Maria, teken van Gods genade ( 7 )

Maria baart Jezus in Bethlehem
In die tijd kondigde keizer Augustus een decreet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. Deze eerste beschrijving vond plaats tijdens het bewind van Quirinius over Syrië. Iedereen ging op weg om zich te laten inschrijven, ieder naar de plaats waar hij vandaan kwam. Jozef ging van de stad Nazaret in Galilea naar Judea, naar de stad van David die Betlehem heet, aangezien hij van David afstamde, om zich te laten inschrijven samen met Maria, zijn ondertrouwde vrouw, die zwanger was. Terwijl ze daar waren, brak de dag van haar bevalling aan en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde Hem in een doek en legde Hem in een voederbak, omdat er voor hen geen voederbak was in het nachtverblijf van de stad. ( Lucas 2: 1-7 ) 

Nadat Lucas zijn lezers uitgelegd had op welke manier en om welke reden hij zijn ervaringen rondom Jezus Christus op schrift wilde stellen ( Lucas 1: 1 – 4) nam hij zijn publiek direct mee naar de plaatsen en momenten van het beslissend handelen van God in de geschiedenis. Zijn verslag is doortrokken van Joods geloof en van hoop. Alle personages worden met zorg voorgesteld. Elke beschreven persoon bezit een levende vroomheid en een vaste hoop. Ze zijn allemaal ontvankelijk voor het woord en de Geest van God, gehoorzamen aan de geboden van de Heer, zelfs als deze hun begripsvermogen te boven gaat. Het is fantastisch om te lezen dat dankzij deze trouwe dienaren van Jahweh ( Zacharias, Elizabeth, Maria en Jozef )  Zijn heilsplan in vervulling gaat. Iedereen bevindt zich op het juiste moment op de juiste plaats, om daar de Goddelijke taak die hem of haar wordt toevertrouwd, te vervullen. De geschiedenis wordt onderbroken door lofzangen van Maria, Zacharias en Simeon die elk op hun beurt uiting geven aan hun inzicht in Gods heilsplan en de vervulling daarvan. 

Maria had met haar lofzang laten zien dat God mensen te hulp kwam die door onderdrukkers en uitbuiters werden misbruikt. Hij wierp onrechtvaardige hiërarchieën omver. Maria loofde de God van het verbond, die haar niet overliet aan haar lot. Hij herinnerde zich Zijn volk en leidde Maria zorgzaam naar de plaats waar ze haar Kind ter wereld zou brengen. Gods zorg leidde zelfs wereldse machten zodanig dat het Kind op de door de profeten voornoemde plaats geboren zou worden. 

De Romeinse keizer Augustus had met zijn expansiedrift het Joodse land niet laten rusten. Hij stelde in zijn overwonnen gebieden bestuurders aan die met een bijzondere volmacht rijksbelastingen konden innen. In eerste instantie had Augustus Herodes met deze opdracht belast, maar dat had tot hevige opstand onder de Joden geleid. De buitengewone wreedheden waarvan Herodes zich dagelijks bediende hadden hem een afschuwwekkende persoon gemaakt. Wilde Augustus iets bereiken bij het woelige Joodse volk, dan moest hij iemand anders met zijn opdracht belasten. En zo gebeurde het dat hij iemand anders koos, een zekere Quirinius die stadhouder van Syrië was. Het hele volk moest zich in laten schrijven bij de belastingdienst, zodat er een registratiesysteem ontstond waar de Romeinen gebruik van konden maken bij hun belastinginning.  

Om alles goed te laten verlopen, werd er een decreet uitgevaardigd, waarin stond dat iedere Jood naar zijn geboorteplaats moest reizen, om zich daar te laten inschrijven. 

Dit Romeinse plan doorkruiste de levens van Jozef en Maria. Als je er goed over nadenkt, moet het voor Jozef en Maria heerlijk zijn geweest om de plaats te verlaten waar natuurlijk veel over hen geroddeld werd. Jozef maakte zich reisvaardig, en vertrok samen met Maria. Jozefs plaats van voorvaderlijke afstamming was Betlehem. 

De beide jonge mensen reisden door het Joodse land, en naderden het stadje. Zouden ze bekend geweest zijn met de woorden van Micha? Dat kan bijna niet anders. 

‘ En jij Betlehem Efrata, al ben je klein onder de geslachten van Juda, uit jou zal Mij voortkomen die een Heerser zal zijn in Israël, en wiens oorsprong is van ouds, van de dagen der eeuwigheid. ‘ ( Micha 5:1) had de profeet voorzegd. 

Met verwachtingsvolle harten moet het stel de kleine stad zijn binnengelopen. Ze meldden zich hoogstwaarschijnlijk bij de plaatselijke herberg. Een plek waar elke gast in dezelfde ruimte verbleef, en overnachtte. Maria die haar zwangerschap ten einde voelde lopen, en haar eerste weeën op voelde komen, kon daar haar kind niet krijgen. Veel verklaarders denken dat zij daarom in de stal haar kind baarde. Hoe het ook geweest is, het Goddelijke kind werd onder uiterst primitieve omstandigheden geboren. Liefdevol wikkelde Maria haar Eerstgeboren Zoon in doeken. Dat was in die tijd de gewoonte, omdat men dacht dat de ledematen van het kind zo in goede vorm werden gehouden. Nadat zij dat zo gedaan had, legde Maria haar Kind in een voederbak neer. De ruimte naast de herberg die veelal als een stal wordt aangeduid omdat de dieren er verbleven, is hoogstwaarschijnlijk een soort grot geweest. 

Daar lagen Maria, en het Kind Jezus. Niemand wist Wie Hij was. Maar dat zou niet lang meer duren. Even uniek en bijzonder als Zijn geboorte, zou de aankondiging van Zijn leven zijn. Daar zou God de Vader Zelf voor zorgen. 

Opnieuw zien wij verbaasd en vol eerbied hoe God met Zijn plan aan het werk was. Daar lag Maria, de begenadigde, met Jezus, de Immanuël. God was bij de mensen gekomen. Maria`s hart moet vol eerbied en blijdschap zijn geweest. Steeds meer vertrouwde ze op de leiding van God, die alles zo wonderlijk had geleid. Steeds opnieuw overlegde Maria de woorden van de engel, van Jozef, en van de oude profeten in haar hart.