar de priesters en leiders wilden dat Jezus gedood zou worden. Daarom hebben ze Hem weggebracht, en aan het kruis gehangen. Wij hoopten dat Jezus gekomen was om Israël te bevrijden. Maar nu is het al de derde dag na Zijn dood. Vandaag hebben een paar vrouwen uit onze groep ons erg in de war gebracht. Ze zijn vanmorgen heel vroeg naar het graf gegaan. Toen hebben ze ontdekt dat het lichaam van Jezus er niet lag. Dat kwamen ze ons vertellen. Ze hebben zelfs engelen gezien die zeiden dat Jezus leeft .Sommigen van ons zijn toen ook bij het graf gaan kijken. En alles was precies zoals de vrouwen gezegd hadden. Maar Jezus hebben ze niet gezien. ‘ Toen zei Jezus tegen hen: ‘ Wat zijn jullie toch dom. Jullie begrijpen het nog steeds niet! Waarom geloven jullie niet wat de profeten gezegd hebben? Jullie wisten toch dat de Messias eerst moest lijden voordat Hij Koning kon worden? ‘ En Jezus legde hen uit wat er over Hem in de heilige boeken stond. Hij begon bij de boeken van Mozes en al de profeten. ( Lucas 24 : 17 – 27 ) 

Na de woorden van Petrus brak het gezelschap op, daar in de opperzaal. Twee mannen kozen de weg naar Emmaüs. Hoewel de verhalen die ze van de vrouwen gehoord hadden, op hen overkwamen als ijdel geklap, bespraken ze op weg naar huis alles wat er zich die dag had voorgedaan. Ze spraken over al deze dingen over het al dan niet waarschijnlijke van de opstanding van Jezus. 

Terwijl de twee mannen druk met elkaar in gesprek verwikkeld waren voegde zich een derde reiziger bij hen. Het was Jezus, maar dat wisten ze niet, zo druk waren ze aan het discussiëren. Het woord su- zeteo wijst er op dat er mogelijk sprake was van een meningsverschil. Duidelijk was dat ze samen druk aan het puzzelen waren, op zoek naar het waarheidsgehalte van het nieuws dat ze gehoord hadden. Omdat de Heere Jezus Zich bij hen voegde, kun je concluderen dat het oprechte zoekers waren, Kleopas en zijn vriend. De twee mannen onderbraken hun discussie niet, ze hielden Jezus voor een vreemdeling die na Pesach op weg was naar huis. 

Opmerkelijk is de sobere, haast vanzelfsprekende manier waarop Jezus verscheen. Hij voegde zich bijna ongemerkt bij het gezelschap. Lucas vermeldde niet waar Hij vandaan kwam of waar Hij heen ging. En hij schreef al helemaal niets over de opstanding. De mannen waren zo in hun eigen situatie verdiept dat ze totaal geen oog hadden voor de vreemdeling die naast hen liep. 

De Heere hield bovendien hun ogen gesloten, tot het moment dat Hij het tijd vond dat ze het blijde nieuws kregen. Het was een bijzonder ingrijpen van God, Hij wilde eerst tijd en gelegenheid hebben om de profeten aan het woord te laten, en de Schrift uit te leggen. Pas dan zouden deze mannen in staat zijn om het feit van Zijn opstanding te geloven. 

Jezus vroeg eens fijngevoelig waarom de mannen er zo treurig uitzagen. Hij vroeg ook waarover ze aan het discussiëren waren ( alsof de Alwetende dat niet allang wist ). 

Er valt ineens een naam, Kleopas. Waarschijnlijk een bekende van Lucas en zijn lezers, want Lucas achtte het niet nodig om enige verdere uitleg over zijn persoon te geven. Volgens een oude traditie zou hij een broer van Jozef zijn geweest. Kleopas gaf antwoord op de vraag die de vreemdeling stelde.  Hij begreep er niets van dat de vraagsteller niets leek te weten over de gebeurtenissen die heel Jeruzalem op zijn kop hadden gezet. Hun discussie breidde zich uit, ze betrokken de vreemdeling in datgene wat hen helemaal in beslag nam. Uitvoerig deden ze verslag over Jezus. Ze lieten hun verwachting en teleurstelling over het verloop van de gebeurtenissen goed merken. Terugziend op alle gebeurtenissen lieten ze merken dat ze Jezus nog steeds als een uitzonderlijk groot profeet zagen, Iemand die hetzelfde lot overkomen was als dat van alle andere profeten die Israël gekend had. Jezus was een machtig profeet in de ogen van God en van de mensen. Het volk had Hem toch als de door Mozes aangekondigde profeet gezien, maar Zijn dood  had aan alle verwachtingen een abrupt einde gemaakt.Het waren in eerste instantie niet de Romeinen, of het gewone volk, maar de Joodse leiders die verantwoordelijk geacht werden voor de dood van Jezus. Zij hadden Hem overgeleverd aan de Romeinen, en niet gerust voor ze het volk opgehitst hadden tot het uiterste. 

Zo praatte Kleopas. Zijn woorden lieten doorschemeren dat iedereen – behalve de Joodse leiders – gehoopt hadden dat Hij het volk van de bezetter zou bevrijden, en het Messiaanse rijk zou inluiden. ( Lucas 19 : 11 ) Maar die hoop was de bodem ingeslagen. Er waren al drie dagen voorbij, en volgens de oosterse overlevering was er na drie dagen geen ziel meer in het menselijk gestorven lichaam. Alle hoop op herleven was dus vervlogen! ( Joh. 11 : 39 ) 

Kleopas lastte een kleine pauze in, om vervolgens te vertellen wat ze die dag in de opperzaal hadden gehoord, over een mogelijke opstanding, over engelenverschijningen, en over Petrus. 

Nu was het moment gekomen dat Jezus het woord nam. Hij had de leerlingen eerst hun verhaal laten doen, en wist dat Hij hen nu het inzicht kon verschaffen dat ze misten. Maar ze kregen eerst wel een verwijt te horen. 

Jezus wist dat het hart van de leerlingen maar heel langzaam tot het inzicht kwamen dat ze nodig hadden om te geloven dat Gods Zijn beloften heerlijk had vervuld. Wat de leerlingen als falen zagen, was juist het teken dat God de weg was gegaan die Hij wilde gaan om Jezus in te laten gaan in Zijn heerlijkheid. God had deze weg voorgeschreven. ( vs 46, 9 : 22 / Hand. 14 : 22 ) De gedachte aan een lijdende Messias komt voor in Psalm 22 en Jesaja 53. Het ingaan in Zijn heerlijkheid slaat op de verhoging van de Heere Jezus die gelijk na Zijn opstanding plaats vond. ( Rom. 1 : 4 / Efeze 1 : 20 ) 

Jezus begon dat allemaal uit te leggen. Hij begon bij Mozes, de Pentateuch en alle profeten. Hij doorliep het hele Oude Testament en legde steeds de klemtoon op de boekrollen en schriftplaatsen die op Zijn Persoon betrekking hadden. Messiaanse teksten die hun vervulling vonden in Jezus. ( vgl. 1 Kor. 15 : 3, 4 ) De betekenis van al deze teksten kon pas volledig begrepen en juist geïnterpreteerd worden in het licht van het lijden, sterven en de opstanding van Jezus. 

Het leven van Jezus was dus de sleutel tot het verstaan van de Heilige Schrift.