Lucas 24 : 13 – 35
Op de dag van de opstanding liepen twee mannen de weg naar Emmaüs. Ze waren somber gestemd. De verhalen die in heel Jeruzalem de ronde deden over de opstanding van hun Meester had hun hart niet in vuur en vlam gezet, maar wel totaal in beslag genomen. Druk gesticulerend en pratend liepen ze van Jeruzalem naar Emmaüs. Het gesprek ging over het al dan niet waarschijnlijke van de opstanding van Jezus. Waar twee of drie mensen in Zijn Naam bij elkaar zijn, komt Jezus Zelf in het midden. Waar twee mensen zich bezighouden met het werk van God, daar wil God zijn. Twee mensen in geloof en liefde voor de Messias krijgen Jezus als Derde in het midden. In hun gesprekken en redeneringen zochten de mannen naar Christus, en hoewel ze het niet beseften, kwam Hij als de personificatie van het antwoord naar hen toe.
De mannen hadden daar totaal geen erg in omdat God hun ogen voor Hem gesloten hield. Daar was een reden voor; Jezus wilde dat deze zoekende zielen zich vrij voelden om met Hem en over Hem te spreken. Belangstellend vroeg Jezus: “ Waarover praten jullie?” Ineens stonden ze stil. Jezus had naar de kern van hun probleem gevraagd. “ Wat redenen zijn dit, die gij wandelende onder elkaar verhandeld, en waarom zien uw aangezichten zo droevig? “ staat er in de oude vertaling.
Verdrietig, ja, dat waren ze. Intens verdrietig want Jezus was er niet meer. Maar er was meer. Ze hadden niet alleen hun Meester verloren, maar waren ook bijzonder teleurgesteld in hun verwachtingen van Hem. Ze hadden na de gevangenname van hun Rabbi de zaak van Christus opgegeven, en hadden er geen notie van wat ze moesten doen om haar te redden. Hoewel Jezus was opgestaan uit de doden, geloofden ze het niet. Daarom rouwden ze. Jezus wist alles. Hij had begrepen dat slechts Zijn Persoonlijke komst de mannen het geloof kon hergeven. Hoewel Hij in een staat van verhoging was na Zijn opstanding, bleef Hij Dezelfde en legde Hij een liefdevolle bezorgdheid voor Zijn leerlingen aan de dag.
Kleopas – één van de leerlingen – gaf een beleefd antwoord. Hoewel verdrietig gestemd, bleef Hij vol van Christus, van Zijn lijden en dood. Het bevreemdde hem dan ook dat niet iedereen daar vol van was. De man moest een vreemdeling zijn in Jeruzalem. “ Niet te geloven dat u niet weet wat er de afgelopen dagen in Jeruzalem gebeurd is” zei hij een beetje onwillig. Jezus liet Zich niet uit het veld slaan. Hij vroeg: “ Wat is er dan gebeurd? “
Geen woord over het lijden, niets te merken van een trauma of wat dan ook. Jezus heeft Zijn lijden licht geacht in vergelijking met de vreugde die Hem voorgesteld was. Hij wilde zelfs graag herinnerd worden aan Zijn vreselijk lijden om deze mannen te helpen. Ze moesten Hem vertellen welke dingen ze wisten zodat Hij hen kon vertellen wat de betekenis van die dingen inhield en hen inleiden in de geheimen van Zijn Koninkrijk. Dat plan lukte! Nauwkeurig deden de mannen verslag. Ze gaven een samenvatting van het leven en het karakter van Christus. De zaken waar zij vol van waren, waren de dingen aangaande Jezus van Nazareth, een door God gezonden Profeet. Hij had dat bevestigd door wonderen. Wonderen van genade waren dat, zodat Hij krachtig was in werken en woorden voor God en het volk. Jezus had grote gunst bij God en een grote Naam in het land. Mensen hier op aarde kunnen bekend of beroemd zijn, dat betekent echter niet automatisch dat ze dat ook bij God zijn. Jezus was groot voor al het volk en voor God, Zijn Vader.
