De Geest van God leert vertrouwen

De Geest van vertrouwen 

De schrijver van het door mij gelezen artikel was tien jaar lang ziekenhuispastor. Dagelijks zat hij aan het bed van zieke mensen, kinderen, volwassenen en oude mensen. Ze waren allemaal totaal verschillend. Sommigen hadden ondanks de situatie waarin ze zich bevonden een diep vertrouwen dat ze op de één of andere manier gedragen of vastgehouden zouden worden. Het maakte niet uit hoe uitzichtloos hun situatie was menselijk gezien, door alles heen bleven ze vertrouwen. Ze waren in staat in alle rust de onzekerheid, de komende operatie, of de naderende dood onder ogen te zien. Andere mensen leefden in zorg en angst, waren intens verdrietig om een naderend afscheid, of voelden zich diep wanhopig omdat ze er geen notie van hadden hoe ze verder moesten leven. 

Van de mensen die het vertrouwen wisten te bewaren, leerde de pastor het meest. Hun stille vertrouwen en overgave versterkten zijn eigen vertrouwen. Hoewel die mensen zich lang niet altijd uitspraken, straalde het vertrouwen uit hun ogen, het sprak door de rust die er van hen uitging, en het was merkbaar in de aandacht die ze zelfs in hun eigen situatie nog voor anderen op wisten te brengen. 

Zoals verdriet van een ander jezelf verdrietig kan maken, zo kan hoop en vertrouwen ook aanstekelijk werken. De pastor ging vaak gesterkt en bemoedigd bij zulke patiënten vandaan. De zieke had de pastor bemoedigd, zo kan het ook. 

Maar ook van de mensen die in angst en zorg leefden leerde de pastor veel. Juist omdat hij zo intens bij hun leven betrokken werd, ontdekte hij dat er achter hun zorgen en vragen een stille kracht schuilde die hen als een onzichtbare gids dwars door deze moeilijke en angstige periode heen leidde. 

Zelfs mensen die gingen sterven konden uiteindelijk dwars door de wanhoop, het verdriet en de opstandigheid heen naar overgave toegroeien. Overgave als laatste stap naar het land aan de overkant van de dood. 

Iedereen die deze weg van een stervende naar de overgave dwars door het volstrekte donkere heeft mogen meebeleven is daardoor een ander mens geworden. 

Hoe meer de pastor oog kreeg voor deze kracht, des te meer hij daarvan onder de indruk kwam. Stap voor stap werd de stervende op zijn weg geleid. 

De pastor kwam tot de ontdekking dat hij de ander niet uit diens verdriet of wanhoop hoefde weg te praten, maar kon vertrouwen op dat innerlijke proces, op die stille geleide. Het ging er om om deze kracht niet in de weg te staan door allerlei gedoe en gepraat. 

De Heere Jezus kan redden, genezen, en de weg wijzen. Het was deze ontdekking die de auteur verloste van het denkbeeld dat hij altijd maar een oplossing aan moest dragen. Hij kwam er achter dat het om een Goddelijke kracht ging in het hart van de ander. 

Hoe kunnen wij in alle situaties van het leven, waarin wij mee-lijden met iemand die door het donker van het leven heengaat, zo`n mens ondersteuning bieden? Dat kan door machteloos te durven zijn, en de ander met onze bewogenheid te laten voelen dat hij of zij er niet alleen voorstaat. In al dit soort situaties is luisteren van essentieel belang. 

 

Het is goed mogelijk dat je door goed te luisteren naar een depressief iemand, zelf ook depressief wordt en in feite samen met iemand anders op de bodem van de put gaat zitten. Daar is niemand mee geholpen. Daarom begon de pastor steeds wanneer hij bij iemand was die ging sterven, of iemand die in geestelijke nood verkeerde, te bidden om overgave en vertrouwen. 

Niet elke stervende of mens in nood bereikt de fase van overgave. Sommige mensen bleven steken in opstandigheid en depressiviteit. Wrok en bitterheid kunnen zo diep zijn gaan zitten in de ziel van de ander, dat niets er nog doorheen kan breken. 

Als je jaar in jaar uit geweigerd hebt om verdriet of pijn in je leven onder ogen te zien, te doorleven en los te laten, dan begint de oude wrok en bitterheid zo langzamerhand je hart te verstenen. Dan kan het gebeuren dat iemand niet vredig sterven kan. Dit is heel erg, en nauwelijks te verdragen. 

Daarom is het zo belangrijk dat wij het huiswerk van ons eigen leven niet laten verslonzen of wegstoppen, maar het onder ogen zien, en er aan werken om vrede met God en met de mensen te hebben, en te houden. 

De auteur zag deze Goddelijke kracht ook aan het werk in het leven van mensen die een kind aan de dood verloren hadden, en die door het diepste verdriet dat je jezelf in kunt denken, heengingen. Of het hart van mensen die invalide werden, en moesten leren om met hun handicap door het leven te gaan. Of in het hart van mensen die door een scheiding hun partner verloren en er nu alleen voorstonden. Ook bij deze mensen zag de pastor die Goddelijke kracht aan het werk. Veel van deze mensen vonden met Gods hulp de antwoorden in zichzelf. Ze werden milder, gingen anderen zonder woorden aanvoelen, en verstaan. Ze begonnen heel andere waarden in het leven te zien en te volgen. In geestelijk opzicht werden ze rijk. 

Als je dit gaat zien, dan ontdek je hoe mooi het leven eigenlijk is. Achter de buitenkant, in het verborgen, zijn er Goddelijke krachten aan het werk, die ons mensen telkens weer met een eindeloos geduld en een eindeloze liefde door het donker naar het licht brengen. Voor de auteur betekende dit dat dat de opstanding was, die Jezus zelf ons voorgeleefd heeft.
( Bron: Luister alsjeblieft – Stolp / Wagemakers ) 

De Bijbel kent schitterende voorbeelden van mensen die op God vertrouwden: Daniël, Hizkia, Ruth, Sadrach, Mesach en Abed – Nego. 

Gevolgen van vertrouwen op God zijn 

• Bescherming tegen gevaar. ( Psalm 25 : 1 – 3 / 31 : 14 – 15 / 32 : 7 / 33 : 18 – 22 ) 
• Bevrijding van angst. ( Psalm 27 : 1 / 56 : 3, 4 / 112 : 7 ) 
• Het ontvangen van de liefde van God. ( Psalm 32 : 10 ) 
• Moed en kracht. ( Jesaja 30 : 15 / 40 : 29 – 31 ) 
• Veiligheid. ( Spreuken 29 : 25 / Jesaja 28 : 16 ) 
• Vrede ( Jesaja 26 : 3- 4 / Romeinen 15 : 13 )