De leerlingen vertelden de Onbekende in het kort hoe bitter Zijn lijden was geweest. “ De overpriesters en oversten hebben Hem overgeleverd tot het oordeel van de dood en ze hebben Hem gekruisigd. Wij betreuren dat heel erg omdat wij dachten dat Hij de Messias was en Israël verlossen zou. Het is nu drie dagen geleden dat Hij gestorven is. Er gaat een gerucht dat Hij zou zijn opgestaan uit de dood, maar goed, het waren vrouwen die dat bericht kwamen brengen. Er zou ook sprake zijn van engelen die zeggen dat Hij leeft, maar wij zijn geneigd te denken dat het slechts verbeelding was. Er zijn nog leerlingen naar het graf gegaan, die zagen dat het inderdaad leeg was. Maar Jezus vonden ze niet, daarom hebben wij reden om te vrezen dat Hij niet is opgestaan. Onze hoop is met Hem aan het kruis begraven en gestorven. “ Bijzonder, die kloof tussen de achting van de Heere Jezus voor vrouwen, en de minachting van de mannen van die tijd voor de woorden van een vrouw.
De belangstellende Man deed Zijn mond open en zei: “ Wat zijn jullie onverstandig en traag van begrip. Waarom geloven jullie de woorden van de profeten niet? Jullie wisten toch dat de Messias eerst moest lijden voordat Hij Koning kon worden?” Vervolgens legde Jezus de mannen uit wat er over Hem in de Heilige Boeken geschreven stond. Hij begon bij de boeken van Mozes en al de profeten. Met een verbluffende kennis gidste Hij hen de Bijbel door. Beginnend bij Mozes ging Hij langs al de profeten en verklaarde hun wat er over Hem geschreven was. Daarbij toonde Hij aan dat het lijden dat Hij ondergaan had, de vervulling daarvan was.
De mannen ontdekten dat er geen gedeelte in de Schriften was waarin men niet iets tegenkomt dat betrekking heeft op Christus, een profetie, een belofte, een gebed, een of ander beeld. Er bleek geen beter Schriftverklaarder te zijn dan Jezus Christus. Zoals de zonde iemand verblindt en zijn verstand troebel maakt, zo worden iemands ogen geopend door het onderwijs uit de Bijbel, en door de Goddelijke kracht die het menselijk verstand helder maakt. Al pratend naderden ze Emmaüs, de plaats van bestemming. Jezus deed alsof Hij verder wilde reizen. Maar de leerlingen hielden Hem tegen. “ Blijf bij ons, de dag is bijna voorbij, het wordt al donker. “ zeiden ze. Daarom ging Jezus met hen mee.
De mannen maakten een maaltijd voor Hem gereed. Toen Jezus het dankgebed uitsprak en het brood brak, opende Hij tegelijkertijd hun ogen voor Wie Hij werkelijk was. Op hetzelfde ogenblik verdween Jezus uit hun ogen. De les was geleerd, de Meester wist Zich niet langer nodig. De mannen keken elkaar met stralende ogen aan. “ Nu begrijpen we waarom er een Licht in ons hart ontstoken werd! “ zeiden ze. Opgetogen renden ze terug naar Jeruzalem. Linea recta naar de elf leerlingen met andere liefhebbers van Zijn Naam en van Zijn zaak. Het was een blij weerzien! “ De Heere is waarlijk opgestaan! “ riepen blijde stemmen. Simon heeft Hem ontmoet! “ Het ene verhaal bevestigde het andere, en het Licht ging aan! De mannen vertelden wat er op de weg gebeurd was en hoe Jezus hun bekend geworden was in het breken van het brood. Opnieuw stond de grote en dierbare Naam van Jezus centraal! (SV met uitleg, NBV, SV kantt, de Bijbel in gewone taal, MH )